Wciągająca, wzbudzająca ciekawość

Wciągająca, wzbudzająca ciekawość

Książka do której chce się ciągle wracać i za każdym razm tak samo fascynuje, jak za pierwszym...

Książka do której chce się ciągle wracać i za każdym razm tak samo fascynuje, jak za pierwszym...

Pierwszy kryminał pani Ostrowskiej , jaki przeczytałam . Jest to kryminał w starym stylu , bez super bohaterów , którzy są niezniszczalni z tej półki co to '' zabili go i uciekł '' . Tutaj mamy bystrego prokuratora Andrzeja Doleckiego , który wcale na supermena nie wygląda i nie pretenduje do tego . Nie ma rodziny , mieszka tylko z babcią , za nic sobie ma własne zdrowie , za to jest tytanem pracy . To jego matka , żona i kochanka . Nie pofolguje sobie dotąd aż nie złapie przestępcy i nie udowodni mu winy . Tym razem przyszło mu rozwiązać sprawę w białej wilii otoczonej krwawego koloru różami . Mieszka w niej Karol Borowiecki chodząca dobroć i mądrość . Dlaczego więc , kiedy ów pan Borowiecki pewnego dnia znajduje karteczki z wypisanym ostrzeżeniem '' Pamiętaj o róży '' robi się blady jak kreda i wykazuje objawy totalnego strachu i wręcz paniki . Ewa Ostrowska jak zawsze perfekcyjnie dbając o detale skonstruowała kryminał pełen tajemnic i kłamstwa . Autorka też bez pardonu obnaża ludzkie wścibstwo , brak empatii , wręcz znieczulicę na krzywdę innych , na ich szukanie pomocy i ratunku . Polecam ten retro kryminał jednej z moich ulubionych polskich autorek .

Pierwszy kryminał pani Ostrowskiej , jaki przeczytałam . Jest to kryminał w starym stylu , bez super bohaterów , którzy są niezniszczalni z tej półki co to '' zabili go i uciekł '' . Tutaj mamy bystrego prokuratora Andrzeja Doleckiego , który wcale na supermena nie wygląda i nie pretenduje do tego . Nie ma rodziny , mieszka tylko z babcią , za nic sobie ma własne zdrowie ,...

Ewą Ostrowską uwielbiam, to dla mnie gwarancja swietnej lektury. A jej umiejętność pisania w każdym stylu to zaleta.
"Pamiętaj o róży" to dobry kryminał, który spełnia wszelkie wymogi gatunku. To jak autorka buduje atmosferę, postaci z taka fajną analizą psychologiczną. Jest świetną obserwatorką, jej postaci są prawdziwe, tematy życiowe. Nawet wielbicieli Agaty Christie będą zadowoleni.

Ewą Ostrowską uwielbiam, to dla mnie gwarancja swietnej lektury. A jej umiejętność pisania w każdym stylu to zaleta.
"Pamiętaj o róży" to dobry kryminał, który spełnia wszelkie wymogi gatunku. To jak autorka buduje atmosferę, postaci z taka fajną analizą psychologiczną. Jest świetną obserwatorką, jej postaci są prawdziwe, tematy życiowe. Nawet wielbicieli Agaty Christie...

To jakaś kpina. Autorka zażartowała sobie ze mnie. Sprawca jest wskazany jasno na początku książki. O co chodzi? Tylko o sam motyw?! Męczyłam się i denerwowałam.

To jakaś kpina. Autorka zażartowała sobie ze mnie. Sprawca jest wskazany jasno na początku książki. O co chodzi? Tylko o sam motyw?! Męczyłam się i denerwowałam.

Zaskoczyła mnie ta książka. Wzięłam do ręki kryminał, a okazało się, że przeczytałam niesamowitą książkę o psychopatycznym mężu,psychicznie okaleczonej żonie, ludzkich milicjancie i prokuratorze, a także współczuciu, tolerancji dla chorych psychicznie. Zachęcam do przeczytania tego prawie studium psychologicznego- trzyma w napięciu, a jednocześnie wnosi dużo dobrego i mądrego w nasze uczucia.

Zaskoczyła mnie ta książka. Wzięłam do ręki kryminał, a okazało się, że przeczytałam niesamowitą książkę o psychopatycznym mężu,psychicznie okaleczonej żonie, ludzkich milicjancie i prokuratorze, a także współczuciu, tolerancji dla chorych psychicznie. Zachęcam do przeczytania tego prawie studium psychologicznego- trzyma w napięciu, a jednocześnie wnosi dużo dobrego i...

Dobry kryminal, inne czasy, ale latwo sie odnalezc.

Dobry kryminal, inne czasy, ale latwo sie odnalezc.

Anna jest zdiagnozowana jako osoba chora psychicznie. Jej były mąż, Karol, choć ożenił się ponownie z dużo młodszą od siebie dziewczyną, wciąż wspomaga pierwszą żonę finansowo. Wydawałoby się, że stanowi dla niej podporę w ciężkich chwilach. Jednocześnie ma własne problemy - wulgarna i chciwa druga żona, Ewa i anonimy, które przypominają mu przeszłość, pojawiające się kilka razy dziennie w obrębie jego posesji. Na dodatek, podczas kameralnej kolacji w gronie przyjaciół, ktoś zabija Ewę. Po badaniach przeprowadzonych przez policję okazuje się, że Karol także miał zginąć. Przez swoją chorobę to Anna staje się główną podejrzaną...
Ewa Ostrowska miała szalenie dobry pomysł na szalenie dobrą intrygę. I, niestety, na pomyśle się skończyło. Książka, w której po około dwudziestej stronie można wskazać z dziewięćdziesięcioprocentową dokładnością, kto zabił, nie pretenduje nawet do miana kryminału. Oczywiście tylko i wyłącznie w mojej ocenie. Ponadto, na początku pojawia się zbyt wiele wątków, które bardzo szybko się urywają. Najlepiej chyba notować je sobie na kartce, aby uważnie śledzić każdy z nich.. Według mnie fabuła jest daleka od prawdy, gdyż główne postacie są źle skonstruowane - widzimy ich tylko i wyłącznie jako złych i okrutnych lub dobrych i cierpiących. Jedyny plus tej książki to postacie Krystyny i Tadeusza Smugów - bohaterowie realni, borykający się z niełatwą codziennością, przez co nie nudzą sobą tak szybko jak Anna i Karol..
Podsumowując, nie polecam. Zbyt proste i banalne. Pomysł dobry, ale wykonanie kiepskie. Bardzo.

Anna jest zdiagnozowana jako osoba chora psychicznie. Jej były mąż, Karol, choć ożenił się ponownie z dużo młodszą od siebie dziewczyną, wciąż wspomaga pierwszą żonę finansowo. Wydawałoby się, że stanowi dla niej podporę w ciężkich chwilach. Jednocześnie ma własne problemy - wulgarna i chciwa druga żona, Ewa i anonimy, które przypominają mu przeszłość, pojawiające się kilka...

Ewa Ostrowska jest naprawdę dobrą autorką powieści rozrywkowych – nie tworzy schematycznie, ma sporo oryginalnych pomysłów i potrafi je realizować, zachęcając do lektury ładną narracją, ale też wyrazistymi kreacjami postaci. Nie porywa się na bestsellerowe opowieści, wystarczy jej książka bez błędów, sensownie rozwijana intryga kryminalna i dobry pomysł. „Pamiętaj o Róży” to wznowiony kryminał z czasów PRL-u. Powraca tu sympatyczny i bystry prokurator, Andrzej Dolecki, mieszkający z babcią. Pracowity i pomysłowy, poświęca wolny czas na dochodzenie do prawdy, nie zadowala się najbardziej oczywistymi wyjaśnieniami i zrobi wszystko, by oczyścić z zarzutów niewinnie oskarżonych. Anna, była żona Karola Borowieckiego, kilka razy dziennie odbiera od małżonka telefony. Mężczyzna przekonuje ją, że powinna odkręcić gaz i popełnić samobójstwo. Leczonej na psychozę maniakalno-depresyjną bohaterce nikt jednak nie wierzy. Borowiecki to człowiek wpływowy – potrafi nie tylko przekonać całe otoczenie do swoich pomysłów i twierdzeń, ale też jawi się innym jako człowiek mądry i zorganizowany, wiarygodny a przy tym dobry. Zresztą Karol Borowiecki robi wszystko, by inni wierzyli w jego szlachetne oblicze – ukrywa w ten sposób mroczną przeszłość i niechlubną teraźniejszość. Uważa się za geniusza, otoczenie lekceważy – myśli, że popełnia zbrodnie doskonałe, podczas gdy nie do końca potrafi zapanować nad ukrytymi lękami. Ewa Ostrowska sięgnęła po motyw dość typowy w dawnej literaturze sensacyjnej, to jest po uczłowieczenie śledczych. Andrzej Dolecki, chociaż genialnie dedukuje, ma swoje wady: nie potrafi zadbać o własne zdrowie, ignoruje też obawy babki. Poświęca się pracy, kosztem życia prywatnego, ma rozmaite wątpliwości, przeżywa rozterki, bywa, że czegoś nie wie, lub nie rozumie – i przez to okazuje się bohaterem budzącym sympatię. W powieści poruszony został także temat znieczulicy społecznej. Ostrowska sportretowała kilka typów postaci zasługujących wyłącznie na resocjalizację, odmalowała charaktery wścibskich sąsiadów, ludzi niewrażliwych i obojętnych na krzywdę innych. Przy okazji też uwikłała swoich bohaterów w rozmaite zagmatwane relacje, co przyczynia się do zwiększenia atrakcyjności książki.

Ewa Ostrowska jest naprawdę dobrą autorką powieści rozrywkowych – nie tworzy schematycznie, ma sporo oryginalnych pomysłów i potrafi je realizować, zachęcając do lektury ładną narracją, ale też wyrazistymi kreacjami postaci. Nie porywa się na bestsellerowe opowieści, wystarczy jej książka bez błędów, sensownie rozwijana intryga kryminalna i dobry pomysł. „Pamiętaj o Róży”...

To mój pierwszy kryminał, który nie jest autorstwa Agathy Christie i... jestem nim zachwycona! Bardzo dobrze skonstruowana fabuła, wnikliwa analiza rozmaitych osobowości. Książka niezwykle wciągająca! Polecam.

To mój pierwszy kryminał, który nie jest autorstwa Agathy Christie i... jestem nim zachwycona! Bardzo dobrze skonstruowana fabuła, wnikliwa analiza rozmaitych osobowości. Książka niezwykle wciągająca! Polecam.