To książka dziwna. Pierwszy raz miałam styczność z powieścią koreańską dla dorosłych, ale po "Wegetariance" mam ochotę na więcej.
Postanowiłam ją przeczytać, bo zachęcił mnie tytuł. Pomyślałam, że to kolejna powieść pro-wegetariańska. Nic bardziej mylnego. To skomplikowane studium ludzkiego wnętrza, podzielone na trzy części.
W pierwszej spotykamy tytułową "Wegetariankę" i jej męża - narratora, który opowiada o przemianie swojej żony, jej przejściu na wegetarianizm i tragicznych konsekwencjach odrzucenia jej decyzji przez rodzinę. Co ciekawe, wypowiada się sama bohaterka, w niejasnych, pisanych kursywą, przemyconych ze świata myśli i snów zdań.
W kolejnej, bohaterem jest artysta - szwagier dziewczyny, zafascynowany mongolską plamką, która znika zwykle u kilkuletnich dzieci, a zachowała się u Yeong-hye. Bohater ma artystyczną wizję, by ich ciała pomalowane w kwiaty, złączyły się ze sobą w akcie miłosnym. Jest to część pełna bardzo odważnych scen, lecz zachowuje granice dobrego smaku.
W ostatniej części główną bohaterką jest siostra Yeong-hye, a żona artysty, która dopowiada historię dziewczyny, ujawniając nowe fakty i ukazując własne zagubienie, które we wcześniejszych częściach pozostawało zakryte.
Ich losy się przeplatają, "wszystko zostaje w rodzinie"...

Powieść ta jest pełna smutku, niepokoju i uświadomia, że każdy człowiek ma swój własny samotny świat, którego nie zauważamy. Skupiając się na Yeong-hye, pomijamy inne postaci, o których istnieniu przypomina nam później autorka. Pragnąc poznać jej tajemnicę, pomijamy subtelne sekrety członków jej rodziny. To nie ona jest najważniejsza, tu każdy wart jest uwagi.

Książka ta ma w sobie niesamowitą tajemnicę. Pożera się kolejne strony, jakby podświadomie przeczuwając, że odpowiedzi na dręczące nas pytania i tak w niej nie znajdziemy.

Han Kang zadaje pytania o człowieczeństwo, o sens istnienia, o to, czy człowiek może stać się np. drzewem. Nie ocenia głównej bohaterki i jej wyborów, nie pomaga nam jej zrozumieć, jednak chroni ją, nie pozwala jednoznacznie jej ocenić i przylepić etykietki z napisem "szalona".

"Jesteś tym, co jesz", przyświecało mi po przeczytaniu pierwszej części. Czy jedząc mięso, zmieniamy się w zwierzęta? Czy pijąc jedynie wodę, możemy zmienić się w drzewo? A co trzeba robić, żeby po prostu być człowiekiem?

Polecam zainteresowanym wegetarianizmem i wielbicielom trudnej literatury skłaniającej do rozmyślań, zdolnych do szukania odpowiedzi poza książką.

To książka dziwna. Pierwszy raz miałam styczność z powieścią koreańską dla dorosłych, ale po "Wegetariance" mam ochotę na więcej.
Postanowiłam ją przeczytać, bo zachęcił mnie tytuł. Pomyślałam, że to kolejna powieść pro-wegetariańska. Nic bardziej mylnego. To skomplikowane studium ludzkiego wnętrza, podzielone na trzy części.
W pierwszej spotykamy tytułową "Wegetariankę" i...