Ostatnio nieświadomie zaczytywałam się w książki napisane przez kobiety. Sama jestem jedną z nich i mogłam łatwo utożsamić się z bohaterami, odczuciami i podzielałam punkt widzenia autorki. Natomiast "Mężczyzna i chłopiec" jest napisana przez osobę płci męskiej oraz przedstawia punkt widzenia głównego bohatera też z tej perspektywy. Jest to zupełnie inny sposób rozumowania czy posiadana jest odmienna hierarchia wartości, a zarazem takie to wszystko podobne!

Mimo, iż mamy do czynienia z rozwódkami, striptizerką, motocyklistą czy dziećmi książka jest tak skonstruowana, że nie sposób znielubić jakąś postać. Zazwyczaj znajduje się dobrych i złych bohaterów. Tutaj natomiast miałam wrażenie że wszyscy są na równi. Dlatego, że autor ukazał ich jako ludzi - istoty świadome, które zarówno cierpią czy czerpią radość z życia tak samo jak my.

Myślę, że historia samotnie wychowującego ojca jest zarówno ciekawa dla mężczyzn jak i kobiet. Mimo iż ciężko jest mi się z tym utożsamić niesamowicie pokochałam więzi łączące syna z ojcem. Mamy ukazane 2 takie relacje. Jedna z jeszcze małym dzieckiem a druga już dojrzała pomiędzy dorosłymi ludźmi. Tak mi przypadła do gustu tematyka i sposób kreowania bohaterów poprzez Parsons'a, że już mam w posiadaniu kolejną jego książkę i nie mogę się doczekać aż ją przeczytam!

Ostatnio nieświadomie zaczytywałam się w książki napisane przez kobiety. Sama jestem jedną z nich i mogłam łatwo utożsamić się z bohaterami, odczuciami i podzielałam punkt widzenia autorki. Natomiast "Mężczyzna i chłopiec" jest napisana przez osobę płci męskiej oraz przedstawia punkt widzenia głównego bohatera też z tej perspektywy. Jest to zupełnie inny sposób rozumowania...