Gdyby Miles Davis żył, właśnie dzisiaj (26 maja) skończyłby 90 lat. Jest rzeczą przypadku, że w takim dniu zakończyłem czytanie jego "Autobiografii", opowieści o życiu i muzyce spisanej przez Quincy Throupa. Sam Miles być może zaoponowałby, skoro wierzył w możliwość kontaktowania się z duchami i co więcej, sam miał być nawiedzany przez zmarłych członków rodziny i jazzmanów. Na pytanie jakim człowiekiem był Miles odpowiedzieć można krótko: artystycznie był aniołem, po ludzku zaś wcielonym diabłem. Truizmem jest twierdzenie, że należał do najwybitniejszych muzyków XX wieku. Bez mała każdy chyba wie, że należał do absolutnej czołówki trębaczy i kompozytorów jazzowych. Zaczynał jeszcze z Charlie Parkerem i Dizzy Gillespiem. To oni byli jego pierwszymi mentorami, sam zaś zwykł był mawiać, że studiował pod ich kierunkiem, nazywał ich "profesorami" (mniej więcej w tym samym czasie odbywał też ściśle formalne studia muzyczne, które wkrótce jednak porzucił). Po bebopie nastała epoka "Birth of the coole" i kolejnych eksperymentów brzmieniowych i kompozytorskich. Ich zwieńczeniem były kolejne wielkie płyty takie jak choćby "Bitches Brew" i nieco zapomniana "Tribute to Jack Johnson". Po współpracy z Johnem Coltranem, Sonny Rolinsem czy Charlesem Mingusem (tych wielkich nazwisk przewija się w książce dużo, dużo więcej i poniekąd jest to także opowieść o nich wszystkich) nastał czas snucia wspólnych projektów wraz z Jimim Hendrixem czy wreszcie z Princem, któremu Davis nie szczędził ciepłych słów. Jedno jest pewne, Davis kochał nowe brzmienia, był artystą stale poszukującym, inspirowały go coraz to nowe możliwości. Z tej przyczyny lubił grać z muzykami znacznie od siebie młodszymi. Gdy przekroczył 60. rok życia i poproszono go o zagranie "My Funny Valentine" najzwyczajniej w świecie odmówił, bo jego wrażliwość i muzyczna wyobraźnia czerpały już z innych źródeł.
Książka napisana jest straszliwie wulgarnym, rynsztokowym wręcz językiem. Niektórzy czytelnicy formułują pewne zarzuty pod adresem tłumacza, znanego z dokonań w rozmaitych dziedzinach kultury Filipa Łobodzińskiego. Sam Throupe w posłowiu pisze jednak, że taki był właśnie język Milesa Davisa, więc może nie byłoby dobrze go zmieniać...

Gdyby Miles Davis żył, właśnie dzisiaj (26 maja) skończyłby 90 lat. Jest rzeczą przypadku, że w takim dniu zakończyłem czytanie jego "Autobiografii", opowieści o życiu i muzyce spisanej przez Quincy Throupa. Sam Miles być może zaoponowałby, skoro wierzył w możliwość kontaktowania się z duchami i co więcej, sam miał być nawiedzany przez zmarłych członków rodziny i jazzmanów....