Poza "Procesem" (który przeczytałam powierzchownie, ponieważ moja ówczesna polonistka dość lekko podchodziła do lektur, których nie lubiła) nie miałam styczności z żadnym dziełem Kafki. Książka zwróciła moją uwagę bardzo ładną okładką a gdy już zaczęłam czytać nie oderwałam się dopóki nie skończyłam. Nie znam faktów z życia Kafki więc nie wiem czy wielbicielom jego twórczości książka się spodoba ale mi owszem. Jest napisana przystępnym językiem, skupia się na życiu osobistym i przedstawia pisarza jako zwykłego mężczyznę, który szuka miłości ale nie chce spotkać jej kosztem swoich przyzwyczajeń, swojego życia. Szkoła przyzwyczaja nas do tego, że życie prywatne pisarzy/poetów jakby nie istniało albo przekazywane nam jest to co wygodne np. do interpretacji jakiegoś dzieła. I dlatego do tej pory niektórzy myślą, że Mickiewicz całe życie kochał Marylę. Myślę, że dlatego książkę o miłościach Kafki czyta się tak dobrze. Próba zrekonstruowania życia uczuciowego pisarza na podstawie jego listów do kobiet będących obiektem jego uczuć oraz jego przyjaciela ukazuje nam człowieka, który się zakochuje, waha, popełnia błędy, trzykrotnie zrywa zaręczyny i ciągle szuka tej kobiety, przy której będzie mógł pozostać sobą. Polecam.

Poza "Procesem" (który przeczytałam powierzchownie, ponieważ moja ówczesna polonistka dość lekko podchodziła do lektur, których nie lubiła) nie miałam styczności z żadnym dziełem Kafki. Książka zwróciła moją uwagę bardzo ładną okładką a gdy już zaczęłam czytać nie oderwałam się dopóki nie skończyłam. Nie znam faktów z życia Kafki więc nie wiem czy wielbicielom jego...