Muszę przyznać, że nazwanie tej książki grą między czytelnikiem, autorem a treścią jest bardzo trafne. Mam wrażenie, że autor się z nami bawi, próbuje szokować, skłonić do refleksji, do spojrzenia na tę opowieść z różnej perspektywy, do rozłożenia jej na części pierwsze. Można ją odczytywać dosłownie albo też doszukiwać się głębszego sensu i odniesień do rzeczywistości.

Książkę czyta się świetnie. Pochłonęłam ją w jedno przedpołudnie, i to nie tylko dlatego, że jest to dosyć krótka lektura. Powieść wciąga, fascynuje, zadziwia i oczarowuje. Nie wszystko, co zostało w niej napisane, da się logicznie wyjaśnić. Niektóre zjawiska wydają się magiczne czy fantastyczne, również niektóre specyfiki medyczne mają zadziwiającą moc. Znajdziecie tu naprawdę sporo smaczków, drobiazgów, które przykuwają uwagę i nie dają łatwo o sobie zapomnieć.

Cóż mogę dodać, jestem zachwycona pierwszą częścią tego cyklu i już niebawem zamierzam zabrać się za lekturę kolejnego tomu. Jestem bardzo ciekawa, co autor będzie chciał nam powiedzieć w "Taktotu" i czy uda mu się mnie zaskoczyć, zszokować i zainteresować. Niebawem Wam o tym opowiem, a tymczasem zachęcam do sięgnięcia po „Surogat”. Nie jest to najłatwiejsza lektura, ale z pewnością warto podjąć wyzwanie i przyłączyć się do gry.

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2016/03/witold-tauman-surogat.html

Muszę przyznać, że nazwanie tej książki grą między czytelnikiem, autorem a treścią jest bardzo trafne. Mam wrażenie, że autor się z nami bawi, próbuje szokować, skłonić do refleksji, do spojrzenia na tę opowieść z różnej perspektywy, do rozłożenia jej na części pierwsze. Można ją odczytywać dosłownie albo też doszukiwać się głębszego sensu i odniesień do...