Ciekawie przedstawiona postać jednego z największych zdobywców
XIII wieku w Azji oraz części Europy!

Ciekawie przedstawiona postać jednego z największych zdobywców
XIII wieku w Azji oraz części Europy!

Książka ta nie jest typową monografią historyczną ale rodzajem reportażu z podróży w czasie i przestrzeni. W czasie - gdy Autor zajmuje się dziejami tytułowego bohatera, w przestrzeni – gdy opisuje własne wojaże po współczesnej Mongolii i Chinach w poszukiwaniu różnych miejsc związanych z Czyngis-chanem. I to właśnie ta część współczesno-podróżnicza wypada zdecydowanie lepiej, ukazując różne aspekty tradycji o wielkim zdobywcy (łącznie z próbami uczynienia zeń obiektu quasi-religijnego kultu),jak i realia życia dzisiejszej Mongolii (co może nieco zdziwić, większość zarówno dawnych ziem mongolskich, jak i samego narodu mongolskiego pozostaje obecnie w granicach państwa chińskiego, jako prowincja Mongolia Wewnętrzna). Część historyczna wypada zdecydowanie gorzej. Autor nie popełnia szczególnie rażących błędów w swoim popularnonaukowym wykładzie, ale też jego znajomość wielu kwestii wydaje się mocno powierzchowna. Korzysta z ograniczonego zasobu źródeł, a przede wszystkim ze szczupłej i często przestarzałej literatury przedmiotu. Przykładem rozdział opisujący najazd Mongołów na Europę Środkową (już po śmierci Czyngis-chana),który oparto na opracowaniu niemieckojęzycznym z końca XIX w. Nic dziwnego, że podawane w tym rozdziale np. liczby wojsk biorących udział w ówczesnych walkach (np. w bitwie pod Legnicą) są zadziwiająco wysokie i nie odpowiadają ustaleniom nowszej historiografii. Właściwie jedynym bardziej oryginalnym wkładem Autora w warstwie „historycznej” pozostają dywagacje na temat spornej lokalizacji różnych miejsc związanych z życiem Czyngis-chana (narodzin, ogłoszenia „wielkim chanem”, śmierci, pochówku). J. Man posiada tutaj przewagę nad większością historyków „gabinetowych”, gdyż wiele z tych okolic odwiedził osobiście, barwnie opisując napotkane w trakcie wypraw trudności organizacyjne i terenowe. Ogólnie można jednak wskazać wydane w języku polskim lepsze i bardziej kompetentne opracowania dotyczące średniowiecznych Mongołów. Zaletami książki są natomiast przystępny język i lekkość wykładu.

Książka ta nie jest typową monografią historyczną ale rodzajem reportażu z podróży w czasie i przestrzeni. W czasie - gdy Autor zajmuje się dziejami tytułowego bohatera, w przestrzeni – gdy opisuje własne wojaże po współczesnej Mongolii i Chinach w poszukiwaniu różnych miejsc związanych z Czyngis-chanem. I to właśnie ta część współczesno-podróżnicza wypada zdecydowanie...

Nie jest to prawdziwa biografia, ale raczej rozważania o podjętej przez Autora podróży do Mongolii śladami Czyngis Chana. W segmentach "podróżniczych" mamy quasi-reportaż z poszukiwania grobowca twórcy mongolskiego imperium, w którym możemy zapoznać się z metodami humanitarnego zabijania owiec oraz przyrządzania świstaka. Walorem tej partii książki jest ukazanie współczesnej Mongolii jako państwa szukającego swej tożsamości i znajdującej ją właśnie w Czyngis Chanie. Sekcja poświęcona życiu tytułowego bohatera jest w zasadzie przywołaniem odnośnych fragmentów "Tajnej historii Mongołów" wzbogaconej czasem o inne przekazy źródłowe. Problem polega na tym, że Autor z warsztatem historyka zapoznał się w niewielkim chyba stopniu, bo jego umiejętność pracy z tymi tekstami (prawda, że trudnymi i powstałymi w wielu językach) wykazuje poważne braki. Nie ma tu dramatycznych błędów rzeczowych, ale na pewno nie jest to książka lepsza od "Dawnych Mongołów" Kałużyńskiego.

Tomasz Babnis

Nie jest to prawdziwa biografia, ale raczej rozważania o podjętej przez Autora podróży do Mongolii śladami Czyngis Chana. W segmentach "podróżniczych" mamy quasi-reportaż z poszukiwania grobowca twórcy mongolskiego imperium, w którym możemy zapoznać się z metodami humanitarnego zabijania owiec oraz przyrządzania świstaka. Walorem tej partii książki jest ukazanie...