Kiedy w podręczniku od języka polskiego natknęłam się na fragment Dynastii Miziołków, od razu wiedziałam, iż się w niej nie zakocham. Szczególnie, kiedy okazała się jedną z moich lektur szkolnych.
Przede wszystkim, wulgarny język. Już w pierwszym zdaniu: "Ostatnio zauważyłem u moich starych pierwsze oznaki spierniczenia" można poznać sposób wysławiania się bohaterów.
Forma dziennika również nie przypadła mi do gustu. Krótkie, nie będące kontynuacją poprzednich notatki nie ukazują płynności akcji. Jej zwrotów, moim zdaniem, brakuje; momentami historia nudzi.
Poza tym agresja i złośliwe zachowania. Główny bohater, Miziołek, w sposób niemiły wyraża się o rodzinie, posługuje się niezbyt elegancką gwarą i nie rozumiem, dlaczego niektórzy czytelnicy uważają, iż to jest zabawne.
Moim skromnym zdaniem ta lektura nie powinna być na liście lektur szkolnych, szczególnie dla młodszych dzieci, gdyż pokazuje nieodpowiednie wzorce- młodzież przeklinającą, agresywną i nieodpowiedzialną. Naśladowanie ich skutkuje w przyszłości problemami wychowawczymi. Nie polecam; uważam, iż jedynym argumentem za jej przeczytaniem może być chęć poznania różnicy pomiędzy dobrą a złą książką.

Kiedy w podręczniku od języka polskiego natknęłam się na fragment Dynastii Miziołków, od razu wiedziałam, iż się w niej nie zakocham. Szczególnie, kiedy okazała się jedną z moich lektur szkolnych.
Przede wszystkim, wulgarny język. Już w pierwszym zdaniu: "Ostatnio zauważyłem u moich starych pierwsze oznaki spierniczenia" można poznać sposób wysławiania się bohaterów.
Forma...