"Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość"
Francis Scott Fitzgerald - "Wielki Gatsby"

Ponownie się nie zawiodłem na czytelnikach LC..., po raz kolejny tak świetna książka, została tak niezrozumiana, niedoceniona. WIELKIE BRAWA się należą...
W przypadku jego książek, nawet nie zwracam uwagi na te oceny, na tą średnią. To nie ma większego sensu, bo i tak ta średnia nie odzwierciedla rzeczywistej wartości książki. Odnosi się to, do wielu jego książek...
Cieszę się jednak, że niektórzy czytelnicy z równie wielkim uznaniem, jak moje, spojrzeli na tę książkę, zobaczyli w niej coś wartościowego... Na szczęście są jeszcze osoby, które dobrze znają się na jego twórczości. Z ich opinii warto korzystać.
To, że King jest moim ulubionym pisarzem, nie znaczy, że każda książka w mojej opinii musi być wybitna. Różnicuję oceny przeczytanych jego książek. Jedne z swej wartości są wielkie, inne trochę mniej, ale nigdy nie schodzi poniżej pewnego poziomu.
Przede wszystkim trzeba oceniać sprawiedliwie, by wartość danej książki nie okazała się jedną, WIELKĄ ŚCIEMĄ...

"Przeszłość każdego człowieka
jest w nim zamknięta jak karty książki,
którą on zna na pamięć,
a przyjaciele mogą przeczytać tylko tytuł."
Virginia Woolf

Czułem się częścią tej książki. Cały czas odnosiłem wrażenie, że siedzę na ławce przy Baraku B wraz głównym bohaterem i słucham opowieści o tym tajemniczym i nieodgadnionym Buicku 8, który nagle, w niewyjaśnionych okolicznościach pojawia się na miejscowej stacji benzynowej. Tenże Buick 8 stał sobie grzecznie, niewinnie, tak niepozornie w małym hangarze znajdującym się przy jednej z komend policji w Pensylwanii

Przeszłość jest na wyciągnięcie ręki..., niby tak odległa, a zarazem tak bliska. Jedyny prawdziwym narzędziem, dzięki któremu to jest możliwe jest nasz umysł, a w nim pamięć, która zbiera wspomnienia..., chwile ważne dla nas, momenty, które były bolesne, sytuacje, wydarzenia tak wstrząsające i szokujące, że w rzeczywistym czasie ich trwania, odbierały chęć do życia...
Czas bawi się nami, rozkoszując się mieszaniem szczęścia i dramatu w naszej codzienności. Daje chwile przepełniające nas radością, a później je zabiera, jednocześnie zadając ból, cierpienie, czyniąc z naszego życia ruinę...
Nawet jeśli przeszłość zostawiła już dawno w tyle określone wydarzenia z życia człowieka, to nasza pamięć nie jest w stanie wyrzucić tego z naszej głowy...
...czasem wystarczy jakiś delikatny, subtelny zapach, który w jakiś sposób nam o czymś przypomni, bez względu na to, czy jest to coś dobrego, czy też złego...niekiedy jest to coś, co zobaczymy, jakaś osoba wyda nam podobna do kogoś z dawnych lat, nieraz jakiś gest albo z pozoru niewinny drobiazg, przypadkowa sytuacja
Obrazy z przeszłości zawsze wracają..., prędzej czy później, zawsze...
W innym przypadku natomiast, można idąc gdzieś ulicą, czy mijając gdziekolwiek indziej jakąś osobę, zobaczyć w jej twarzy kogoś podobnego, do twarzy bliskiej nam osoby, za którą tęsknimy, albo też modlimy się o to, by jej za żadne skarby świata nie oglądać. Wszystko zależne jest od naszych doświadczeń, przeżyć, które skrywa nasza przeszłość...

Uwielbiam książki, w których napięcie jest sukcesywnie stopniowane, powoli bez pośpiechu, a pomiędzy wierszami znaleźć może całe mnóstwo emocji, wartości. One prowokują czytelnika do refleksji nad swoim życiem, swoją codzienności i tym, co ją otacza.
U Kinga najlepsze jest właśnie to, że w swoje często zwariowane i oderwane od rzeczywistości historie potrafi wrzucić zwyczajność dnia codziennego. To dlatego jego postacie są tak autentyczne, pełne realizmu, którego nie trudno doszukać się w każdym z nas...
W przypadku tej książki mówi o zwyczajnej ludzkiej tęsknocie, bólu po stracie kogoś bliskiego, próbie pogodzenia się z tak ostatecznym momentem w życiu.
Jednak widać, że nie każdy potrafił doszukać się w tej książce takich oto wartości, a dobitnie świadczy o tym, średnia z ocen, przypisana tej powieści...
Szkoda trochę takich reakcji, ale ja odpowiadam tylko za siebie...
Mnie tak książka urzekła, zachwyciła, skłoniła do pewnej zadumy nad życiem, istnieniem i wszystkim tym, co znajduje się dookoła...:)

Warto jeszcze dodać jedno. Sam pomysł na tę książkę zrodził się w głowie Kinga tuż przed jego tragicznym wypadkiem. Zaczął nad nią pracować, zrobił pierwszy szkic, ale później potrącił go ten pijak i nie wiadomo było, czy w ogóle wróci do pisania. Ostateczną wersję książki dopracował jakiś czas po wypadku.
Zresztą, cytując Kinga w jego posłowi zwrócę uwagę na pewien fragment...
"Ten zbieg okoliczności - zajęcie się książką o ponurych wypadkach samochodowych tuż przed ulegnięciem jednemu z nich - nie przeszedł niezauważony, choć nie starałem nadawać mu zbytniego znaczenia. Z pewnością nie sądzę, że podobieństwo losu Curtisa Wilcoxa z powieści o buicku i tego, co spotkało mnie w prawdziwym życiu, było jakimś ostrzeżeniem ( przede wszystkim - ja przeżyłem). Ale mogę przysiąc, że większość faktów była taka jak te, które wymyśliłem: w przypadku Curtisa, z kieszeni wysypały mi się monety, a zegarek został zdarty z nadgarstka. Czapka, którą miałem na głowie, została później znaleziona w chaszczach, co najmniej dwadzieścia metrów od miejsca wypadku. Ale nie zmieniłem nic w opowiadaniu, żeby opisać , co mnie spotkało; na ogół wszystko, o co mi chodziło, znalazło się w tym pierwszym szkicu. Wyobraźnia to potężne narzędzie". (str. 358-359)
Za tą właśnie okoliczności i otoczkę powstania tej książki przydzieliłem "Buickowi 8" dodatkową gwiazdkę...

"Lepiej nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie – zaczniecie tęsknić."
Jerome David Salinger - "Buszujący w zbożu

"Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość"
Francis Scott Fitzgerald - "Wielki Gatsby"

Ponownie się nie zawiodłem na czytelnikach LC..., po raz kolejny tak świetna książka, została tak niezrozumiana, niedoceniona. WIELKIE BRAWA się należą...
W przypadku jego książek, nawet nie zwracam uwagi na te oceny, na tą średnią. To nie...