Bajeczka dla dzieci z rzeczywistości PRL-u. Downar się pojawia jako postać drugoplanowa, za protagonistę robi kapitan Stasiak, którego autor zdaje się próbował zrobić polskim Bondem. Bardziej powieść szpiegowska, aniżeli kryminał.
Autor unika jak może bieżączki polityczno-społecznej, niemniej posmak głębokiego PRL-u pozostaje, powieść była pisana jeszcze za Bieruta.
Ogólnie czyta się dobrze, akcja (choć naszpikowana deux ex machinami i niewiarygodną intrygą) rwie do przodu, jest dynamiczna i wielowątkowa, bohaterowie ujdą w ramach konwencji.
Tradycyjnie słabuje u autora zakończenie, pospieszne i niewyraźne.
Tytułowy szlafrok to oczywiście epizodyczny wątek, nieistotny dla intrygi.
Bez wodotrysków, ale jako letnia lektura do poczytania na plaży, czy gdzieś w tym stylu, w sam raz.

Bajeczka dla dzieci z rzeczywistości PRL-u. Downar się pojawia jako postać drugoplanowa, za protagonistę robi kapitan Stasiak, którego autor zdaje się próbował zrobić polskim Bondem. Bardziej powieść szpiegowska, aniżeli kryminał.
Autor unika jak może bieżączki polityczno-społecznej, niemniej posmak głębokiego PRL-u pozostaje, powieść była pisana jeszcze za Bieruta....

Książka zupełnie inna od pozostałych, nie jest to już "opowiastka milicyjna" a raczej historia jednego człowieka i jego losów. Fabuła jest bardzo klimatyczna i trzyma w napięciu. Oczywiście nie jest to powieść światowej rangi ale nikt rozsądny tego nie oczekuje. Książkę czyta się z przyjemnością i szybko. Niestety zakończenie, chociaż ciekawe, jest już lekko skopane, ale czasy w jakich książka była pisana, nie pozwalały na inny rozwój wydarzeń, a szkoda, bo można by było to rozwinąć, w lepszym kierunku. Pamiętajmy, że to lata głębokiego PRL i pewna poprawność musiała być zachowana. Jeśli by patrzeć przez pryzmat PRL-u, to książka powinna dostać 7, 8 / 10. Ale jako, że mamy już inną perspektywę, dostanie tylko 6/10. Oczywiście nie brakuje tu trochę naiwności i przemilczenia niektórych faktów, powstały w ten sposób dziury w fabule, ale nie po raz kolejny, to nie jest literatura ambitna, to są krótkie kryminały i tak trzeba je traktować, szybka rozrywka, lekkość fabuły i szybkość z jaką się to czyta, daje przyjemność i o to chodzi!

Książka zupełnie inna od pozostałych, nie jest to już "opowiastka milicyjna" a raczej historia jednego człowieka i jego losów. Fabuła jest bardzo klimatyczna i trzyma w napięciu. Oczywiście nie jest to powieść światowej rangi ale nikt rozsądny tego nie oczekuje. Książkę czyta się z przyjemnością i szybko. Niestety zakończenie, chociaż ciekawe, jest już lekko skopane, ale...