"Czasem spotyka się kogoś, kto niemal oślepia bijącą od niego dobrocią. Innym razem wprost przeciwnie-kogoś, kto samą swoją obecnością spowija wszystko ciężkim płaszczem zepsucia i występku."

"Bez Pożegnainia" nie był moim pierwszym spotkaniem z Cobenem. Dawno temu pamiętam, że czytałam chyba pierwsze dwie książki z serii o Myronie Bolitarze, ale pewnie będe musiała je przeczytać jeszcze raz bo nie pamiętam w ogóle o czym były. Jedyne co mi zapadło w pamięć to to, że z Harlanem Cobenem nigdy nie możesz być pewny jak wszystko się rozegra. Do ostatniego rozdziału możesz sie spodziewać nowych faktów, nagłego zwrotu akcji i palpitacji serca. Jest to niesamowity autor książek kryminalnych z niesamowitym wyczuciem, wiedzą i świadomością, jak zainteresować czytelnika, by trudno mu było odłożyć książkę choćby przez chwilę. Prowadzi mnogą narrację, która daje nam wgląd na wiele perspektyw zagadki, które zarówno interesują jak i dodatkowo mieszaja w głowie. Wiedziałam więc czego się spodziewać i absolutnie nie byłam rozczarowana. Co prawda "Bez pożegnania" posiadam w wersji audiobook, bo potrzebowałam czegoś do słuchania, podczas gdy oczy i ręce były zajęte włóczka i szydełkiem, to jednak absolutnie nie odejmowało to przyjemności z poznawania histori Willa.

Nie będę się tutaj rozwodzić nad fabułą, która jest wyjasniona w opisie książki wystarczająco dobrze. "Bez pożegniania" to dobra książka, jednak dla mnie troszeczkę zbyt szara. Miałam wrażenie, że nie ma w niej barw - zarówno widząc krajobraz Nowego Jorku, jak i częstej akcji w godzinach nocnych, praca Willa też prowadzona w mrocznym, brudnym obrazie narkotyków i prostytucji, mafia, pogrzeby... troszeczkę było to dla mnie zbyt przytłaczające. Wiem, że dla innych pewnie będzie to atut, ale słuchając tej książki, czułam nieustanne przygnębienie. Fabuła bardzo interesująca i pomysł od razu złapał moja uwagę. Absolutnie nie żałuję, że się z nią zetknęłam, jednak teraz chyba potrzebuję czegoś bardziej pozytywnego. Mimo to nie zamierzam rezygnowac z pana Cobena tak łatwo i z pewnością w niedługim czasie do niego wrócę.

"Czasem spotyka się kogoś, kto niemal oślepia bijącą od niego dobrocią. Innym razem wprost przeciwnie-kogoś, kto samą swoją obecnością spowija wszystko ciężkim płaszczem zepsucia i występku."

"Bez Pożegnainia" nie był moim pierwszym spotkaniem z Cobenem. Dawno temu pamiętam, że czytałam chyba pierwsze dwie książki z serii o Myronie Bolitarze, ale pewnie będe musiała je...