"Księżyc w nowiu" jest pozytywną odskocznią od "Zmierzchu". Dlaczego? Przeczytajcie poniższą recenzje.

Sądziłam, że gorzej od pierwszej części być już nie może, jednak wyjazd Edwarda z Forks, po czym pojawienie się Jacoba to jak wakacje w roku szkolnym. Jacoba polubiłam już w pierwszej części mimo, że było go tam mało, Edwarda zaś znienawidziłam już od pierwszych kartek sagi "Zmierzch". Rozdziały gdzie było dużo chłopaka-wilkołaka pochłonęłam bardzo szybko. Postać Jacoba jest niesamowicie interesująca i... milsza od pierwszego adoratora Belli. Do Alice również nie straciłam tego sentymentu, który czułam czytając pierwszą część.

Według mnie Meyer przesadziła z takimi tekstami: "Lubię cię, ale nie powinniśmy się spotykać. Jestem niebezpieczny!" - litości, to jak odgrzewać w mikrofalówce wczorajszego kotleta.

Bella po raz kolejny mnie irytowała. Czytając czułam się jakby 10-letnia dziewczynka rozmawiała z 50-letnim facetem, który wyznaje jej miłość, a ona ją odwzajemnia - to już drugie z kolei takie moje uczucie - odrażające uczucie.

Książka otrzymała ode mnie dwie gwiazdki za sprawą Jacoba - dzięki niemu część drugą polubiłam bardziej niż pierwszą. Dodał jej uroku, czegoś co wciągało. Meyer zrobiła postęp - mały, ale jest.
Zamierzam sięgnąć po "Zaćmienie" i mam nadzieję, że postęp będzie rósł.

"Księżyc w nowiu" jest pozytywną odskocznią od "Zmierzchu". Dlaczego? Przeczytajcie poniższą recenzje.

Sądziłam, że gorzej od pierwszej części być już nie może, jednak wyjazd Edwarda z Forks, po czym pojawienie się Jacoba to jak wakacje w roku szkolnym. Jacoba polubiłam już w pierwszej części mimo, że było go tam mało, Edwarda zaś znienawidziłam już od pierwszych kartek...