Kolejna, wyczekiwana przez miłośników twórczości Macieja Przegoni, książka ujrzała światło dzienne. Pięknie wydana przyciągnie wzrok niejednego czytelnika.
Maciej Przegonia skupił się na wspomnieniach z lat młodości i przenosi czytelników do Wolbromia. Dopowiada podjęte we wcześniejszych pozycjach z cyklu „Zdarzyło się wczoraj” rozpoczęte wątki i kończy historię o swoich najbliższych z jakimi przyszło mu spędzić najlepsze i najbardziej magiczne lata swojego życia.
Wspomnienia z lat młodości mają to do siebie, że prócz nutki nostalgii noszą znamiona ciepłych dłoni matki i porannego zapachu rosy znaczącej świeżością bose stopy beztroski. Tryptyk to metoda Autora na przeżycie po raz kolejny najcudowniejszych momentów w życiu. Nie są one tym razem ulotne jak myśli, a stabilne, mocno zakorzenione, przeanalizowane raz jeszcze. Nowa książka Pisarza to nie pamiętnik, który na gorąco opisuje zdarzenia. Książka ta jest dojrzała, a echo przygód młodego Macieja przez długi czas pozostanie w czytelnikach. Literat wracając do lat młodości, delektuje się nimi, smakuje je, analizuje, tym samym cementując pamięć.
Książki Przegoni czyta się inaczej niż powieści innych autorów. Jego opowiadania smakuje się delektując każdym słowem, bo one pojawiają się nie przez przypadek są dobierane przez pisarza, w konkretnym celu, by odbiorca mógł przenieść się do Wolbromia z lat młodości, by przechadzał się po tych samych zagajnikach, uliczkach, by czuł chłód i upał letnich dni, bo to co miało miejsce w miasteczku, tym jednym, konkretnym położonym w Małopolsce nie mogło mieć miejsca nigdzie indziej. Kto nie odwiedził okolic Olkusza nigdy nie zrozumie uroku i czaru, który jest zaklęty na kartach Tryptyku.
Młody Maciej to wolbromski Indiana Jones, który wraz ze swoim najwierniejszym towarzyszem psem Szatanem, ma tendencję do popadania w tarapaty. Z wolbromskich opowiadań można ułożyć piękną historię przyjaźni i więzi jaka od wieków łączy człowieka ze zwierzętami.
Pisarz jest postacią nietuzinkową. Zabiera nas w podróż sentymentalną, szkicuje losy swoich przyjaciół, najbliższych, po czym wyrywa czytelnika z wojennej zawieruchy, by w sposób drastyczny przenieść do czasów współczesnych. Dzisiejszy Wolbrom różni się od wspomnień Macieja.
Magii Wolbromia ulega nie tylko Autor, czytelnicy, ale także jedna z bohaterek „Tryptyku Wolbromskiego” Gizela Korzeniowska. To urok miejsca, budynków, ale i mistyka przekazu. Baśniowość Wolbromia przejawia się w każdym z opowiadań o studni, sośnie, wędrowcu, spotkaniu z Gizelą, działaniu partyzantki… W miasteczku nie brakuje miejsc legendarnych, a w opowiadaniach Przegoni tajemniczości, która wyjaśnia niewytłumaczalne. Miasto położone nad moczarami jest osnute romantyczną mgłą, która otacza je nawet w słoneczne dni.
Prócz zaklęć na kartach opowiadań jest chytra zachęta dla tych, którzy nie sięgnęli po inne pozycje autora. Aby poczuć nieziemski klimat nie tylko Wolbromia, ale i twórczości Macieja Przegoni trzeba zatopić się w niejednej lekturze skreślonej dłonią, okraszonej wyobraźnią i wzbogaconej przepięknym językiem Autora.

Kolejna, wyczekiwana przez miłośników twórczości Macieja Przegoni, książka ujrzała światło dzienne. Pięknie wydana przyciągnie wzrok niejednego czytelnika.
Maciej Przegonia skupił się na wspomnieniach z lat młodości i przenosi czytelników do Wolbromia. Dopowiada podjęte we wcześniejszych pozycjach z cyklu „Zdarzyło się wczoraj” rozpoczęte wątki i kończy historię o swoich...