Maciej Przegonia każe na siebie czekać, każe czekać też na swoje wspomnienia, które dawkuje maleńkimi łyżeczkami niczym lekarstwo. Dzięki temu ani On, ani jego wspomnienia nie stają się nudne, pozostawiają czytelników nienasyconych, a także zniecierpliwionych i zaintrygowanych. Warto jednak było uzbroić się w cierpliwość i poznać dalszą część losów Bohatera i zarazem alter ego Autora. Sposób narracji jaka towarzyszy nam w drugiej części cyklu „Zdarzyło się wczoraj”, dorasta wraz z Bohaterem. Świat widziany jest z perspektywy młodzieńca, który ma swoje zdanie, kształtuje swoje opinie, zaczyna się buntować i dostrzega, co jest dla niego dobre, a co szkodzi.
W drugiej części wspomnień Autor zabiera nas w podróż z magicznego Wolbromia do Ząbkowic Śląskich, w których po wojnie przyszło Autorowi dorastać. Pożegnanie z tym, co znajome i wyprawa w nieznane rozpoczyna kolejną część jakże interesujących zapisków z przeszłości, jakie utrwaliły się w pamięci Autora. Rodzina naszego Bohatera przeprowadza się na Ziemie Odzyskane. Nowi ludzie, zupełnie inna, nieznana rzeczywistość z jaką przychodzi się zmierzyć młodzieńcowi przepełnione są przygodami. Autor opowiada o mieście swojej młodości z czułością, zachwytem, ale także z nutą buntu, jaki towarzyszy mu, a wszystko za sprawą napierającej i wszędobylskiej siły jaka jest demonstrowana przez państwo radzieckie.
Lektura „Zdarzyło się wczoraj” to znakomita lekcja historii. O tamtych czasach, o poczynaniach władzy i organom jej podporządkowanym, należy głośno mówić. Młode pokolenia, którym nie przyszło żyć w czasach PRL-u trzeba zapoznać z wydarzeniami, z historiami, które dotykały ich najbliższych, przodków, członków rodziny. Niech to będzie nie tylko świadectwo, ale i przestroga.
Autor znakomicie żongluje nastrojami jakie towarzyszą czytelnikowi w trakcie lektury, od łez po śmiech i zadumę. Każdy znajdzie coś dla siebie. Jest i o miłości, o rodzących się uczuciach, przyjaźni, oddaniu, zaufaniu… Te wspomnienia traktujące o szkole i psikusach jakie chłopcy robili władzy i nauczycielom, przypominają mi książki w jakich zaczytywałam się w młodości „Szatana z siódmej klasy” Kornela Makuszyńskiego, czy powieści Adama Bahdaja. Obok tych zabawnych opowiadań pojawiają się także historie, które wywołują głos sprzeciwu, a także objawiają niemoc człowieka wobec maszyny partyjnej. W rzeczywistości, w której każdy przejaw buntu był natychmiast tłumiony, nasi bohaterzy przejawiają cechy, które wśród dzisiejszego młodego pokolenia zostały wparte bądź stłumione – odwagę i wiarę w słuszność walki o wolność, której my nie doceniamy, ba nawet nie dostrzegamy.
Nie pozostało mi nic innego jak czekać na kolejną część z cyklu „Zdarzyło się wczoraj”. Póki co w pamięci zachowam obrazy jakie namalował w swojej książce Maciej Przegonia i niewątpliwie będę do nich wracać, by analizować te historie i wydarzenia na nowo.

Maciej Przegonia każe na siebie czekać, każe czekać też na swoje wspomnienia, które dawkuje maleńkimi łyżeczkami niczym lekarstwo. Dzięki temu ani On, ani jego wspomnienia nie stają się nudne, pozostawiają czytelników nienasyconych, a także zniecierpliwionych i zaintrygowanych. Warto jednak było uzbroić się w cierpliwość i poznać dalszą część losów Bohatera i zarazem alter...