Opracowanie to adresowane jest do historyków nieosmanistów, pragnących dowiedzieć się, na jakie pytania badawcze mogą odpowiedzieć źródła osmańsko–tureckie (a na jakie nie mogą),a także turkologów, dla których — podobnie zresztą jak dla samych Turków — język osmańsko–turecki sprzed reformy alfabetu (1928) i towarzyszących jej reform językowych po-zostaje w dużym stopniu językiem obcym, wymagającym dodatkowych studiów. Po pozycję tę może też sięgnąć student I roku dowolnych studiów humanistycznych, zastanawiający się nad możliwymi ścieżkami dalszej kariery. [...] W epoce przy-spieszonej globalizacji, odżycia stereotypów religijnych po wy-darzeniach 11 września, a także rosnącej roli Turcji i muzułmanów w polityce i życiu codziennym Unii Europejskiej badanie dziejów krajów muzułmańskich, przez wieki sąsiadujących z chrześcijańską Europą i uczestniczących w europejskiej polityce, jest niewątpliwie zadaniem fascynującym”.
(ze Słowa wstępnego)