Książka koncentrująca się bardziej na mistycyźmie jaki owiewa wojowników ninja i samo ninjitsu niż na fakotgrafii i rzetelnym historycznym przekazie. Dla mnie to była strata czasu i pieniędzy. Zamiast tej pozycji radzę sięgnąć po "Ninja. Niewidzialni zabójcy" Andrew Adamsa. Książki Mana nie polecam.

Książka koncentrująca się bardziej na mistycyźmie jaki owiewa wojowników ninja i samo ninjitsu niż na fakotgrafii i rzetelnym historycznym przekazie. Dla mnie to była strata czasu i pieniędzy. Zamiast tej pozycji radzę sięgnąć po "Ninja. Niewidzialni zabójcy" Andrew Adamsa. Książki Mana nie polecam.

Autor się napracował. Bo to doprawdy niełatwa sprawa, żeby na prawie każdej stronie z 300 umieścić jakąś bzdurę. Że ninja istnieli w prehistorii Japonii (no bo przecież każdy podstęp = ninja, nie?),że Minamoto to nuworysze, że krótki miecz samuraja to tanto (które owszem, przez jakiś czas funkcjonowało w tej roli, ale głównym "krótkim mieczem" było wakizashi),że słynni samuraje walczyli bez zbroi, w samym kimonie, że wszyscy samuraje żyli samym honorem... Dołóżmy do tego: pseudoezoteryczny bełkot, przeplatany niespodziewanymi opisami przyrody czy losowych wypowiedzi "informatorów" autora i jego twierdzenie otwartym tekstem, że zdradza tajemnice tak tajemne, że niechybnie spotka go za to śmierć z ręki ninja. Chyba prędzej z ręki wkurzonego czytelnika, takiego jak ja. Jezu, takich głupot to od czasu "Ikigai" Garcii i tego drugiego nie czytałam.

Autor się napracował. Bo to doprawdy niełatwa sprawa, żeby na prawie każdej stronie z 300 umieścić jakąś bzdurę. Że ninja istnieli w prehistorii Japonii (no bo przecież każdy podstęp = ninja, nie?),że Minamoto to nuworysze, że krótki miecz samuraja to tanto (które owszem, przez jakiś czas funkcjonowało w tej roli, ale głównym "krótkim mieczem" było wakizashi),że słynni...

To już kolejna książka tego autora, którą kupiłem... I moje wrażenie się utrzymuje – nawet nie nazwałbym go do końca historykiem; bywa drażniący, ale zostawia jednak w głowie dużo ciekawej, nieoczywistej wiedzy. – Narracja oparta jest na swoistej turystyce historycznej, tj. autor nie tylko odwiedza miejsca, o których pisze, ale też rozmawia z ludźmi zawodowo lub prywatnie interesującymi się opisywanymi sprawami. Całość okrasza wstawkami faktograficznymi, ale także własnymi refleksjami. Te ostatnie bywają, jak dla mnie, dość często albo naiwne, albo zbędne – a jednak taki, nieco gawędziarski, styl sprawia, że całość lepiej zapada w pamięć.

Ta konkretna książka skupia się głównie na ogólnym kontekście działań ninja. Sporo jest o ich filozofii życiowej (jednak z zachodniej perspektywy; to tylko rys, ale ciekawy). Jest też bardzo dobre (jak na moje niefachowe oko) streszczenie historii Japonii, które dużo porządkuje w głowie. Dużo o pierwszych „misjach” ludzi, którzy mieli zostać uznani za pierwszych ninja – ale to bardziej legendy... zarazem ilustrujące mentalność tych ludzi. Właściwie dopiero w ostatnim rozdziale Autor daje trochę tego, czego najbardziej się spodziewałem – opisuje bytowanie w dżungli japońskiego żołnierza, który dziesiątki lat po zakończeniu wojny wciąż ukrywał się i walczył na Filipinach.

Podsumowując, książka bywa drażniąca i na pewno nie jest przebogatym kompendium wiedzy – a jednak sporo mi dała i po kolejną tego autora z pewnością sięgnę.

To już kolejna książka tego autora, którą kupiłem... I moje wrażenie się utrzymuje – nawet nie nazwałbym go do końca historykiem; bywa drażniący, ale zostawia jednak w głowie dużo ciekawej, nieoczywistej wiedzy. – Narracja oparta jest na swoistej turystyce historycznej, tj. autor nie tylko odwiedza miejsca, o których pisze, ale też rozmawia z ludźmi zawodowo lub prywatnie...

Książka jest napisana przekrojowo, zaczynając od początków, czyli w jaki sposób doszło do powstania ninja, a kończąc na czasach współczesnych, czyli kto i dlaczego kontynuował tą tradycję. Informacje historyczne przeplatane są historiami z wycieczki autora śladami ninja. Książka jest zbiorem informacji mniej i bardziej przydatnych, jak np. poemat szkoleniowy ninja. Z drugiej strony interesujące tematy nie są do końca rozwijane (co jest być może tylko moją subiektywną opinią). Dobry początek do szperania dalej. Daje bardzo dużo zahaczek, gdzie możemy znaleźć więcej informacji w interesującej nas dziedzinie.

Książka jest napisana przekrojowo, zaczynając od początków, czyli w jaki sposób doszło do powstania ninja, a kończąc na czasach współczesnych, czyli kto i dlaczego kontynuował tą tradycję. Informacje historyczne przeplatane są historiami z wycieczki autora śladami ninja. Książka jest zbiorem informacji mniej i bardziej przydatnych, jak np. poemat szkoleniowy ninja. Z...

6,5/10

6,5/10

Książka mnie zaskoczyła. Przedstawia ninja w kontekście 9 wieków historii Japoni. Po prawdzie jest to opis dość pobieżny, ale dla laika wystarczająco interesujący, by przeczytać całą książkę. Co najważniejsze odkłamuje stereotypowe wyobrażenie o ninja. Gorąco polecam, mimo słabej stylistyki i pobieżnego opisu tła historycznego.

Książka mnie zaskoczyła. Przedstawia ninja w kontekście 9 wieków historii Japoni. Po prawdzie jest to opis dość pobieżny, ale dla laika wystarczająco interesujący, by przeczytać całą książkę. Co najważniejsze odkłamuje stereotypowe wyobrażenie o ninja. Gorąco polecam, mimo słabej stylistyki i pobieżnego opisu tła historycznego.

Nudna. Podobnie jak wiele książek mnie pochłonęło i nie mogłem się od nich oderwać, tak tą musiałem "przemęczyć" do samego końca. Cała książka jest przedstawiona za pomocą suchych faktów, które niestety nie pobudzają wyobraźni.

Nudna. Podobnie jak wiele książek mnie pochłonęło i nie mogłem się od nich oderwać, tak tą musiałem "przemęczyć" do samego końca. Cała książka jest przedstawiona za pomocą suchych faktów, które niestety nie pobudzają wyobraźni.