"Pijane dziecko we we mgle" to zbiór lekkich, ale niepozbawionych ambicji i erudycji felietonów.
Naczelnym tematem jest tu literatura. Boy dużo pisze o konkretnych książkach, pisarzach (zwłaszcza francuskich),grupach literackich, a także o czytelnikach i ich relacjach z lubianymi (lub nielubianymi) autorami.
Stosunkowo często pojawia się kwestia praw autorskich, które w XIX wieku i na początku kolejnego stulecia były nagminnie łamane, często bez ponoszenia konsekwencji.

Ciekawe jest spojrzenie Boya na pisarza. Z jednej strony to artysta, chociaż nie każdy piszący może nim się mienić. Z drugiej strony jednak to także człowiek z krwi i kości, mający wady i zalety, lepsze i gorsze dni, a potrzeby nie tylko duchowe, ale i całkiem przyziemne.

Jak na autora przystało, mamy tu dużą dawkę ironii, satyry, poczucia humoru, chociaż są i teksty całkiem poważne, a nawet refleksyjne.

Mimo upływu czasu wiele poruszanych przez Boya kwestii nie zmieniło się. Dotyczy to zwłaszcza ludzkich przywar.

Polecam - lektura lekka, łatwa, przyjemna, ale i dająca do myślenia.

"Pijane dziecko we we mgle" to zbiór lekkich, ale niepozbawionych ambicji i erudycji felietonów.
Naczelnym tematem jest tu literatura. Boy dużo pisze o konkretnych książkach, pisarzach (zwłaszcza francuskich),grupach literackich, a także o czytelnikach i ich relacjach z lubianymi (lub nielubianymi) autorami.
Stosunkowo często pojawia się kwestia praw autorskich, które w...

Świetne felietony, nadal, jeśli nie aktualne, to z pewnością wiele wnoszące do naszego myślenia. Należy jednak pamiętać, że to są artykuły z gazety, przeznaczone do czytania gazetowego, czyli np. po jednym tygodniowo, a nie hurtem. Hurtem nieco męczą. Dawkowane gazetowo - sprawiają dużo przyjemności, także z obcowania z przedwojenną Polską literacką.

Świetne felietony, nadal, jeśli nie aktualne, to z pewnością wiele wnoszące do naszego myślenia. Należy jednak pamiętać, że to są artykuły z gazety, przeznaczone do czytania gazetowego, czyli np. po jednym tygodniowo, a nie hurtem. Hurtem nieco męczą. Dawkowane gazetowo - sprawiają dużo przyjemności, także z obcowania z przedwojenną Polską literacką.

Chyba po raz pierwszy nie przyznam gwiazdek, bo… po prostu nie wypada. Boy pisze pięknym, klarownym językiem. Za to przecież należą mu się wszystkie gwiazdki. Ale tematyka felietonów jest tak silnie związana z czasem, kiedy powstawały, że po blisko 100 latach nijak lub bardzo słabo można je odnieść do współczesności. Książka na pewno obowiązkowa dla osób zainteresowanych twórczością samego Boya-Żeleńskiego jak i historią literatury i obyczajowości początków II RP. Dla mnie jednak nudna do bólu. Gdyby to był tytuł współczesny, dałbym może ze 4 gwiazdki a i to na wyrost. Spośród ponad 30 felietonów tylko jeden wg mnie jest ponadczasową perełką. To „Trzęsawisko” gdzie autor pastwi się - w pełni słusznie - nad skandalicznym przekładem dzieł literatury światowej na polski. Temat w stu procentach aktualny. Być może nawet bardziej niż za czasów Boya. Bo przecież ilość tłumaczeń, które się teraz wydaje jest przeogromna. Wiele książek jest tłumaczona przez ludzi, którzy być może opanowali język obcy na dobrym poziomie komunikacyjnym, ale żeby dokonać dobrego przekładu trzeba znać masę idiomów, niuansów kultury kraju, gdzie dzieło (lub dziełko) powstało, nie mówiąc już o władaniu rodzimym językiem na wysokim poziomie. Tymczasem wiele tłumaczeń sprawia wrażenie, jakby ktoś przepuścił oryginał przez jakiś komputerowy translator a potem wygładził na tyle, żeby jako tako wszystko trzymał się kupy. Jak przekonuję się z felietonu Boya, translatorska choroba partactwa to nie żadna nowość. Już sto lat temu dopadała najbardziej znanych wydawców i … nawet jakoby szanowanych tłumaczy. Pół biedy, kiedy rzecz dotyczy popularnego czytadła, o którym za dwadzieścia lat mało kto będzie pamiętał, ale – niestety – dotyczy często dzieł ponadczasowych.
Książka zdecydowanie tylko dla fanów Boya, tematyki i epoki.

Chyba po raz pierwszy nie przyznam gwiazdek, bo… po prostu nie wypada. Boy pisze pięknym, klarownym językiem. Za to przecież należą mu się wszystkie gwiazdki. Ale tematyka felietonów jest tak silnie związana z czasem, kiedy powstawały, że po blisko 100 latach nijak lub bardzo słabo można je odnieść do współczesności. Książka na pewno obowiązkowa dla osób zainteresowanych...