Doprawdy na palcach jednej ręki można policzyć serie, w których drugi tom jest lepszy od pierwszego i to właśnie jest również TA seria. "Dziewczyna, która igrała z ogniem" jest pełna zwrotów akcji i napięcia, które odczuwałam bardzo intensywnie - to są właśnie emocje pod tytułem "rany, co będzie dalej? czy coś się stanie temu bohaterowi? aż się boję przewrócić stronę!" I och, takich emocji potrafią dostarczyć jedynie naprawdę rewelacyjne książki. Larsson umieścił w swojej powieści istny dynamit w postaci Lisbeth Salander, którą niesamowicie kocham <3 Rzesza pisarzy z całego świata mogłaby się od niego uczyć kreowania bohaterek, gdyż niestety mam w tej kwestii dość przykre doświadczenia - większość Mary Sue (albo wyidealizowane Matki Teresy, albo babochłopy chcące zabić każdego). Lisbeth jest przykładem silnej, niesamowicie silnej postaci żeńskiej, która jednocześnie jest do bólu wiarygodna. Czytając, wielokrotnie łapałam się na tym, że jej współczułam i chciałam tak po ludzku ją przytulić, żeby już nie było samotnie i smutno. Kocham tę postać, jest po prostu cudowna. I kocham całą powieść, gdyż jest równie cudowna. Nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po ostatnią część!

Doprawdy na palcach jednej ręki można policzyć serie, w których drugi tom jest lepszy od pierwszego i to właśnie jest również TA seria. "Dziewczyna, która igrała z ogniem" jest pełna zwrotów akcji i napięcia, które odczuwałam bardzo intensywnie - to są właśnie emocje pod tytułem "rany, co będzie dalej? czy coś się stanie temu bohaterowi? aż się boję przewrócić...