Nie obejdzie się bez spojlerów- jak zawsze- ja inaczej nie potrafię! :D

Niesamowicie wciągająca i zdecydowanie najciekawsza jak do tej pory część.
Chwila moment i książka przeczytana.

Celaene prześladują słowa przyjaciółki- Nehemii, która oskarżyła ją o tchórzostwo. Bohaterka nie może o tym zapomnieć, jest załamana, trudno jej wykrzesać z siebie jakąkolwiek chęć do działania. Zaczyna wierzyć w te słowa i nie zależy jej na tym o się z nią stanie.
Jak w drugiej części Celaena mnie denerwowała i irytowała swoim zachowaniem tak "Dziedzictwie ognia" na nową ją polubiłam. Rozumiałam dlaczego tak postępuje i współczułam jej.
Dziewczyna znajduje się w Wendlyn, gdzie poznaje wiele nowych osób, Fae i pół-Fae.
Wśród nich jest Luca, który jest bardzo zabawny a także Emrys i jego towarzysz Malakai.
Ale najbardziej to chcę wspomnieć oczywiście o Rowanie, wojowniku Maeve, który ma sprawdzić czy Celaena okaże się godna aby wejść do Doranelle.
I tak właśnie zaczyna się ich znajomość.
Na początku bałam się, że będzie przypominać jej relację z Chaolem, no bo mamy podobną sytuację. Chaol trenował z Celeaneą, Rowan też. Chaol jej nie lubił, Rowan wręcz nienawidzi. Szybko się jednak można przekonać, że to jest zupełnie coś innego.
Celaena i Rowan na początku nie potrafią się dogadać, prawie zawsze gdy są obok siebie dochodzi między nimi do bójki, co jest nawet zabawne i odświeżające, po tym jak Chaol tylko na nią chuchał i dmuchał.
Rowan jest inny i bardzo się z tego cieszę. Jest prawdziwym wojownikiem, który nabrał doświadczenia biorąc udział w wielu wojnach, przez wiele lat. Nieulękniony, budzi strach, ale również podziw i autorytet.
Jest bohaterem z mocnym charakterem, do którego zapałałam ogromną sympatią.
Chciałam bardzo poznać jego historię i tak też się stało.
Podobało mi się to, że jak już się nawet zaprzyjaźnił z Celeaną to nie był taki...miękki?
Cały czas pozostał sobą. Uwielbiam go!
Polubiłam też jego przyjaciół, którzy baardzo mnie zaintrygowali. Ta scena, w której byli zmuszeni go biczować?
Współczułam im wszystkim. Wiem, że jeszcze mało o nich wiemy, ale jestem przekonana, że dowiemy się więcej.

Dorian boryka się z podobnymi problemami co Celaena. Nie wie co zrobić ze swoją mocą. Boli go to, że Chaol nie akceptuje go w pełni takiego jakim jest, ponieważ on to zaakceptował, a także pogodził się z prawdziwą naturą Celaeny.
Chaol odsuwa się od przyjaciela, ma przed nim tajemnice, ale również robi wszystko, aby uchronić księcia przed niebezpieczeństwem.

W tej części pojawia się również Aeidon- kuzyn Celaeny (Aelin) którego polubiłam od momentu, w którym się pojawił.
Udaje wiernego sługę króla Adaranu, ale tak naprawdę spiskuje razem z buntownikami przeciwko niemu.
Jest niesamowicie oddany swojej kuzynce i jest w stanie zrobić wszystko aby znowu ją zobaczyć i posadzić na tronie Terrasanu.

Również Manon, zasługuje na uznanie. Ta czarownica po prostu wymiata. Jest nieulękniona, robi to na co ma ochotę, przyjmuje kary bez mrugnięcia okiem, tak samo je wymierza. Mówi, że nie ma serca, ale ja w to nie wierzę!
Jej relacja z wywerną Abraxosem i swoją Trzynastką, jakoś świadczą o czymś innym.

Mam wrażenie, że wszyscy bohaterowie w tej książce przypadli mi do gustu, no może wszyscy.
Jedyne co mi przeszkadzało to to, że rozdziały jak dla mnie były za krótkie, czasami wolałabym, żeby akcja się trochę dłużyła, a nie tak szybko brnęła do przodu. Ale w sumie czy to jest powód do narzekania?


Moment, w którym Celaena przyjęła swoje dziedzictwo i już się nie bała o nie walczyć, kiedy pogodziła się ze wszystkimi stratami i ofiarami, które były poniesione, aby ona mogła żyć i wyzwolić swój lud, kiedy uwolniła swoją moc
i pokazała na co ją stać i co może osiągnąć. To był moment, w którym pokazała się Aelin Galathynius i to był piękny moment.
I jeszcze jej przyjaźń z Rowanem. Taka słodka, ale równocześnie dojrzała. AGHHHRR CUDOWNA!


Uwielbiam tę część! Były takie chwile, w których jedyne o czym mogłam myśleć to: WOW. WOW. TAK,DALEJ. CO? NIEEE! JAK TO?!
I później znowu tylko: WOW WOW WOW.
Naprawdę świetna część! POLECAM!


Co do moich oczekiwań do tej książki:
- Poznaliśmy zakapturzoną postać- to Ren, który jednak nie zrobił na mnie tak wielkiego wrażenia jak się spodziewałam...no ale poznaliśmy go.
- O taaak, Dorian skopał konkretny tyłek
- Nie było żadnej sceny między Dorianem&Celeaną, ale nawet tego nie odczułam. Za wiele się działo, żebym miała kiedy nad tym rozpaczać.

Moje oczekiwania do czwartej części?:
- Więcej Rowana i jego bandy
- Co dalej z Dorianem?
- Aelin z powrotem w Rifthold? Spotkanie z mistrzem?
- Rowan w Mistward,a Aelin w Rifthold? Liczę, że szybko znajdą się w jednym miejscu, uwielbiam ich interakcje.

YAAY nie mogę się doczekać, żeby się dowiedzieć co się tam wydarzy!

Nie obejdzie się bez spojlerów- jak zawsze- ja inaczej nie potrafię! :D

Niesamowicie wciągająca i zdecydowanie najciekawsza jak do tej pory część.
Chwila moment i książka przeczytana.

Celaene prześladują słowa przyjaciółki- Nehemii, która oskarżyła ją o tchórzostwo. Bohaterka nie może o tym zapomnieć, jest załamana, trudno jej wykrzesać z siebie jakąkolwiek chęć do...