Jedna z moich ulubionych książek młodości. ;) Przy czym, odmiennie niż większość czytelników nie przerabiałam jej jako lektury szkolnej, tylko przeczytałam z własnej, nieprzymuszonej woli.

Przezabawny humor i wyraziści bohaterowie to najmocniejsze punkty tej książki. Miło również, że znalazło się w niej miejsce na dylematy moralne, problemy społeczne, wspomnienie o koszmarze II Wojny Światowej oraz literackie inspiracje (Żeromski, choć za jego twórczością akurat nie przepadam).

Czytałam "Czarne Stopy" już nie raz, ale ostatnio po wielu latach znów odświeżyłam sobie jej treść. Nadal zachwyca.
Nie będę ukrywać, że w dzieciństwie i teraz głównym powodem, dla których wracałam do tej książki, była i jest postać drużynowego Andrzeja Wróbla. Świetny, charyzmatyczny facet z dużym poczuciem humoru i wreszcie obdarzony wspaniałym, głębokim głosem. Mój idol i miłość nastoletnich lat. Obecnie również podtrzymuję swoją opinię o nim, chociaż nieco straciła na aktualności, gdyż jestem już od niego starsza o kilka lat. :P

Jedna z moich ulubionych książek młodości. ;) Przy czym, odmiennie niż większość czytelników nie przerabiałam jej jako lektury szkolnej, tylko przeczytałam z własnej, nieprzymuszonej woli.

Przezabawny humor i wyraziści bohaterowie to najmocniejsze punkty tej książki. Miło również, że znalazło się w niej miejsce na dylematy moralne, problemy społeczne, wspomnienie o...