Anna Gavalda zaskarbiła sobie moją sympatię książką Po prostu razem. Historia o niekonwencjonalnej przyjaźni i rodzinie z wyboru złożonej z ludzi poturbowanych przez życie była po prostu niesamowita. Gdy dowiedziałam się, że pisarka po raz kolejny sięgnęła po tematykę młodych borykających się z życiem, wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę. Tak spotkałam się z Billie. Powieść ta dedykowana jest outsiderom i to stanowi przedsmak tego, co można odnaleźć na jej kartach.

Billie i Franck. Franck i Billie. Ona już od najmłodszych lat musiała polegać na instynkcie przetrwania, sprycie i ciętym języku wiedząc, że jeśli sama o siebie nie zadba, to jej rodzina na pewno tego nie zrobi. On z kolei z jednej strony był dobrym uczniem, a z drugiej szkolnym pośmiewiskiem. Zbliżyły ich do siebie przygotowania do szkolnego przedstawienia i w taki sposób narodziła się najdziwaczniejsza przyjaźń na ziemi. Odrzuceni z różnych powodów przez środowisko, ruszyli przez życie innymi ścieżkami, ale łącząca ich więź nigdy nie wygasła. Ich losy krzyżowały się wielokrotnie, aż do momentu… W którym rozpoczyna się powieść.

Billie jest w dużej mierze monologiem głównej bohaterki, choć pojawiają się również przerywniki w postaci dialogów. Tytułowa postać snuje w gawędziarskim stylu swoją opowieść na temat życia i swojej przyjaźni z Franckiem, wspomina o szkole, rodzinie i związkach. Billie się nie kryguje, a w ślad za jej zadziorną naturą idzie język powieści. Pojawiają się wulgaryzmy, sporo jest mowy potocznej. W głosie dziewczyny pojawia się sporo goryczy, mimo że próbuje podejść do swojej przeszłości z choć odrobiną humoru. Czasem bohaterka zatapia się w biegu własnych myśli, przez co historia miejscami staje się chaotyczna.

Osoby zagubione, niekochane, opuszczone, ignorowane – to ludzie, którym Anna Gavalda najwyraźniej uwielbia się przyglądać. Zakłada, że stojący na uboczu outsiderzy widzą więcej, a widziany ich oczami obraz świata jest najpełniejszy. Poprzez nich pisarka próbuje uwrażliwić czytelników na los drugiego człowieka i uświadomić, że ocenianie czynów bez poznania stojącej za nimi historii jest łatwe, ale często prowadzi do wyciągnięcia błędnych wniosków. A przecież społeczeństwo lubi oceniać - dziewczyny w zbyt mocnym makijażu i tanich ciuchach; mężczyzn, którzy wyłamują się z życiowego schematu. W powieści jest taka scena, kiedy Billie widzi zachowanie surowego ojca względem dziecka, przez co w symboliczny sposób jeden z wątków zatacza koło. Ta sytuacja doskonale pokazuje wagę naszych czynów względem drugiej osoby.

Billie, tak samo jak jej bohaterka, jest outsiderką – to książka, która jest nietypowa i może nie przypaść każdemu do gustu. Ponieważ jest to raczej wspominanie i streszczanie wydarzeń, niektórzy czytelnicy mogą czuć niedosyt. Historię, którą inni autorzy rozpisaliby na tom co najmniej dwa razy grubszy od Billie, Anna Gavalda zdecydowała zamknąć się w pośpiesznej opowieści, splocie powracających wspomnień. Nie spodziewajcie się też, że akcja rozwinie się zgodnie z waszymi oczekiwaniami. Sama mam mieszane odczucia odnośnie zakończenia powieści, ale z drugiej strony patrząc – jest ona dowodem na to, że autorka konsekwentnie od początku do końca trzyma się nietypowości. Ja, powiem szczerze, nie wiem, jak ocenić tę książkę. Ona wymyka się systemowi ,,gwiazdek”, plusów czy ocenie ,,?/10”.

Billie chce wam ofiarować swoją historię, która ciągle trwa. Jeśli lubicie opowieści o outsiderach i o nie zawsze łatwym życiu, które toczy się wyboistym torem, myślę, że powinniście się do niej przysiąść i wysłuchać, co ma wam do powiedzenia.

http://room6277.blogspot.ie/2014/06/billie-anna-gavalda.html

Anna Gavalda zaskarbiła sobie moją sympatię książką Po prostu razem. Historia o niekonwencjonalnej przyjaźni i rodzinie z wyboru złożonej z ludzi poturbowanych przez życie była po prostu niesamowita. Gdy dowiedziałam się, że pisarka po raz kolejny sięgnęła po tematykę młodych borykających się z życiem, wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę. Tak spotkałam się z Billie....