Frabato przedstawia życie wtajemniczonego w postaci powieści okultystycznej. Książka oparta jest na elementach życia Bardona, chociaż nie należy jej traktować jako autobiografii.
Przedmowa
Franz Bardon urodził się 1 grudnia 1909 roku w Katherein, niedaleko miejscowości Opava, w
dzisiejszej Republice Czeskiej. Zmarł 10 czerwca 1958 roku w Brnie, również w Czechach.
Uczęszczał do szkoły w Opawie, a potem szkolił się jako mechanik. Jego pseudonim
sceniczny to „Frabato”, co jest skrótem od Franz-Bardon-Troppau-Opava*.
Wyjątkowa natura niniejszej pracy wymagała poważnego rozważenia, zanim została
opublikowana pod nazwiskiem Franza Bardona – zadecydowała tutaj waga samego
przedmiotu. Oddając hołd prawdzie, nie będę ukrywał przed czytelnikiem faktu, że w
rzeczywistości Franz Bardon dostarczył jedynie zarys faktów do tej książki. Mając niewiele
czasu, uzupełnienie i pełne ukończenie pozostawił swojej asystentce, Otti Votavovej.
Niestety, manuskrypt ten nie był gotowy do druku, więc musiałem go poprawić.
Chciałbym przekazać trochę informacji, które, według Otti Votavovej, otrzymała ona
bezpośrednio od Franza Bardona. Według niej, Adolf Hitler był członkiem 99 Loży. Poza
tym, Hitler i niektórzy z jego współpracowników byli członkami Obrządku Thule, który był
jedynie zewnętrznym instrumentem grupy potężnych tybetańskich czarnych magów, który
używali Obrządku Thule do swoich własnych celów. Hitler używał przy różnych okazjach
wielu sobowtórów dla kamuflażu.
Franz Bardon przyciągnął uwagę nazistów przez niedopatrzenie jednego z jego uczniów i
przyjaciela, Wilhelma Quintschera (Rah Omir Quintscher). Quintscher nie zniszczył swojej
korespondencji z Bardonem, chociaż ten go o to poprosił. W ten właśnie sposób nacjonalni
socjaliści stali się świadomi jego istnienia.
Podczas przesłuchań Quintscher stracił panowanie nad sobą. Wypowiedział formułę
kabalistyczną, dzięki której oprawcy zostali natychmiast całkowicie sparaliżowani. Kiedy
później zneutralizował on działanie tej formuły, został zastrzelony.
Adolf Hitler proponował Bardonowi wysokie stanowiska w Trzeciej Rzeszy, lecz pod
warunkiem użycia jego zdolności magicznych do wygrania wojny. Co więcej, Franz Bardon
miał wyjawić Hitlerowi położenie pozostałych dziewięćdziesięciu ośmiu loży. Kiedy
odmówił, został poddany okrutnym torturom. Między innymi dokonywano na nim operacji
chirurgicznych bez znieczulenia. Nogi zakuto w łańcuchy z ciężkimi ołowianymi kulami.
Franz Bardon przez trzy i pół roku dzielił los swoich współwięźniów w nazistowskich
obozach koncentracyjnych. W 1945 roku, na krótko przed końcem wojny, został skazany na
śmierć. Zanim wyrok został jednak wykonany, więzienie, w którym był on przetrzymywany,
zostało zbombardowane. Ze zniszczonego budynku uratowali go rosyjscy współwięźniowie, a
jemu udało się potem do końca wojny ukrywać przed policją w swoim ojczystym kraju.
Potem wrócił do swojego rodzinnego miasta.
Po wojnie Franz Bardon użył swoich magicznych zdolności do określenia, że Adolf Hitler
uciekł za granicę i przeszedł kilka operacji chirurgicznych swojej twarzy, by nikt go nie
rozpoznał.
To już koniec faktów przedstawianych przez Otti Votavovą. W ciągu wielu lat naszej
znajomości przekonałem się o jej miłowaniu prawdy.
W książce Praktyka magicznej ewokacji, Franz Bardon szczegółowo pisał o tym, że zawsze
należy brać pod uwagę pewne minusy jakiegokolwiek paktu. Każdy, kto zgłębiał nauki
okultystyczne, bez problemu będzie w stanie ocenić różne loże, obrządki, sekty i grupy.
Zawsze należy mieć się na baczności, gdy w zamian za duchowe instrukcje żądane są
pieniądze lub przysięgi bądź gdy tajemnice utrzymywane są tylko przez wyższych stopniem,
a ukrywane przed tymi na niższych.
Dowody popierające zdarzenia opisane w tej książce są zarezerwowane dla ludzi
wyćwiczonych i rozwiniętych w magii. Ludzkość będzie musiała zrozumieć fakt, że duża
część dowodów odnoszących się do działania naszego kosmosu może być dostarczona
jedynie poprzez środki duchowe.
Wuppertal, czerwiec 1979
Dieter Rüggeberg

______________
* Troppau jest niemiecką nazwą dla czeskiego miasta Opava. Z powodu historii tego regionu, wiele miejsc
współczesnych Czech posiada zarówno czeskie, jak i niemieckie nazwy.
*
Uwaga: liczba stron dotyczy pdf-u. W wydanie papierowe trudno uwierzyć (a jeszcze trudniej to sprawdzić) - raczej w grę wchodzą indywidualne wydruki, które oczywiście mogły być jakoś oprawiane. (MSN)