Dzieciństwo to najprzyjemniejszy okres w życiu każdego człowieka. Beztroska i radość sprawiają, że w dorosłym życiu bardzo często wracamy pamięcią do tamtych dni. Uśmiech mamy, jej łagodność, ciepło rąk i smak chleba z masłem… Ważnym elementem jest także dom rodzinny, w którym dorastaliśmy.
Autor przenosi nas do sielskiego i przyjemnego życia, które wyniósł w zakamarkach swojej pamięci. Dziś po latach, w swoim dorosłym i dojrzałym życiu chce podzielić się z czytelnikami przeżyciami i wspomnieniami.
Już w pierwszym z opowiadań pt. „Dedykacja” autor głęboko osadza nas w dziejach Wolbromia – rodzinnej miejscowości. Książka z dedykacją, która trafiła w jego posiadanie, opowiada nie tylko „Historię Żydów”, ale także zawiera koleje życia osób na niej podpisanych. Odnalezienie krewnych pozwoliłoby rozwiązać zagadkę, a także stworzyć nową historię.
Autor zapisał te wątki swojego życia, które głęboko zakorzeniły się w zakamarkach pamięci. Opowiada o wysiedleńcach z Warszawy jakich gościli w domu jego rodzice. Było to ważne wydarzenie ze względu na osobistości jakie przebywały w rodzinnym domu Autora, a także na sam fakt mieszkania z zupełnie obcymi ludźmi. Z czasem nasz bohater zaprzyjaźnia się z nowymi domownikami.
Kolejny rozdział opowiadań, zdradza marzenia Autora. Zafascynowany starszym rodzeństwem marzy, by wstąpić do Armii Krajowej. Poszukuje nici, która zakorzeniłaby go w sprawach dorosłych. Opowiadanie pt. „Demonstracja” z perspektywy młodego chłopca przekazuje czytelnikowi na jakie represje i zagrożenia byli narażeni członkowie AK.
Ostatni rozdział „Wolmborskie miejsce mocy” jest przepełniony symboliką i metafizyką, odczuciami, których nie jesteśmy w stanie wytłumaczyć w sposób naukowy. Tytułowym miejscem mocy jest Sosna, do której lubi spacerować młody autor, w późniejszym okresie Sosna staje się też jednym z miejsc zamieszczonym na mapie życia. Sosna symbolizuje długowieczność, wytrzymałość, śmiałość, zwycięstwo; zdrowie, męskość, wierność; samotność, żal, smutek. Może właśnie w taki sposób winniśmy odczytywać sens rozdziału. Ta Sosna jest pomnikiem i zarazem symbolem tego, co przemijające, to niemy świadek historii, a także wspólnik i powiernik. W oriencie sosna oznacza nieśmiertelność i długowieczność, uważa się, że nie podlega zepsuciu, dlatego właśnie Chińczycy sadzili ją przy grobach. Na pożywce z sosnowej żywicy rosną grzyby, które są pokarmem dla umarłych Poza tym sosna jest przyrodniczym wyrazem odwagi, stanowczości i szczęścia.
Ważną postacią jest pątnik. Mama młodego Macieja była osobą niezwykle gościnną. Zaprasza do siebie wędrowca, by posilił się w trakcie swojej podróży. W pamięci młodzieńca utrwala się także obraz wędrowca, którego spotka kilka razy w miejscu zamieszkania. Z nim także łączy go coś na wzór niemego porozumienia. Tą postać także powinniśmy traktować w sposób symboliczny.
Czytanie opowiadań Macieja Przegoni to łamigłówka w poszukiwaniu ukrytej treści i sekretnych zwierzeń. „Zdarzyło się wczoraj” jest napisane z lekkością. Autor tak rysuje świat, w którym przyszło mu dorastać, że czytelnik bez trudu przenosi się do lat młodości i wzrastania. To pierwsza część opowiadania, nie mogę się doczekać kolejnej. Chciałabym dorastać w Wolbromiu z tamtego okresu, gdzie wartości moralne, szacunek do rodziców nie są czymś przereklamowanym.

Dzieciństwo to najprzyjemniejszy okres w życiu każdego człowieka. Beztroska i radość sprawiają, że w dorosłym życiu bardzo często wracamy pamięcią do tamtych dni. Uśmiech mamy, jej łagodność, ciepło rąk i smak chleba z masłem… Ważnym elementem jest także dom rodzinny, w którym dorastaliśmy.
Autor przenosi nas do sielskiego i przyjemnego życia, które wyniósł w zakamarkach...