Uwielbiany przez mnie Kurt Wallander - ciągle rozczochrany komisarz z prowincjonalengo Ystad, który "nie potrafi byc szczęśliwy" w założeniu autora miał być na drugim planie, bo to Linda - córka Kurta prowadzi swoje pierwsze śledztwo. Jednak ku mojej radości mrukliwy policjant wcale nie jest mało obecny na kartach tej powieści. W tym tomie Mankell skupił się bardziej niż w poprzenich częściach na pokazaniu relacji na linii Ojciec-Córka i to ten wątek wciągnął mnie bardziej niż cała kryminalna zagadka jaką mieli do rozwiązania (może dlatego, że zanim czytałam ksiażkę, obejrzałam film, więc wiedziałam o jaką zagadkę chodzi). Kurt wspomina swojego zmarłego ojca i zauważa cechy jakie upodabniały go do niego, natomiast Linda analizując swój stosunek do rodziców zastanawia się jakie cechy odziedziczyła po ojcu, a jakie po matce. Całą ksiażkę czyta się oczywiście rewelacyjnie, w końcu to Mankell... I tylko można żałować, że cykl z Wallanderem dobiegł końca :(

Uwielbiany przez mnie Kurt Wallander - ciągle rozczochrany komisarz z prowincjonalengo Ystad, który "nie potrafi byc szczęśliwy" w założeniu autora miał być na drugim planie, bo to Linda - córka Kurta prowadzi swoje pierwsze śledztwo. Jednak ku mojej radości mrukliwy policjant wcale nie jest mało obecny na kartach tej powieści. W tym tomie Mankell skupił się bardziej niż w...