Uwielbiam norweskie sagi, życie w dawnych dworach zawsze miało dla mnie nieodparty urok. Fascynujące jest, jak wtedy wyglądało życie, jakie panowały obyczaje... Gdy zaczęłam czytać, początkowo trudno było mi się wciągnąć w akcję, język, klimat. Ktoś mi jednak powiedział: przebrnij tylko przez niedźwiedzia, to potem już poleci...

I tak się właśnie stało. Nawet opisy przyrody mnie nie zniechęciły (właściwie one bardzo rzadko mi przeszkadzają). Książka ma tak niezwykły klimat, że zupełnie mnie zauroczył.

Wśród tej surowej, dzikiej natury rodzą się surowi, dumni, twardzi i często bezlitośni ludzie. Potrafią walczyć, nienawidzić, mścić się. Ich celem jest przetrwanie, władza i bogactwo. Sami też bywają nienawidzeni, wzbudzają lęk. Czy tacy ludzie potrafią kochać? Czy znają w ogóle takie emocje? Czy potrafią wybaczać i czy im zostanie wybaczone?

Podobali mi się tacy mroczni bohaterowie... A ich emocje, chociaż nie są ujawniane, bywają znacznie głębsze, niż się spodziewamy...

Urzekająca książka, mimo, że tak niedzisiejsza. A może właśnie dzięki tej niedzisiejszości jest tak wspaniała i zapadająca w pamięć.

Uwielbiam norweskie sagi, życie w dawnych dworach zawsze miało dla mnie nieodparty urok. Fascynujące jest, jak wtedy wyglądało życie, jakie panowały obyczaje... Gdy zaczęłam czytać, początkowo trudno było mi się wciągnąć w akcję, język, klimat. Ktoś mi jednak powiedział: przebrnij tylko przez niedźwiedzia, to potem już poleci...

I tak się właśnie stało. Nawet opisy...