Główny bohater - Elias wyznaje dziwaczną, choć w pełni zrozumiałą dla czytelnika filozofię (dodam: całkowicie wymyśloną przez autorkę),przez co rzuca na lewo i prawo anegdotami o wodzie (czasami jako odpowiedź na zadane pytanie),w wyniku czego wszyscy uważają go za enigmatycznego dziwka. Główna bohaterka natomiast na wczesnym etapie znajomości zaczyna żartować sobie z tego, przez co dialogi są dość zabawne. Żartować lub wkurzać się... (w zależności od sytuacji).

Inne pozytywne strony powieści to Ottis (jak się okazało niezwykły ptak),dyskusja o wielkości (przy czytaniu śmiałam się do rozpuku - i nie mam tu na myśli 2 pierwszych wzmianek na ten temat). Przypadł mi do gustu pomysł konkursu kulinarnego. Cała farsa z oczekiwaniem na statek kosmiczny urozmaiciła fabułę, podobnie jak napisy na koszulce pewnej postaci drugoplanowej. Jako wisienkę na torcie uznaję próbę szantażu i 2 morderstwa (choć przewidziałam kto był rzeczywistym sprawcą).

Rozbawiło mnie, że Eliasa odwiedzało tak wielu facetów planujących "obić mu mordę" (z różnych przyczyn).

Jak widzicie pomimo infantylnie zbudowanej filozofii Eliasa, w powieści sporo się działo, i generalnie czytało się lekko i przyjemnie. Nie nudziłam się.

Główny bohater - Elias wyznaje dziwaczną, choć w pełni zrozumiałą dla czytelnika filozofię (dodam: całkowicie wymyśloną przez autorkę),przez co rzuca na lewo i prawo anegdotami o wodzie (czasami jako odpowiedź na zadane pytanie),w wyniku czego wszyscy uważają go za enigmatycznego dziwka. Główna bohaterka natomiast na wczesnym etapie znajomości zaczyna żartować sobie z...