Przeczytana, jako druga powieść tego autora. Pierwszą był „Legion potępieńców”. O ile w tamtym wypadku wystawiłem, moim zdaniem, wysoką notę 8/10, to teraz oceniam o punkt niżej. Nie znaczy to, że „Towarzysze broni” jest książką słabą lub złą. Wprost przeciwnie, w mojej ocenie to książka bardzo dobra, ale po pierwsze – nieco inna niż ta, z którą przyszło mi ją porównywać, po drugie zaś nieco ustępująca pierwszej. Trudno wygrać porównanie z „Legionem potępieńców”, która w 90% biograficzna uderza od samego początku niczym kilka mocnych policzków wraz z hasłem: „ocknij się, to zdarzyło się kiedyś naprawdę!” „Towarzysze broni” jest powieścią, w której autor skupia się przede wszystkim na charakterystyce grupki bohaterów, co zresztą sugeruje tytuł, na tle schyłkowego okresu II Wojny Światowej. Opisywana grupka jest barwna, wesoła, czasem podła i zła, zepsuta przez wojnę, niemniej bardzo interesująca. Nie wszystkie postacie, jak również opisywane przygody, są moim zdanie wiarygodne, stąd wspomniane 7/10. Mam przy tym świadomość, że trudno uwierzyć tak czy inaczej w to, co Sven Hassel opisuje w swoich powieściach. Dopuszczam możliwość pewnego koloryzowania dla wzmocnienia efektu, dla lepszego odbioru, dla szerszej publiki ale moim zdaniem to zabieg niepotrzebny. Niemniej powieść oczywiście polecam. Mam świadomość, że to beletrystyka z elementami biograficznymi, z pewnością jednak pozwoli ona spojrzeć na np. kwestię zaangażowania tzw. przeciętnego Niemca w tym, co faszyści zrobili z Niemcami i Światem. To prawda dla mnie szokująca, przerażająca i napawająca strachem, bo opisane przez Hassela mechanizmy wykorzystywane przez władze są wciąż aktualne. Pojedyncza jednostka w starciu z ogromną machiną, jaką jest władza, nie znaczy nic. I nic przez siedemdziesiąt kilka lat od tamtych wydarzeń, tak naprawdę, się nie zmieniło. Warto o tym pamiętać, oglądając wiadomości o 19.30.

Przeczytana, jako druga powieść tego autora. Pierwszą był „Legion potępieńców”. O ile w tamtym wypadku wystawiłem, moim zdaniem, wysoką notę 8/10, to teraz oceniam o punkt niżej. Nie znaczy to, że „Towarzysze broni” jest książką słabą lub złą. Wprost przeciwnie, w mojej ocenie to książka bardzo dobra, ale po pierwsze – nieco inna niż ta, z którą przyszło mi ją porównywać,...