Książki o wampirach to jedne z moich najmniej ulubionych. Staromodne historie o miłości wampira i człowieka, są jak dla mnie zbyt oklepane. Tak, więc zawsze omijam je szerokim łukiem. Choć szczerze mówiąc, nigdy żadnej nie czytałam, to moje przyjaciółki tak, i za każdym razem, gdy o którejś opowiadają, to zaczyna mnie skręcać. Sięgałam po tę książkę, ze względu na okładkę, która w pierwszej chwili przeciągła moją uwagę. Opis, też wcale nie był zły, wręcz przeciwnie, był ciekawy i intrygujący. Wizja świata, w którym normalni ludzie, są na skraju wyginięcia, a to wampiry rozdają karty w tej wielkiej grze, początkowo wydawała się ciekawa, tylko te wampiry :(… Mimo to wydawało mi się, że ta historia może być jednak ciekawa, ale niestety i tym razem ta tematyka mnie zawiodła.
Stanowczo na plus zasługuje pomysł przekazania władzy wampirom, a ukazanie ludzi, jako gatunek wymierający, co jest fajnym i mało oklepanym pomysłem. Dobrze także, że ukazał wampiry trochę inaczej, nadając im unikalne i niespotykane nigdzie indziej cechy, np. spanie w pętlach. Autor zbudował nawet ciekawy świat, ale niestety nie za bardzo umiał go wykorzystał. Niby jest on przestrzenny, ale jednak nadal płaski, taka grafika dwuipółwymiarowa, niby rozbudowany, a jednak nie. Czytelnik nie za bardzo zżywa się z nim, sprawia on wrażenie „martwego” i pustego, choć może tylko iluzja wywołany przez narratora w pierwszej osobie oraz czas teraźniejszy. Do tego rażący w oczy motyw z „Igrzysk Śmierci”, którego nie da się nie zauważyć, choć to, aż tak bardzo mi nie przeszkadzało. Chyba najbardziej męczyłam nie w tej książce monotonia i przewidywalność. (UWAGA ZDANIE ZAWIERA MAŁY SPOILER), Pomimo, że tego z Ashley się nie spodziewałam, ale dalej nie rozumień, jak można nie było się połapać, że treningi to tylko przykrywka (UWAGA MAŁY SPOILER SIĘ SKOŃCZYŁ :)).
To wszystko sprawiło, że musiałam się zmuszać, aby dokończyć tę książkę. Właściwie, to chciałam przeczytać całą serię i dopiero później wystawić ocenę z całość, ale w końcu stwierdziłam, że szkoda mi pieniędzy na coś, czego nie będzie mi się chciała czytać. Może kiedyś, ale na pewno nie teraz.
Ta książka ma niewątpliwie wielki potencjał, ale niestety czegoś zabrakło, może chęci, albo pomysłów. Pomimo wszystko nie można jej spisać na straty, gdyż jest to nawet ciekawy tytuł, ale głównie dla fanów wampirów, albo igrzysk, a ja niestety nie jestem zbyt wielkim pasjonatem, ani jednego, ani drugiego. Wiem to złe, jak można nie kochać Igrzysk, albo Zmierzch. Jednak dla mnie, jeśli jakaś książka staje się zbyt popularna, zanim ją przeczytam, to znak, że lepiej jej nie czytać (przynajmniej większość, na przykład takie Metro kocham i ubóstwiam). Sami musicie zdecydować, czy ta pozycja jest dla was odpowiednia. Nieważne, co zdecydujecie, życzę Wam miłej lektury :).

Książki o wampirach to jedne z moich najmniej ulubionych. Staromodne historie o miłości wampira i człowieka, są jak dla mnie zbyt oklepane. Tak, więc zawsze omijam je szerokim łukiem. Choć szczerze mówiąc, nigdy żadnej nie czytałam, to moje przyjaciółki tak, i za każdym razem, gdy o którejś opowiadają, to zaczyna mnie skręcać. Sięgałam po tę książkę, ze względu na okładkę,...