Do czytania książki Sašy Stanišica przystąpiłem z nadzieją na wielką prozę. Znajomi zachwalali lekkość pióra i świetnie przedstawioną fabułę z perspektywy dziecka. Powieść opowiada dzieje rodziny głównego bohatera od jego dzieciństwa do dorosłości. Pisarz skupia się na losach bohaterów, na które wpływa wojna na Bałkanach i późniejsza emigracja. Narratorem jest dziecko, jednak wyraźnie widać przebijającego się "dorosłego". Fragmenty, które mają pobudzić wyobraźnie o podkreślić tragizm sytuacji, stają się nieco fałszywe ponieważ aluzje są zbyt jasne, gubi się w nich patrzenie dziecka, ograniczając się jedynie do jego naiwności w interpretacji ludzkich zachowań. Książka posiada liczne aluzje do bogatej kultury bałkańskiej, co trzeba uznać za zaletę. Podsumowując, warto sięgnąć po tę pozycję, żeby poznać nową perspektywę opowiadania o Bałkanach. Po jej przeczytaniu sami ocenicie, czy uznacie ją za ciekawą, nowatorską i zmuszającą do przemyśleń, czy też za jedynie wartą przeczytania i odłożenia na półkę.

Do czytania książki Sašy Stanišica przystąpiłem z nadzieją na wielką prozę. Znajomi zachwalali lekkość pióra i świetnie przedstawioną fabułę z perspektywy dziecka. Powieść opowiada dzieje rodziny głównego bohatera od jego dzieciństwa do dorosłości. Pisarz skupia się na losach bohaterów, na które wpływa wojna na Bałkanach i późniejsza emigracja. Narratorem jest dziecko,...