Pora odkopać studencką miłość - pomyślałem, i powziąłem postanowienie, by od czasu do czasu chwytać jakąś mangę. Po Olimpos sięgnąłem ze względów czysto estetycznych - nawet najlepsza historia nie ocali kiepsko narysowanej mangi, a Olimpos od pierwszych do ostatnich stron dosłownie lśni! Wszystko jest tu pełne szczegółów, kreska zręczna, niemalże pląsająca ze strony na stronę, więc i widoki i postaci cieszą oko.

Już tytuł każe spodziewać się spotkania z grecką mitologią. Dostajemy tutaj nieco zmienioną historię Ganimedesa, wybranka bogów, porwanego z ludzkiej rzeczywistości. Bogowie, jak bogowie - nudzą się, wszak wieczność to ciężki kawałek chleba - a trudno o lepszą rozrywkę niż plątanie ludzkich losów. I tak Ganimedes, piękny trojański książę staje się zabawką w myśl kaprysu Apolla, poznajemy jego historię i to, jak z czasem coraz bardziej gaśnie w nim nadzieja. Całość nie jest może przesadnie złożona i skomplikowana, a narracja jest lekka i śledzi się ją z przyjemnością, jednak ten motyw boskiej igraszki każe zatrzymać się na chwilę.

Całość robi przyjemne wrażenie, nie dłuży się, raczej lekko przepływa przed oczami. Nie wnosi wiele, ale i wiele nie wymaga, uczciwie. Ach! I jest jeszcze scena pojawienia się Zeusa - niby znikąd i bez przyczyny, robi jednak wielkie wrażenie.

Pora odkopać studencką miłość - pomyślałem, i powziąłem postanowienie, by od czasu do czasu chwytać jakąś mangę. Po Olimpos sięgnąłem ze względów czysto estetycznych - nawet najlepsza historia nie ocali kiepsko narysowanej mangi, a Olimpos od pierwszych do ostatnich stron dosłownie lśni! Wszystko jest tu pełne szczegółów, kreska zręczna, niemalże pląsająca ze strony na...