Bardzo pozytywna, ciepła, miła powieść dla starszych i młodszych czytelników. Czytając przeniosłam się do Krakowa I Warszawy lat dwudziestych, a także do uzdrowiska Iwonicz Zdrój. To powieść , przy której można odpocząć, oderwać się od codzienności, a główna bohaterka Michasia jest przesympatyczna, pogodna pomimo bardzo trudnych chwil w swoim życiu. Powieść o tym, że nigdy nie trzeba tracić nadziei i wierzyć, że nawet najgorsza karta życia kiedyś musi się odwrócić.

Bardzo pozytywna, ciepła, miła powieść dla starszych i młodszych czytelników. Czytając przeniosłam się do Krakowa I Warszawy lat dwudziestych, a także do uzdrowiska Iwonicz Zdrój. To powieść , przy której można odpocząć, oderwać się od codzienności, a główna bohaterka Michasia jest przesympatyczna, pogodna pomimo bardzo trudnych chwil w swoim życiu. Powieść o tym, że ...

Książkę przeczytałam jakiś czas temu i zapomniałam o niej całkowicie.Bardzo lubię książki w których akcja toczy się w przeszłości więc jak zobaczyłam Michasie i przeczytałam opis musiałam ją kupić.Przez kilka pierwszych stron książka zapowiadała się ciekawie jednak czym dalej tym gorzej.Akcja na początku długo ale to długo się rozkręca a później wszystko dzieje się naraz.Książkę czyta się źle ze względu na to,że w większości książki nic się nie dzieje a później dostajemy nagle tyle rzeczy,że ciężko sobie to poukładać.Nie polecam książki bo mnie nie zachwyciła a jest wiele lepszych książek o tej tematyce do przeczytania :)

Książkę przeczytałam jakiś czas temu i zapomniałam o niej całkowicie.Bardzo lubię książki w których akcja toczy się w przeszłości więc jak zobaczyłam Michasie i przeczytałam opis musiałam ją kupić.Przez kilka pierwszych stron książka zapowiadała się ciekawie jednak czym dalej tym gorzej.Akcja na początku długo ale to długo się rozkręca a później wszystko dzieje się...

Przygody Michasi są przeniesioną w polskie realia historią Małgosi z książki "Gwiazda przewodnia" Joan Gould. Co ciekawsze, niektóre fragmenty "Michasi" są przepisane słowo w słowo z "Gwiazdy..."

Przygody Michasi są przeniesioną w polskie realia historią Małgosi z książki "Gwiazda przewodnia" Joan Gould. Co ciekawsze, niektóre fragmenty "Michasi" są przepisane słowo w słowo z "Gwiazdy..."

Ksiażka przestała u mnie na półce przez dwa lata. W końcu zmobilizowałam się aby ją przeczytać. Zabrałam "Michasię" do przychodni, czekając w kolejce do lekarza.

Zaczynając książkę, nie znałam ani autorki ani nie patrzyłam na opinie o książce. Czytając pierwsze strony miałam wrażenie, że książka została napisana rzeczywiście w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Cechował ją pewien powiedzmy infantylizm. Miałam skojarzenia z książkami Ireny Zarzyckiej lub też Haliny Auderskiej. No i oczywiście również Makuszyńskiego a szczególnie Awanturą o Basię.

Na początku wydawało mi się, że nie jest tak źle ale po jakiś 100 stronach przestałam rozumieć o co chodzi. Ciągłe zwroty akcji nie miały większego sensu, spowodowały, że straciłam zainteresowanie losami głównej bohaterki.

Jakiś potencjał tu był ale się rozbiegł. Niestety zgadzam się z innymi recenzjami. Nie polecam.

Ksiażka przestała u mnie na półce przez dwa lata. W końcu zmobilizowałam się aby ją przeczytać. Zabrałam "Michasię" do przychodni, czekając w kolejce do lekarza.

Zaczynając książkę, nie znałam ani autorki ani nie patrzyłam na opinie o książce. Czytając pierwsze strony miałam wrażenie, że książka została napisana rzeczywiście w okresie dwudziestolecia międzywojennego....

"Książka jest podróżą w lata dwudziesta, czas dorożek, parowozów i wielkich mieszkań"

Tak, akacja może i toczy się w latach 20., dorożki też są, w parowozie Jankowski poznaje Michasię, wszyscy (oprócz mieszkańców Powiśla) są bogaci i mieszkają w pałacach. Autorka, zgodnie z informacją w książce, pisze o zwyczajach od lat. Jedynym śladem epoki jaki dostrzegłam, były seanse spirytystyczne. Nie odczuwa się w ogóle w jakich czasach toczy się powieść. Brakuje kolorytu, przedstawienia realiów. Takie mieszkania, ubrania i cała otoczka mogłaby być tłem dla akcji toczącej się równie dobrze pod koniec XIX wieku.

"Można będzie otrzeć łzę, niecierpliwie przewracając kartki w poszukiwaniu rozwikłania kolejnej trudnej dla Michasi sytuacji" "(...)historia pełna zwrotów akcji, splotów przypadków i intryg"

Łzy ocierałam, ale ze śmiechu. Bawią sztuczne dialogi, narracja jak w opowiadaniu gimnazjalisty, niespodziewane zwroty akcji. Brakowało jedynie porwania Michasi i żądania okupu, ale to może w drugim tomie powieści. Ciężko uwierzyć choć w część historii Michasi, czyta się to trochę jak scenariusz telenoweli meksykańskiej - wszystko jest możliwe. Rozwiązanie "zagadki" pochodzenia Michasi razi sztucznością - w ułamku sekundy jej prawdziwy ojciec zrozumiał, że Olga jest jego córką, bez żadnych pytań, rozmów, po prostu przyjął to do wiadomości. Dziwi, że doktor Olewicz rozpoznał pochodzenie dziewczyny szybciej niż jej ojciec, pomimo rzekomego podobieństwa do matki.

"Czy bohaterka trafi w objęcia najbliższych, znajdzie prawdziwą miłość i przyjaźń?"

Relacje między bohaterami... A może jednak właśnie ich brak. Bohaterowie są albo biali, albo czarni, ze zdecydowaną przewagą tych dobrych, szlachetnych. Wszyscy zakochują się w Michasi od razu - łącznie z Julianem, który odkrył swą prawdziwą miłość do Michasi, po tygodniu przebywania z nią.


Razi również niekonsekwencja dotycząca mylenia imienia Michasia i Olga. Jednak można by było to przeoczyć, gdyby była jakakolwiek rekompensata. A tak jest jedno wielkie rozczarowanie. Ta książka nie nadaje się nawet na poczytadło do poduszki, szkoda oczu.

"Książka jest podróżą w lata dwudziesta, czas dorożek, parowozów i wielkich mieszkań"

Tak, akacja może i toczy się w latach 20., dorożki też są, w parowozie Jankowski poznaje Michasię, wszyscy (oprócz mieszkańców Powiśla) są bogaci i mieszkają w pałacach. Autorka, zgodnie z informacją w książce, pisze o zwyczajach od lat. Jedynym śladem epoki jaki dostrzegłam, były seanse...

Od samego początku, po ostatnie stronice, wciąż zastanawiało mnie dla kogo przeznaczona jest ta książka? Czy ona w istocie jest dla młodszych, jak sugerowali już inni, czy zwyczajnie napisano ją źle? Bo opowieść, sama w sobie, do najgorszych nie należy - ot dzieje pewnej Michasi na przestrzeni, plus minus, piętnastu lat. To co jednak niezwykle mi przeszkadzało w czytaniu była ogromna naiwność. Nie samych bohaterów, bo choć główna bohaterka wykreowana została bardzo sztucznie i niejako "pod dyktando autorki", to postaci naprawdę da się lubić. Naiwne były tu w zasadzie wszystkie zdarzenia do jakich dochodziło w trakcie powieści. Niby smutno, niby tragedia, ale zrządzenia losu jakie się pojawiały rozbawiały mnie wielokrotnie. Takim apogeum abstraktu było dla mnie kiedy czytałam o lamencie nad niemożliwością odnalezienia pewnego zapisu... a dwa zdania później zwyczajnie znaleźli go w dokumentach - geniusze.

Książkę jednak czytało mi się w miarę przyjemnie - pewnie ze względu na prosty język (aczkolwiek wiąże się to z licznymi błędami) i, co tu ukrywać, niesamowicie banalną historią. Czy poleciłabym ją młodszym? Kurczę, nie jestem pewna. Myślę, że i dziesięciolatka jest w stanie znaleźć sobie lepszy tytuł, a ten niech pozostanie ostatecznością lub... jak w moim wypadku - chęcią posiadania w kolekcji książki ze swoim imieniem :)

Od samego początku, po ostatnie stronice, wciąż zastanawiało mnie dla kogo przeznaczona jest ta książka? Czy ona w istocie jest dla młodszych, jak sugerowali już inni, czy zwyczajnie napisano ją źle? Bo opowieść, sama w sobie, do najgorszych nie należy - ot dzieje pewnej Michasi na przestrzeni, plus minus, piętnastu lat. To co jednak niezwykle mi przeszkadzało w czytaniu...

Miejscami, przez liczne powtórzenia miało się wrażenie, że pisała to kilkuletnia dziewczynka. Innym razem miało się wrażenie, że autorka nie bardzo wiedziała jak wpleść "nowe" imię głównej bohaterki, przez co niektóre fragmenty były bardzo chaotyczne, niemniej książkę bardzo przyjemnie się czyta. Historia jest wciągająca od samego początku do końca.
Książka świetnie nadawałby się również dla dzieci od ok. 10 lat, właściwie bardziej pasowała by tutaj kategoria dziecięca/młodzieżowa :)

Miejscami, przez liczne powtórzenia miało się wrażenie, że pisała to kilkuletnia dziewczynka. Innym razem miało się wrażenie, że autorka nie bardzo wiedziała jak wpleść "nowe" imię głównej bohaterki, przez co niektóre fragmenty były bardzo chaotyczne, niemniej książkę bardzo przyjemnie się czyta. Historia jest wciągająca od samego początku do końca.
Książka świetnie...

Książkę dobrze się czyta, jest wciągająca ale jak już ktoś napisał w opiniach jest niedopracowana. Dość sporo pomyłek, a najbardziej położyła mnie końcówka, gdzie Michasia pod imieniem Olga jest nauczycielką Viki i Bartusia i raz zwracają się do niej Michasia, a raz Olga. Może nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego ale wtedy jeszcze Michasia nie wie, że nazywa się Michasią. Dobra to tyle krytyki nie mam zamiaru pastwić się nad autorką.
Ogólnie to historia wzruszająca. Poznajemy Michalinę jako małą dziewczynkę, która po śmierci matki zostaje wysłana w podróż do Krakowa do dalszej rodziny, zbieg okoliczności stawia na jej drodze inżyniera Emila Jankowskiego, potem trafia do innego domu ale w pewnych okolicznościach ulega wypadkowi i traci pamięć. Jak rozwiną się losy biednej sieroty poczytajcie sami bo choć w książce występują błędy to historia bardzo ciekawa.

Książkę dobrze się czyta, jest wciągająca ale jak już ktoś napisał w opiniach jest niedopracowana. Dość sporo pomyłek, a najbardziej położyła mnie końcówka, gdzie Michasia pod imieniem Olga jest nauczycielką Viki i Bartusia i raz zwracają się do niej Michasia, a raz Olga. Może nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego ale wtedy jeszcze Michasia nie wie, że nazywa się Michasią....

Dałam aż 4 gwiazdki, bo w miarę przyjemnie się czyta. Ostrzegam jednak, że książka niespecjalnie wciąga, język przeciętny. Jednym zdaniem ujmując-sięgnęłabym po inne, ciekawsze lektury;)

Dałam aż 4 gwiazdki, bo w miarę przyjemnie się czyta. Ostrzegam jednak, że książka niespecjalnie wciąga, język przeciętny. Jednym zdaniem ujmując-sięgnęłabym po inne, ciekawsze lektury;)

Jedyną zaletą tej książki jest klimat dawnych czasów.
Wad jest wiele, między innymi mnóstwo błędów rzeczowych (aż dziw bierze, że można wydac książkę z tyloma błędami i niedociągnięciami!) oraz to, że tresc jest nieco infantylna - taka książeczka dla młodziutkich panienek raczej...

Jedyną zaletą tej książki jest klimat dawnych czasów.
Wad jest wiele, między innymi mnóstwo błędów rzeczowych (aż dziw bierze, że można wydac książkę z tyloma błędami i niedociągnięciami!) oraz to, że tresc jest nieco infantylna - taka książeczka dla młodziutkich panienek raczej...