Opisywany zbiór opowiadań autora jest moją pierwszą przygodą z jego twórczością. Wielokrotnie docierały do mnie wcześniej echa słynnej mitologii Ctulhu, z tym większym zaciekawieniem chciałem dowiedzieć się, co też jest w niej tak wyjątkowego. Twórczość, która miała przecież spory wpływ na kolejnych pisarzy grozy, w tym spory wpływ na Kinga, dzisiaj -przewrotnie- już nie przeraża, choć rzeczywiście w latach pierwszych publikacji mogła ona wzbudzać strach, a nawet zgorszenie- o czym mowa w słowie wstępnym. Niezaprzeczalnie Lovecraft wypracował swój własny, unikatowy styl, który można określić jako: dżentelmeński ;). Jego cechą charakterystyczną jest rozbudowana, pięknie prowadzona narracja i praktycznie brak dialogów- co jednym może się podobać, innym zaś wręcz przeciwnie. Jeżeli porównać by ten zbiór opowiadań do jakiejkolwiek fizycznej rzeczy, można pomyśleć o starym zegarze z kukułką. Jest archaiczny, jest lekko zakurzony- ale nadal potrafi wzbudzać podziw swoim wykonaniem; jest żywym świadectwem sposobu tworzenia, który już nie powróci. I nawet ten niepozorny drewniany zegar potrafi nas zaniepokoić, kiedy w środku nocy przypomni nam o swoim istnieniu z głośnym harmidrem. Tym bardziej, że nikt nie nakręcał go już od bardzo dawna. Klasyk, warto się zapoznać- choćby z ciekawości.

Opisywany zbiór opowiadań autora jest moją pierwszą przygodą z jego twórczością. Wielokrotnie docierały do mnie wcześniej echa słynnej mitologii Ctulhu, z tym większym zaciekawieniem chciałem dowiedzieć się, co też jest w niej tak wyjątkowego. Twórczość, która miała przecież spory wpływ na kolejnych pisarzy grozy, w tym spory wpływ na Kinga, dzisiaj -przewrotnie- już nie...