„Zasługę nocy” można spokojnie podzielić na dwie części – pierwszą czyli powieść obyczajową z pojawiającymi się tu ówdzie elementami kryminału, oraz drugą – raczej sensację niźli sam kryminał. A to wszystko jest oblane mocno i gęsto chaosem. Tak, chaos w tej książce wyziera dosłownie z każdej strony – nadmiar postaci występujących w powieści momentami powodował ból głowy; pada jakieś nazwisko, a ja sobie musiałem poszperać w pamięci o kim mowa. Sam wątek kryminalny schodzi tu zdecydowanie na drugi plan – tajemnicze zabójstwo, potem dwa kolejne, incydentalnie opisywane śledztwo, a rozwiązanie tej zagadki pojawia się na samym końcu. To powoduje że ów wątek Autor potraktował trochę po macoszemu, bo poza elementami powieści obyczajowej najważniejszy jest wątek sensacyjny – kradzież broni z policyjnych magazynów, a do tego prostytucja i stręczycielstwo. To w głównej mierze wypełnia „środek” powieści. Nad tym wszystkim pracuje grupa policjantów, pod wodzą komisarza Witczaka (przez swoje zainteresowania muzyczne kojarzył mi się z Czubajowskim Heinzem, ale na tym kończy się wszelakie podobieństwo…). O ile jednak ów sam Witczak jeszcze jest do strawienia, to już totalnie denerwującą osobą była Cyna, a jej przekleństwa wspak – no to sobie już mógł Autor darować…
Pomimo tego że książkę czyta się szybko, to jednak nie tego się spodziewałem. Za mało kryminału w kryminale, a przez to ocena nie może być zbyt wysoka. Książka mocno przeciętna, choć z pewnym potencjałem który pozwala mieć nadzieję że kolejna powieść Mateusza Lemberga z tego cyklu okaże się być lepsza. A to oznacza, że mam zamiar po nią sięgnąć. Póki co tylko pięć gwiazdek.

„Zasługę nocy” można spokojnie podzielić na dwie części – pierwszą czyli powieść obyczajową z pojawiającymi się tu ówdzie elementami kryminału, oraz drugą – raczej sensację niźli sam kryminał. A to wszystko jest oblane mocno i gęsto chaosem. Tak, chaos w tej książce wyziera dosłownie z każdej strony – nadmiar postaci występujących w powieści momentami powodował ból głowy; ...