Drobniutkie literki mogą odstraszać potencjalnego czytelnika, jednak nie odstraszą trzech rodzajów moli książkowych – fanów powieści historycznych, miłośników ziemi ząbkowickiej oraz wielkich fanów pisarstwa Macieja Przegoni. Ja zaliczam się do każdej z tych grup i drobny druk nie zraził mnie do lektury. Pożarłam ją jednym kęsem, a przyjemny posmak jaki pozostawiła książka chodzi za mną po dziś dzień. Nie zaspokoiłam tylko swojego apetytu, pozostałe aspekty jakie zapewnia uczta literacko – kulinarna zostały spełnione.
„W Cieniu Krzywej Wieży” to świetnie utkana powieść historyczna opowiadająca o losach Ząbkowic Śląskich przeddzień wybuchu dżumy w mieście. To opowieść o mieszkańcach miasta, o codzienności, która przemieniła się w największą legendę grodu Frankensteina. Legenda ta rozsławiła miejscowość i dziś przyciąga turystów, jest najlepszą kampanią promocyjną jaką kiedykolwiek włodarze miasta mogli sobie wymarzyć.
Bohaterami powieści jest Jan i jego ukochana Wiktoria. Miłość tych obojga nie może mieć miejsca. Ona żona Starosty, a on przywódca Dragonów – w dodatku Polak. Uczuciem tym ściągają na siebie i swoich bliskich przekleństwo. Spotykają ich najróżniejsze próby, które są znakiem i przestrogą, że nie mogą być ze sobą.
Jan to usposobienie mężczyzny o jakim marzy każda kobieta – przystojny, silny, nie straszne są mu niebezpieczne przygody i starcia z łotrami, do tego błyskotliwy i mądry. Obiekt westchnień niejednej kobiety w Ząbkowicach. Uczciwy, dobroduszny, kierujący się niezłomnym kodeksem moralnym i rycerskim. To on oprowadza nas po mieście i pozwala zapoznać się z życiem w średniowiecznym grodzie.
Powieść Macieja Przegoni napisana jest w podobnym tonie jak „Trylogia huscycka” Andrzeja Sapkowskiego, która także dla mnie zakończyła się przedwcześnie.
Książka „W Cieniu Krzywej Wieży” pozostawiła mnie w poczuciu niedosytu i chęci poznania dalszych losów grabarzy oskarżonych o wywołanie dżumy w mieście. Wciąż mam nadzieję, że nie spłonęli na stosie. Jestem ciekawa czy Jan powrócił do ojczyzny kiedy jego umowa ze Starostą Fabianem wygasła i co z Wiktorią, czy byli razem, czy uciekła z Ząbkowic z kapitanem Janem Darneckim? Nadal ci bohaterowie żyją we mnie i wywołują emocje, a kiedy patrzę na Ząbkowice nie widzę już współczesnego obrazu miasta – patrzę na nie oczami Jana.

Drobniutkie literki mogą odstraszać potencjalnego czytelnika, jednak nie odstraszą trzech rodzajów moli książkowych – fanów powieści historycznych, miłośników ziemi ząbkowickiej oraz wielkich fanów pisarstwa Macieja Przegoni. Ja zaliczam się do każdej z tych grup i drobny druk nie zraził mnie do lektury. Pożarłam ją jednym kęsem, a przyjemny posmak jaki pozostawiła książka...