Jest mi bardzo wygodnie pośród pięknej muzyki obsypanej kurzem i czasem. Czuję się wyśmienicie wśród starych tajemnic, oblewanych ze wszystkich stron przez muzyczne nurty. Kiedy wydarzenia osiadające warstwami na pisanej historii, układają z niej kompozycje spisane wierszami Rainera Rilkego i dziełami Ryszarda Wagnera, to wtedy wystarczy że usiądę w fotelu nad taką książką jak ta, aby poczuć komfort obcowania z prawdziwą sztuką. I pewnie gdybym był muzykiem z pasją oddającym się czytaniu Pawła Huelle, to nie zwlekałbym ani chwili dłużej z zapisaniem partytury dla jego wyjątkowej powieści. Bo warto uchwycić w nutowym zapisie to, co sam pisarz próbował rękoma swoich bohaterów uczynić z mitycznym flecistą z Hameln. Wielkie momenty i przełomowe zdarzenia warte są tego, aby je zawrzeć w klamrach wybitnych dzieł i pokazywać potomnym. Nie będę ukrywać faktu, że zostałem zauroczony melodią "Śpiewaj ogrody" i na jej wspomnienie do końca życia będę ze szczyptą melancholijnej nuty wracać do tej lektury.

Według Pawła Huelle czas przychodzi niepostrzeżenie i wszystko zabiera. Ten zakochany w Gdańsku pisarz ma wspaniały dar opowiadania o otwieranych w ludzkiej pamięci furtkach. Potrafi to robić za pomocą muzyki, która nawet na kartach książki zapada w pamięci do końca życia. Czytając "Śpiewaj ogrody" wystarczy o niczym nie myśleć i zapomnieć o wszystkim innym. Potrzeba jedynie dać się ponieść fali wspomnień, wlewających się w kanały starego portowego miasta o pięknej historii. Trzeba tylko płynąć na fali świata, który już dawno i bezpowrotnie przebrzmiał. Zastanawiam się w jakiej tonacji pisze Paweł Huelle. Z pewnością jego proza jest w pewnym sensie rodzajem duchowego ćwiczenia i skupieniem umysłu. Jednak to skupione w ciszy natężenie emocji jest bardzo precyzyjne i bezbłędnie uderza w dobrze dobrany temat opowieści.

Jeśli lubicie tajemnice to z pewnością nie będziecie zawiedzeni. Poczujecie się jakbyście dostali paszport przedwojennego Wolnego Miasta Gdańska i śledzili losy Europy nad którą zmierza brunatna siła. W tej czarnej od faszyzmu nocy nadciągającej nad nasz kontynent, znajdziecie mnóstwo zagadek i znaków zapytania sięgających nawet dwustu lat wstecz. Całość powieści wygląda naprawdę tajemniczo i nieprzewidywalnie. Pisarz, który świadomie ją rozjaśnia smugami światła i przyciemnia strefami cienia, specjalnie tworzy pełen sekretów wyrafinowany klimat. Czytelnik dzięki temu zabiegowi może się poczuć, jakby świadomie stał w sercu legendy i trzymał sznurki całego utworu.

"Śpiewaj ogrody" zawiera w sobie coś w rodzaju mementa. To jak przestroga przed wojną i jej konsekwencjami. To przypomnienie, że nic nie jest wieczne a piasek historii wszystko przysypie. Książka Pawła Huelle hipnotyzuje kunsztem wykonania nie tylko za sprawą tajemnicy. Obejmuje też duży zasób kaszubskiego słownictwa a ulubiona przeze mnie fikcja literacka, wyraźnie się łączy z historycznymi faktami. Autor wypływa swoim pisaniem w rejony, które zapadając głęboko w pamięć, poruszają drgnieniami najgłębsze stany duszy. Mam nadzieję, że "Śpiewaj ogrody" są tylko uwerturą do mojego lepszego poznania twórczości przewodnika w czasie jakim jest Huelle. Zachęcam wszystkich lubiących wspomnienia, do skosztowania tej najwyższej próby literatury.

Jest mi bardzo wygodnie pośród pięknej muzyki obsypanej kurzem i czasem. Czuję się wyśmienicie wśród starych tajemnic, oblewanych ze wszystkich stron przez muzyczne nurty. Kiedy wydarzenia osiadające warstwami na pisanej historii, układają z niej kompozycje spisane wierszami Rainera Rilkego i dziełami Ryszarda Wagnera, to wtedy wystarczy że usiądę w fotelu nad taką książką...