Mam słabość to kobyłek. Czyli ponad 900-stronnicowych ksiąg. Gdy widzę kogoś w kawiarni z takową w zasięgu ręki, mam ochotę podejść i poklepać po plecach aprobaty i ciekawości czy też ma do nich taką słabość.

Mam słabość też do wyzwań intelektualnych i czasowych jakie rzucają takie księgi. Celowo używam tutaj słowo księga, a nie książka, bo czuję jak to słowo namacalnie zawiera w sobie jej ciężar. Czytanie takiej "kobyłki" wymaga dyscypliny i regularności, którą uwielbiam sobie narzucać. Czytam codziennie, regularnie, bo gdy chwyta się za taką kobyłkę, to szybko mogą uciec wątki i pomieszać się w burzy wyobraźni, jaką taka pozycja wywołuje.

A "Żywe srebro" właśnie spełniło wszystkie te warunki. Ponad 900 stron historii, intryg, filozofii, porywów, korowodu ciekawych postaci historycznych i fikcyjnych. Trudna lektura wymagająca skupienia. Wydawnictwo Mag miało we mnie swojego fana, gdy wypuściło serię książek, które biorą fakty historyczne i tworzą wokół nich fikcyjne wątki rozszerzające wszelakie wydarzenia z przeszłości.

Okładka ostrzegała od początku, że to ciężkostrawna strawa, która nie każdemu zasmakuje i niełatwo będzie ją przełknąć - jakaż to była dla mnie zachęta!

Po półtora tygodnia intensywnej lektury, mogę powiedzieć - smakowało mi wybornie!

Mam słabość to kobyłek. Czyli ponad 900-stronnicowych ksiąg. Gdy widzę kogoś w kawiarni z takową w zasięgu ręki, mam ochotę podejść i poklepać po plecach aprobaty i ciekawości czy też ma do nich taką słabość.

Mam słabość też do wyzwań intelektualnych i czasowych jakie rzucają takie księgi. Celowo używam tutaj słowo księga, a nie książka, bo czuję jak to słowo namacalnie...