To miały być wymarzone wakacje Dzwoneczka, podczas których będzie mogła choć na chwilę oderwać się od codziennych trosk oraz problemów. Jednak nie wszystko idzie zgodnie z jej planem i w jednej chwili całe jej życie rozpada się na milion małych kawałeczków. Dzwoneczek ulega dość poważnemu wypadkowi, po którym zapada w kilkumiesięczną śpiączkę. Po wybudzeniu wszystko wydaje jej się niezwykle dziwne oraz nierzeczywiste. To, co Dzwoneczek zastaje w żadnym wypadku nie przypomina świata, w którym jak dotąd żyła. Co tak naprawdę się wydarzyło? Oraz czy to możliwe, żeby to wszystko było jedynie wytworem jej wyobraźni?

„Mózg to jednak paskudny oszust, a przy tym straszliwy despota.”

Dzwoneczek z przerażeniem zauważa, że jej Chłopcy są zupełnie innymi osobami, niż wcześniej oraz że kompletnie jej nie pamiętają. Niegdyś niezwykle niebezpieczni oraz nieustraszeni harleyowcy przeobrazili się nagle w domatorów, którzy wiodą dość spokojny tryb życia, pozbawiony adrenaliny oraz niebezpiecznych akcji. Czy to możliwe, żeby Zagubieni Chłopcy nagle przestali istnieć? Już wkrótce Dzwoneczek będzie musiała wykorzystać wszystkie siły, by odkryć prawdę oraz dowiedzieć się, kto za tym wszystkim stoi. Jednak jak wiele jest gotowa poświęcić by odzyskać swoich Chłopców?

„Prawdziwy zwycięzca to ten, który wie, czym się różni „już” od „prawie”.”

Kiedy Dzwoneczek próbuje rozgryźć zagadkę oraz odzyskać to, na czym tak bardzo jej zależy, to do miasta przybywa ten, którego powrotu tak wszyscy się obawiali – Piotruś Pan. Jednak największe zagrożenie tkwi w kimś zupełnie innym, kto na każdym kroku próbuje zniszczyć życie Dzwoneczka. W tym celu uknuto pewną intrygę, która raz na zawsze może odebrać jej Chłopców. Kto tak naprawdę za tym wszystkim stoi? Czy Dzwoneczkowi uda się w porę dostrzec niebezpieczeństwo oraz zniszczyć jego źródło? Oraz co tak naprawdę stało się z jej Chłopcami? Już wkrótce Dzwoneczek zostanie poddana niezwykle trudnej próbie, od której zależą losy drugiej Nibylandii…

„Możesz być okrutny, zawistny, egoistyczny, ale dopóki nie wiesz, co to zło, tak szczerze, głęboko w sercu nie wiesz, nadal jesteś niewinny. Taki właśnie jest Piotruś Pan. To najbardziej przerażająco niewinna osoba w tym i wszystkich światach.”

Trzeci tom serii Chłopcy dość wyraźnie różni się od poprzednich tomów. Niekończące się przygody oraz zabawa ustąpiły miejsca trochę bardziej poważnym wydarzeniom, które skłaniają czytelnika do głębszej refleksji. Akcja bardzo szybko nabiera tempa i wszystko dzieje się niezwykle dynamicznie, przez co lektura tej książki jest jeszcze bardziej interesująca. Losy Chłopców oraz Dzwoneczka dostarczają dużej dawki emocji i nie pozwalają na choćby odrobinę nudy. Chwilami brakowało mi jednak w tym tomie zwariowanych wydarzeń oraz zabawnych docinków między bohaterami, których było pełno w poprzednich częściach.

Ta książka tak bardzo mnie pochłonęła, że nie byłam w stanie odłożyć jej na dłużej niż kilka minut. Bardzo podoba mi się to, że w środku „Chłopców” znajdziemy przepiękne ilustracje, które dodatkowo urozmaicają lekturę tej pozycji. Moim ulubionym fragmentem tej książki jest rozdział poświęcony Panu Properowi. Już w pierwszym tomie pokochałam tego kota i bardzo się cieszę, że autor pozwolił swoim czytelnikom choć na chwilę spojrzeć na wykreowany przez niego świat z perspektywy mojego ulubieńca. Zakończenie tej części pozostawia duży niedosyt i już nie mogę się wprost doczekać, żeby poznać dalsze losy bohaterów. Całą serię gorąco polecam! :))

To miały być wymarzone wakacje Dzwoneczka, podczas których będzie mogła choć na chwilę oderwać się od codziennych trosk oraz problemów. Jednak nie wszystko idzie zgodnie z jej planem i w jednej chwili całe jej życie rozpada się na milion małych kawałeczków. Dzwoneczek ulega dość poważnemu wypadkowi, po którym zapada w kilkumiesięczną śpiączkę. Po wybudzeniu wszystko wydaje...