Nigdy nie spodziewałem się po sobie, że mogę ciekawy książek takich autorek jak pani Michalak.
Po Bezdomnej, która bardzo mi się podobała zacząłem strasznie być ciekawy jej innych książek.
Gdy w ręce wpadła mi NADZIEJA, nie zastanawiałem się zbyt długo, tylko szybko zgarnąłem ją z biblioteki i zabrałem do domu.
Będąc mniej więcej w połowie książki mogłem śmiało powiedzieć, że ta książką jest NIEOBLICZALNA i jednocześnie dziwna. Bowiem przez niemal połowę książki nie wiedziałem, gdzie tak na prawdę zaprowadzi mnie ta historia. Jak się zakończy.
Ta książką pokazuje jak wielki wpływ na dziecko, jego rozwój, charakter i przyszłość ma rodzic. Odpowie na pytania, co dzieje się wówczas, gdy rodzic nie nadaje się do tej roli. Gdy popełnia karygodne błędy i dopuszcza się rzeczy, które wyłącznie szkodzą.
Poziom literacki nie unosi tej powieści do miana arcydzieła, ale nie jest zła. Ma w sobie wiele wskazówek i rzeczy, z których można wyciągnąć całą masę wniosków.
To również historia o niespełnionej, zbrukanej bólem, cierpieniem i czekaniem miłości, która połączyła Lilianę i Aleksieja. Uczucie to zaczęło się w dzieciństwie i nigdy nie wygasło...Nie wiedli oni szczęśliwego życia u swego boku. Los poskąpił im wielu chwil, które równie dobrze mogli spędzić razem, blisko siebie. Dał im zaledwie okruszki, szczątki tych chwil...
Nie wszyscy zachwalają jej książki, ale ja swoją sympatię wobec jej słów upatruję w tym, że być może trafiałem na historie, które w jakiś sposób do mnie przemawiały.
Nie mam wpływu na swoją ciekawość, tak samo jak nie mają na nią wpływu inni ludzie. Zatem niech sięgają po jej książki ci, którzy są po prostu ciekawi.
Ciekawość gdzieś człowieka zaprowadzi, ale gdzie, to już zależne jest od jego wyborów:)

Nigdy nie spodziewałem się po sobie, że mogę ciekawy książek takich autorek jak pani Michalak.
Po Bezdomnej, która bardzo mi się podobała zacząłem strasznie być ciekawy jej innych książek.
Gdy w ręce wpadła mi NADZIEJA, nie zastanawiałem się zbyt długo, tylko szybko zgarnąłem ją z biblioteki i zabrałem do domu.
Będąc mniej więcej w połowie książki mogłem śmiało powiedzieć,...