Czuję się jakbym właśnie tutaj dostawała wszystkie odpowiedzi. Ta część zmienia nasz punkt widzenia części pierwszej. Wszystko jest nie tak, jakbyśmy się na początku spodziewali. To takie niesamowite dowiadywać się starych, a jednak całkiem nowych rzeczy. To jak zmieniła się Julia, jak otwiera się Warner. Kocham to. Wszystko co się zmieniło.... to jak się zmieniło nie tylko moje myślenie, ale również ich. Ich rozwój. To tak pięknie się czytało, że dalej zbieram szczenę z podłogi.

W tej książce jest jedna taka boska scena, która przypomina telenowelę. :D Nie tylko ja obserwowałam wydarzenia ale inni z Punktu Omega i to było takie niezręczne ale boskie. Autorka ma super pomysły. To, w jakim ta scena poszła kierunku... wow.

Kenji... Kurczę, Kenji. To jedna z najlepszych postaci w tej książce. Najbardziej pobudza do życia. Sprawiają, że się śmiejemy i stajemy silniejszymi ludźmi. Jest takim promyczkiem, który często robi sobie z ludzi jaja i tak go uwielbiam. I jest taki mądry... Kocham.

Poznajemy tu nowe oblicze Adama. Wiecie, że tutaj naprawdę się zmienił, a to, co czasami mówił było tak okropne, że nie można było sobie tego wyobrazić. Ale go rozumiałam. Bo wiecie... Postawcie się na jego miejscu tak naprawdę. Miał brata, który go prawie zabił. I dziewczynę, która myślał, że zakochała się w psychopacie. Warner tylko Julii pokazał swoje prawdziwe oblicze, więc nie możemy wymagać od Adama sympatii wobec niego. Tym bardziej, gdy Adam całe swoje życie spędził w trudach i walce o przeżycie.

Warner skradł moje serce w tej książce już całkowicie. Ta część jest chyba dla mnie najlepsza, ale tamte poprzednie również były boskie. Jednak tak mi szkoda go było, kiedy wyznał Julii prawdę, miłość, a ona go odrzucała bo nie była pewna jego prawdziwej osoby, a jego uczucia do niej były prawdziwe i piękne. Był przy niej całkowicie odsłonięty i wrażliwy.

Oglądałam na yt booktalk o tej książce i dziewczyna powiedziała coś, co chciałabym w tej recenzji zaznaczyć. Oboje, i Adam i Warner są dobrymi ludźmi. Ale nie każdy z nich był odpowiedni dla Julii. Julia sama powiedziała, że gdy była z Adamem, ona opierała się na nim, liczyła na jego ochronę, sama się nie rozwijała, bo zawsze była pod ochroną Adama.
Warner zaś... od 1. części wymagał od niej. Wymagał, by stawała się lepszą osobą. Silniejszą osobą. By mogła się rozwijać i sama na sobie polegać. By była taką osobą, którą zawsze chciała się stać. On jej dawał tego kopa i się rozwijała, podczas gdy przy Adamie stała w miejscu.

Sama Julia... Stała się taka silną bohaterka, że aż jej zazdroszczę. Wiadomo, że my nie posiadamy takich mocy, ale chodzi mi o jej psychikę. To jak chciała żyć i walczyć, nawet jeśli jej to groziło śmiercią. To, jak stała się tak niesamowicie pewna siebie, że mając 17 lat chciała objąć panowanie nad krajem. Mega to podziwiam, chyba każdy chciałby być tak mocno silny. Na końcu książki nie poddawała się, mimo że była w tak ciężkiej sytuacji. Chciała dokończyć to, co miała skończyć, mimo wszystko. Jej postać jest po prostu niesamowita. Jej siła jest tym, co mnie motywuje, bym sama taką była. To była piękna przygoda obserwować ją, jak z samego dna podniosła się na taki szczyt.

Zakończenie jest trochę otwarte, w podziękowaniach autorka pisze, że to koniec, ale sami już wiemy, że wyszły kolejne części. :D Jestem podekscytowana, chociaż się obawiam, ale oby wyszło wszystko dobrze. Nie mogę się doczekać czytania, chociaż chyba szybciej przeczytam po ang, niż po pl. :)

Czuję się jakbym właśnie tutaj dostawała wszystkie odpowiedzi. Ta część zmienia nasz punkt widzenia części pierwszej. Wszystko jest nie tak, jakbyśmy się na początku spodziewali. To takie niesamowite dowiadywać się starych, a jednak całkiem nowych rzeczy. To jak zmieniła się Julia, jak otwiera się Warner. Kocham to. Wszystko co się zmieniło.... to jak się zmieniło nie...