Bardzo dobra pozycja. Polecam każdemu. Uniwersalna. Dobrze napisana. Bezstronna. Rzetelna. Zwłaszcza ludzie młodzi powinni po nią sięgnąć. Książka-ostrzeżenie!

Bardzo dobra pozycja. Polecam każdemu. Uniwersalna. Dobrze napisana. Bezstronna. Rzetelna. Zwłaszcza ludzie młodzi powinni po nią sięgnąć. Książka-ostrzeżenie!

Bardzo dobrze opisane historie. Wszystko jest jeszcze bardziej szokujące że to wszystko działo się niespełna 20 lat temu

Bardzo dobrze opisane historie. Wszystko jest jeszcze bardziej szokujące że to wszystko działo się niespełna 20 lat temu

Uniwersalna książka, która na bazie opisu ludobójstwa i jego sprawców w byłej Jugosławii uzmysławia nam, że tak naprawdę każdy z nas mógłby być "potworem". Wystarczą odpowiednie warunki zewnętrzne i spolot wydarzeń historycznych, aby wydobyć z nas to co najgorsze. Temat bardzo aktualny szczególnie w naszych polskich bieżących realiach.
Autorka chociażby pisze:
"Nieustannie widzimy, jak w różnych częściach świata obiektem nienawiści stają się ludzie należący do innego plemienia (jak Hutu i Tutsi w Rwandzie) lub innej rasy. Zadaniem propagandy jest takie kształtowanie dzielącej ich różnicy, aby stworzyć poczucie zagrożenia i wzmocnić parcie do homogenizacji. Najważniejsze to metoda sączenia nienawiści: najskuteczniejsza jest taka, która sprawia, że ludzie przyzwyczajają się do nienawiści powoli, krok po kroku, aż uczucie to zadomawia się w ich życiu codziennym."
Jakie to prawdziwe i aktualne.
Czytajcie, naprawdę czytajcie - bo warto!

Uniwersalna książka, która na bazie opisu ludobójstwa i jego sprawców w byłej Jugosławii uzmysławia nam, że tak naprawdę każdy z nas mógłby być "potworem". Wystarczą odpowiednie warunki zewnętrzne i spolot wydarzeń historycznych, aby wydobyć z nas to co najgorsze. Temat bardzo aktualny szczególnie w naszych polskich bieżących realiach.
Autorka chociażby pisze:
"Nieustannie...

Za dużo przemyśleń autorki, za mało obiektywnego podejścia do tematu.

Za dużo przemyśleń autorki, za mało obiektywnego podejścia do tematu.

Nie miałem do tej pory pojęcia o wojnie w Jugosławii. Książka ta uświadomiła mi wiele rzeczy odnośnie tego konfliktu. Oczywiście jest ona poświęcona przede wszystkim zbrodniarzom, którzy zostali postawienie przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla byłej Jugosławii. Autorka w bardzo przystępny sposób opisuje ich losy począwszy od wydarzeń sprzed wojny do aktualnej sytuacji. Dowiadujemy się jakie przestępstwa popełniali oskarżeni. Drakulić stara się również zrozumieć motywacje ich postępowania. Koniec końców dochodzimy do wniosków, podobnych zresztą w przypadku II WŚ, że w każdym z nas drzemie jakaś uśpiona cząstka zła, która w niektórych okolicznościach może doprowadzić do strasznych wydarzeń, których być może kilku zbrodniarzy żałuje. Niestety jest już za późno, czasu nie da się cofnąć. Fajna lektura zbrodniarzach wojennych, ale przede wszystkim o ludziach, takich zwyczajnych, których mijamy codziennie na ulicy. Przecież oni też prowadzili zwyczajne życie...

Nie miałem do tej pory pojęcia o wojnie w Jugosławii. Książka ta uświadomiła mi wiele rzeczy odnośnie tego konfliktu. Oczywiście jest ona poświęcona przede wszystkim zbrodniarzom, którzy zostali postawienie przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla byłej Jugosławii. Autorka w bardzo przystępny sposób opisuje ich losy począwszy od wydarzeń sprzed wojny do aktualnej...

Te wakacje spędziłem częściowo w Chorwacji, na półwyspie Istria. Trzy dni spędziłem w mieście Pula. Każdego kto lubi książki oraz będzie miał możliwość odwiedzić miasto Pula bardzo serdecznie pragnę zaprosić do klubu literackiego oraz księgarni „Giardini 2”. Nazwa tego klubu literackiego oraz księgarni jest zarazem jego adresem. Niniejszą książkę właśnie kupiłem w tym lokalu. Przy okazji sporo czasu spędziłem na rozmowach o książkach z miłymi ludźmi którzy tam spędzali czas. W „Giardini 2” można kupić książki w języku angielskim.
Zwiedzających półwysep Istria, podziwiając przyrodę, zabytki, miejscową kulturę, język nie mogłem powstrzymać się od poznania najnowszej historii Chorwacji. Wojny która miała miejsce w latach 91-95.
Jestem bardzo wdzięczny człowiekowi który polecił mi właśnie niniejszą książkę Slavenki Drakulic.
Slavenka Drakulic uznawana jest za jedną z najwybitniejszych współczesnych chorwackich pisarek. Żyje za granicą ale swoją twórczość w pełni poświęca tematyce swojego kraju, byłej Jugosławii oraz współczesnej Chorwacji.
Niniejsza książka to w dużej mierze opisuje losy zbrodniarzy wojennych postawionych przed trybunał Zbrodni Wojennych byłej Jugosławii w Hadze.
Slavenka skrupulatnie opisuje losy kilku zbrodniarzy tym kim byli przed wybuchem wojny, co robili w trakcie wojny oraz jak zachowywali się w trybunale. Książkę uzupełniłem oglądając wiele materiałów dostępnych na youtube. Przybliżyłem sobie również dokładnie chronologie wojny w byłej Jugosławii a w zasadzie kilku wojen jakie miały miejsce w byłej Jugosławii. Trzeba zaznaczyć że tych wojen było kilka, w Słowenii, w samej Chorwacji można wyodrębnić co najmniej trzy odrębne wojny czy też działania wojenne. Wojna w Bośni tez miała wiele etapów oraz odbywała się w wielu miejscach. Międzynarodowy trybunał w Hadze ścigał za zbrodnie wojenne Chorwatów, Bośniaków, Serbów. Slavenka Drakulic, autorka książki jest narodowości Chorwackiej ale w książce przytacza przykłady zbrodni popełnianych przez każdą ze stron.
Wiele wniosków nasuwa mi się na myśl po przeczytaniu tej książki. Zaczynam się przekonywać coraz bardziej o tym że patriotyzm czy też duma z własnej kultury, historii to pierwszy krok w stronę konfliktów na tle etnicznym. Autorka sporo poświęca miejsca w książce temu jak młodzież była wychowywana w Jugosławii. Ludzi w Jugosławii wychowywano w ten sam sposób jak w każdym innym kraju w byłym bloku wschodnim. Ten rodzaj wychowywania niestety stworzył podłoże do wojny jaka miała miejsce w Jugosławii. Mając to na uwadze jestem świadomy na jakie bombie zegarowej się znajdujemy w Polsce czy też w innych krajach byłego bloku wschodniego. Ani nie zdajemy sobie sprawę z tego jak sposób wychowywania czy też uczenia i błędnego rozpracowania historii może przyczynić się do wybuchu wojny. Niestety duma z własnej etniczności czy też wyjątkowości ma to do siebie że jest wstanie szybko zaślepić i ułatwić mordowanie sąsiada który jest inny. Slavenka Drakulic opisuje losy zbrodniarzy, zwykłych ludzi którzy przed wybuchem wojny byli wzorowymi obywatelami, udzielali się społecznie, pomagali sąsiadom nawet tym którzy byli innej narodowości. Jednak w momencie wybuchu wojny tych samych sąsiadów którym wcześniej pomagali, wobec których wcześniej byli przyjaźnie nastawieni zaczęli mordować z zimną krwią w imię idei czysto etnicznego państwa.
Slavenka Drakulic nie tylko opisuje losy zwykłych ludzi którzy rzekomo nie byki w stanie skrzywdzić muchy, opisuje też losy liderów politycznych. Sporo dowiadujemy się o samym Slobodanie Milosevicu, jego żonie, poznajemy dobrze generała Ratko Mladica, historie jego córki. Setki tysięcy ludzi wspierało tych przywódców, bez wsparcia całych rzeszy ludzi Milosevic czy Mladic byliby nikim. A jednak stali na szczycie całej piramidy, machiny wojennej która była odpowiedzialna za śmierci setek tysięcy ludzi. Niestety w wojnach byłej Jugosławii życie straciło co najmniej dwieście tysięcy ludzi. Niestety w Srebrenicy doszło do największego masowego morderstwa w Europie od czasów drugiej wojny światowej.
Książka Slavenki Drakulic mocno wstrząsa, daje sporo do myślenia, uświadamia jaka wielka odpowiedzialność na nas spoczywa abyśmy mogli żyć w społeczeństwie wolnym od nienawiści, wolnym od zbrodni, czy wojny. Swego rodzaju ta książka była dla mnie kubłem zimnej wody wylanym na głowę.

Te wakacje spędziłem częściowo w Chorwacji, na półwyspie Istria. Trzy dni spędziłem w mieście Pula. Każdego kto lubi książki oraz będzie miał możliwość odwiedzić miasto Pula bardzo serdecznie pragnę zaprosić do klubu literackiego oraz księgarni „Giardini 2”. Nazwa tego klubu literackiego oraz księgarni jest zarazem jego adresem. Niniejszą książkę właśnie kupiłem w tym...

Który raz czytam? Piąty? Szósty?
Za każdym razem odnosząc dokładnie takie samo wrażenie.
Nieprawdopodobna książka.
Straszna i przerażająca.
11 biogramów. Różnych.
wykształceni i nieumiejący nawet pisać. Z tytułami i bez. Z przeszłością wojskową i bez. Psychopaci i zwyczajni ludzie. Każdy z oskarżonych w Hadze ma inny zyciorys. Inną przeszłość. Inne warunki rozwoju lub ich brak.
Każdy inny.
A wszyscy tak samo oskarżeni o zbrodnie przeciw ludzkości.

Oni trzymali broń lub wydawali rozkazy, ale czy tylko siedzący na ławie oskarżonych są winni?
czy aby nie całe społeczeństwo Chorwacji, Serbii, Bośni, Czarnogóry...?
winni sa grzechowi zaniechania.
Zaniechania w imię strachu, w imię obrony życia własnych rodzin? Lub zwyczajnego "to nie moja sprawa"...

Najbardziej przerażające jednak jest to, ze oskarżeni w Hadze (i w lokalnych sądach) byli (a moze nawet są) normalni ludzie. Sąsiedzi. Koledzy. Znajomi.
Mordujący zwyczajnych ludzi, tylko dlatego, że byli nieco inni. NIECO INNI.
Nieprawdopodobne jest to czym owa niechęć (a potem nienawiść) się karmiła. Sloganami.
Sloganami i propagandą.
I niczym więcej.

Ziutek, Kazek i Witek.
Slobo, Ante i Rado...
Sąsiedzi. Nasi. Koledzy.

Słów brakuje. Po prostu brakuje słów.
Niech tą książkę przeczyta KAŻDY kto uważa, że jego sąsiad jest inny. Zółty, czerwony, czarny, zezowaty czy z platfusem.
Każdy kto z wielkimi hasłami, których nie rozumie i które bezmyślnie powtarza, rusza na wiec homogenetyczny (czarny, biały i zielony).
To nie Bałkany są beczką prochu.
Tą beczką prochu jest ludzkość. Ludzkość, która zauważa nielubianą inność.
To pierwszy krok do masakry w imię jedności.
Do naszej masakry.

Który raz czytam? Piąty? Szósty?
Za każdym razem odnosząc dokładnie takie samo wrażenie.
Nieprawdopodobna książka.
Straszna i przerażająca.
11 biogramów. Różnych.
wykształceni i nieumiejący nawet pisać. Z tytułami i bez. Z przeszłością wojskową i bez. Psychopaci i zwyczajni ludzie. Każdy z oskarżonych w Hadze ma inny zyciorys. Inną przeszłość. Inne warunki rozwoju lub...

11 opisów osób, które bezpośrednio lub pośrednio winne są śmierci tysięcy osób na Bałkanach.
Reportaże dają do myślenia. Autorka nie jest przesadnie okrutna w opisywaniu morderczych czynów, skupia się na psychologicznej analizie zbrodniarzy. Począwszy od przywódców wojskowych, a skończywszy na głowie państwa i jego żonie.
Uczestnicząc jako obserwator w procesach oskarżonych autorka stara się dociec, gdzie ma początek zło, co powoduje, że przesłania ono wszystkie inne ludzkie emocje i instynkty. Co ciekawe nie ocenia ich zachowania. Przedstawia fakty dając możliwość własnych wniosków. Najbardziej przeraża fakt, że nikt z nich nie był od dzieciństwa złym, ale środowisko, polityka nienawiści, wieloletnia zmowa milczenia, manipulacja, ciągła próba poprawiania historii odarła ich z resztek człowieczeństwa, powodując, że każdy z nich doszedł do momentu, gdy na wszystko już było za późno...

11 opisów osób, które bezpośrednio lub pośrednio winne są śmierci tysięcy osób na Bałkanach.
Reportaże dają do myślenia. Autorka nie jest przesadnie okrutna w opisywaniu morderczych czynów, skupia się na psychologicznej analizie zbrodniarzy. Począwszy od przywódców wojskowych, a skończywszy na głowie państwa i jego żonie.
Uczestnicząc jako obserwator w procesach oskarżonych...

Siódmy już rok mieszkam i pracuję na Bałkanach. Nigdy się nie wypowiadam jako ich znawca. Bo nim nie jestem. Ale na podstawie moich doświadczeń m.innymi z pracy w Srebrenicy, bardzo wysoko oceniam książkę Slavenki Darkulic - Chorwatki. Kilku oceniających wcześniej krytykowało jej wtręty w relacjonowane historie. Ale to jest właśnie czucie bałkańskiego ducha - patriarchalizmu, tradycji, obawy przed silniejszym. Polecam tym, którzy mijając postrzelane domy w Chorwacji lub opuszczone wioski w Federacji BiH - chcieliby dowiedzieć się więcej o tym co sąsiedzi zgotowali sąsiadom w cywilizowanym XX wieku. Książka nie jest łatwa i nie jest przyjemna. Ale jest bardzo prawdziwa.

Siódmy już rok mieszkam i pracuję na Bałkanach. Nigdy się nie wypowiadam jako ich znawca. Bo nim nie jestem. Ale na podstawie moich doświadczeń m.innymi z pracy w Srebrenicy, bardzo wysoko oceniam książkę Slavenki Darkulic - Chorwatki. Kilku oceniających wcześniej krytykowało jej wtręty w relacjonowane historie. Ale to jest właśnie czucie bałkańskiego ducha -...

Najbardziej cyniczna okazała się Plavšić. W książce chwalona za odwagę cywilną za wzięcie odpowiedzialności za zbrodnie. Gdy po kilku latach opuszczała więzienie stwierdziła, że zrobiła to, aby ugrać mniejszy wyrok.

Najbardziej cyniczna okazała się Plavšić. W książce chwalona za odwagę cywilną za wzięcie odpowiedzialności za zbrodnie. Gdy po kilku latach opuszczała więzienie stwierdziła, że zrobiła to, aby ugrać mniejszy wyrok.