Przeczytałam tę książkę, ale tak naprawdę nie wiem co mam o niej myśleć.
Z jednej strony bardzo dobrze ją się czytało, chociaż mówić tak w kontekście tej książki, nie jest to może zbyt szczęśliwe wyrażenie, bo jest to zapis pewnej brutalnej zbrodni, która wydarzyła się pod koniec lat 50-tych w stanie Kansas. Dwóch byłych więźniów przejechało prawie tysiąc kilometrów tylko po to by okraść i zabić rodzinę bogatego farmera. Człowieka, którego nigdy wcześniej nie widzieli, o którym w późniejszym czasie, w czasie procesu wyrażali się bardzo serdecznie. I Capote opisał cała tę całą bezsensowne morderstwo. Dobrze się czytało, bo autor zachował dystans, na chłodno pokazywał kolejne etapy całego wydarzenia: od dnia (i chwilę przed) morderstwem aż do procesu, zaoszczędził o ile to było możliwe sentymentalnych czy płaczliwych scen, dając w ten sposób czytelnikowi szansę przyjrzenia się tej zbrodni bez emocjonalnego zaangażowania. I chociaż dobrze się czytało, to wiem, że ta książka (bardzo dobrze napisana) jest dla mnie zupełnie bezwartościowa, bo za jakiś czas zapomnę o niej tak jakbym jej prawie wcale nie czytała.

Przeczytałam tę książkę, ale tak naprawdę nie wiem co mam o niej myśleć.
Z jednej strony bardzo dobrze ją się czytało, chociaż mówić tak w kontekście tej książki, nie jest to może zbyt szczęśliwe wyrażenie, bo jest to zapis pewnej brutalnej zbrodni, która wydarzyła się pod koniec lat 50-tych w stanie Kansas. Dwóch byłych więźniów przejechało prawie tysiąc kilometrów tylko...