Z zimną krwią

O tej historii najpierw się dowiedziałam z jakiegoś filmu dokumentalnego, wiecie coś w rodzaju „Najbardziej okrutne morderstwa w USA” (to taki roboczy tytuł). Potem gdzies po drodze obejrzałam fabularyzowaną biografię Trumana Capote która to właśnie opowiadała o tym jak powstała ta konkretna książka. No i w końcu wzięłam się za samą książkę. I bardzo mi się ona podobała. Pożarłam ją praktycznie w 3 dni. Historia- reportaż bądź co bądź prawdziwego zdarzenia. Brutalnego mordu na 4 osobowej rodzinie z małego rolniczego miastecka gdzieś na prowincji jednego z rolniczych stanów Ameryki. Z niewiadomym motywem przez co wydawałoby się praktycznie nie do rozwiązania. No i powoli strona za stroną dowiadujemy się o tym co kierowało mordercami, jak wyglądało życie przed i po tej zbrodni w miasteczku, co robili mordercy od momentu zabicia rodziny do ich złapania i jak w ogóle do tego doszło. Ale to wszystko jest opowiedziane w taki sposób jakby się czytało świetną powieść a nie formę reportażu gdzie podają suche fakty i kilka ozdobników. Świetnie oddany klimat Ameryki lat 50 i 60 prawie się w niego wsiąkało przy tej lekturze. To co jeszcze mi się spodobało to to że prawie całość była jakby od spodu podszyta takim lekkim klimatem grozy i to właściwie do samego końca do ostatniej strony. Moim zdaniem jedna z lepszych książek jakie ostatnio przeczytałam. Rzeczywiście porządna literatura przez duże „L”.

O tej historii najpierw się dowiedziałam z jakiegoś filmu dokumentalnego, wiecie coś w rodzaju „Najbardziej okrutne morderstwa w USA” (to taki roboczy tytuł). Potem gdzies po drodze obejrzałam fabularyzowaną biografię Trumana Capote która to właśnie opowiadała o tym jak powstała ta konkretna książka. No i w końcu wzięłam się za samą książkę. I bardzo mi się ona podobała....

Opis zbrodni, która wydarzyła się naprawdę.
Dwóch facetów, patologia totalna, wychowali się w nienormalnych rodzinach, w fatalnych warunkach i wyrośli na zbrodniarzy.
Dostają się do samotnego domu na farmie, gdzie mieszka bardzo przyzwoita, wręcz przykładowa rodzina.
Ojciec, jego żona chora na depresję i dwoje nastoletnich dzieci, syn i córka.
Córka dzień wcześniej była u sąsiadów, gdzie pomagała upiec ciasto.
W nocy zostali zamordowani, każdy w swoim pokoju.
Opowieść wstrząsająca, ale warta przeczytania.
Polecam.
Dopisek - to nie jest spojler, zbrodnia wydarzyła się na początku, a dalej mamy bardzo wciągające opisy poszukiwania sprawców przez policję, śledztwa reporterskie, sprawdzanie ich przeszłości, wreszcie sprawa sądowa itd.

https://www.youtube.com/watch?v=ST7EwGSyiSk&t=70s

Opis zbrodni, która wydarzyła się naprawdę.
Dwóch facetów, patologia totalna, wychowali się w nienormalnych rodzinach, w fatalnych warunkach i wyrośli na zbrodniarzy.
Dostają się do samotnego domu na farmie, gdzie mieszka bardzo przyzwoita, wręcz przykładowa rodzina.
Ojciec, jego żona chora na depresję i dwoje nastoletnich dzieci, syn i córka.
Córka dzień wcześniej była u...

Ciekawa, naprawdę rewolucyjna książka. W połowie poczułem małe znudzenie i odłożyłem ja na jakiś czas ale później wróciłem i dokończyłem "z Zimna Krwawią" w jeden wieczór. Polecam, super historia

Ciekawa, naprawdę rewolucyjna książka. W połowie poczułem małe znudzenie i odłożyłem ja na jakiś czas ale później wróciłem i dokończyłem "z Zimna Krwawią" w jeden wieczór. Polecam, super historia

Bywa, że prawda jest bardziej interesująca niż fikcja.
Tak jest w tym przypadku gdy analityczne podejście autora do popełnionej zbrodni poprzez zbieranie faktów i sukcesywne podążanie za losami sprawców mają dać odpowiedź kto i dlaczego dopuścił się tak niezwykle brutalnej, ale i zupełnie niepotrzebnej zbrodni.

Ta świadomość nieuchronności daje się we znaki szczególnie na początku gdy poznajemy rodzinę Clutterów i mamy świadomość, że ich losy są przesądzone, a jednocześnie ciężko zaakceptować fakt, że tak zwyczajnie nagle cała rodzina przestaje istnieć. Szczególnie nie mieści się to w głowie wobec motywów i zysku przestępców.

Sprawców zresztą poznajemy wnikliwie w dalszej części, zarówno kolejne ich kroki, przeszłość mającą odpowiedzieć na pytanie skąd wzięło się takie zło oraz towarzyszymy im aż do wykonania kary śmierci.

Tytuł jest tu nad wyraz adekwatny, bo też psychika morderców daleka jest od jakichś głębszych wyrzutów sumienia, w zasadzie to przypadek przypieczętował los całej rodziny i próżno szukać jakiejś głębszej refleksji czy skruchy, nawet jeśli pod koniec są to jakieś próby to bardziej ze strachu przed wyrokiem niż z czystko ludzkich powodów.

Historia dokumentująca to zdarzenie daje powody do refleksji i mimo braku upiększania oraz fabularyzowania budzi silne emocje.

Bywa, że prawda jest bardziej interesująca niż fikcja.
Tak jest w tym przypadku gdy analityczne podejście autora do popełnionej zbrodni poprzez zbieranie faktów i sukcesywne podążanie za losami sprawców mają dać odpowiedź kto i dlaczego dopuścił się tak niezwykle brutalnej, ale i zupełnie niepotrzebnej zbrodni.

Ta świadomość nieuchronności daje się we znaki szczególnie na...

Genialna praca reporterska - tak.
Wciągająca pozycja literacka - nie.

Genialna praca reporterska - tak.
Wciągająca pozycja literacka - nie.

Hands down, najlepsze, co zdarzyło mi się czytać już nawet nie w tym czy zeszłym roku, a od wielu, wielu lat. Kojarząc Trumana Capote dotychczas wyłącznie jako autora książki na podstawie której nakręcili "ten film z Audrey Hepburn" (a do fanek tejże nijak się nie zaliczam) omal nie popełniłam jednego z większych literackich przeoczeń życia - jeżeli nie największego. Ten styl, ta głębia, ta niewiarygodna zdolność pojmowania ludzkiej psychiki i przekładania jej na słowo pisane w szczegółach tak dalece zatrważających, że nie sposób powstrzymać dreszczy, a wszystko to,, prawdopodobnie, jedynie w oparciu o jakkolwiek liczne, mimo wszystko suche, do granic rzeczowe fakty. Geniusz. Czysty, ponadczasowy i na pewno jeden z tych, którzy wyprzedzali swoją epokę.

Hands down, najlepsze, co zdarzyło mi się czytać już nawet nie w tym czy zeszłym roku, a od wielu, wielu lat. Kojarząc Trumana Capote dotychczas wyłącznie jako autora książki na podstawie której nakręcili "ten film z Audrey Hepburn" (a do fanek tejże nijak się nie zaliczam) omal nie popełniłam jednego z większych literackich przeoczeń życia - jeżeli nie największego. Ten...

Nikt nie rodzi się mordercą. Jak stać się mordercą dowiesz się z tej książki...

Nikt nie rodzi się mordercą. Jak stać się mordercą dowiesz się z tej książki...

„Z zimną krwią” Trumana Capote to powieść niebeletrystyczna.
Pewnego listopadowego dnia 1959 roku w małym miasteczku Holcomb, w stanie Kansas dwóch recydywistów dokonuje bestialskiej zbrodni. Ginie czteroosobowa rodzina farmera, wybitnego republikanina i kościelnego działacza. Szanowany powszechnie pan Clutter, jego zmagająca się od lat z depresją żona oraz ich nastoletnia córka i syn.
Rozpoczyna się długie i żmudne śledztwo.
Truman Capote w swojej książce szczegółowo opisuje jak doszło do tej autentycznej i makabrycznej zbrodni. Ucieczkę morderców, ich zachowanie i psychikę. Pobyt w więzieniu aż po egzekucję poprzedzony śledztwem, pościgiem i żmudnym procesem. Wraca do ich dzieciństwa pokazując w jakich rodzinach dorastali.
Historia mrożąca krew w żyłach. Dwulicowi przestępcy nie zdający sobie z tego sprawy.
Wprost trudno uwierzyć w ich myśli, zachowanie w stosunku do napotkanych ludzi już po dokonaniu zbrodni .

„Postanowili czekać na jakiegoś samotnego kierowcę w przyzwoitym samochodzie i posiadającego wypchany portfel- faceta, którego można obrobić, udusić i wyrzucić gdzieś na pustyni.”

Zachowanie przestępców podczas procesu, po ogłoszeniu wyroku, w czasie pobytu w więzieniu oraz w momencie egzekucji nie mieści się w głowie.
[…W drzwiach Smith powiedział do Hickocka;
-Dzielni ławnicy, a nie banda tchórzy, co?
Obaj wybuchnęli głośnym śmiechem[…]

„Z zimną krwią” to swoisty dokument zbrodni i kary. Szczegółowy, budzący grozę. To także wiwisekcja psychiki dwóch młodych mężczyzn, różniących się pod każdym względem. Recydywistów, którzy zamordowali czworo niewinnych ludzi z zimną krwią. Trzyma w napięciu. Głęboko porusza. Zapada w pamięć. Zmusza do intensywnej refleksji podczas czytania i długo po odłożeniu książki. GORĄCO POLECAM!

„Z zimną krwią” Trumana Capote to powieść niebeletrystyczna.
Pewnego listopadowego dnia 1959 roku w małym miasteczku Holcomb, w stanie Kansas dwóch recydywistów dokonuje bestialskiej zbrodni. Ginie czteroosobowa rodzina farmera, wybitnego republikanina i kościelnego działacza. Szanowany powszechnie pan Clutter, jego zmagająca się od lat z depresją żona oraz ich...

Czy jest to arcydzieło, jak jest napisane na jej odwrocie to bym dyskutowała. Jest dobra, ale momentami okrutnie nudzi.
Ginie czteroosobowa rodzina - spokojna i szanowana. Od początku znamy sprawców, bo nie o ich zgadywanie chodzi.
Przyglądamy się śledztwu oraz samym mordercom, którzy od czasu popełnienia zbrodni do finału robią jeszcze sporo rzeczy.
Mam wrażenie, że trochę bujałam się między zainteresowaniem a znużeniem. Motyw zbrodni, którego właściwie brak zachęca do spojrzenia z innej perspektywy. Jeśli ktoś ma ochotę to od strony psychologii, a jeśli takie spoglądanie jest Wam obce to od strony zwyczajnego rozumowania nad ludzkim zachowaniem i jego przyczynami.
Akcji jako takich książka nie posiada, wiele wiadomo zawczasu i po prostu czekamy aż sami bohaterowie dojdą do odpowiednich wniosków.
Końcówka podobała mi się znacznie bardziej, kiedy to przedstawiane są losy morderców w więzieniu - ich rozumowanie, zachowanie i fakt zwrócenia na to uwagi jest warty nagłówka z tyłu okładki: "starcie dobra ze złem" (w kontekście walki wewnętrznej).
W gruncie rzeczy to relacja z wydarzeń nie pozwalająca na ich intensywne przeżywanie.

Czy jest to arcydzieło, jak jest napisane na jej odwrocie to bym dyskutowała. Jest dobra, ale momentami okrutnie nudzi.
Ginie czteroosobowa rodzina - spokojna i szanowana. Od początku znamy sprawców, bo nie o ich zgadywanie chodzi.
Przyglądamy się śledztwu oraz samym mordercom, którzy od czasu popełnienia zbrodni do finału robią jeszcze sporo rzeczy.
Mam wrażenie, że trochę...

Literatura faktu w formie powieści. Dziś forma oklepana, kiedyś była to zupełna nowość, pionierstwo. Solidna robota, wiele szczegółów, ale z pewnością dialogi, czy niektóre "sceny" podkolorowano. Na minus - za dużo pobocznych nieistotnych wątków, niepotrzebnie poznajemy życiorys i "background" drugo i trzecioplanowych osób, wybija to czytelnika z głównego wątku i można się czasami zgubić.

Literatura faktu w formie powieści. Dziś forma oklepana, kiedyś była to zupełna nowość, pionierstwo. Solidna robota, wiele szczegółów, ale z pewnością dialogi, czy niektóre "sceny" podkolorowano. Na minus - za dużo pobocznych nieistotnych wątków, niepotrzebnie poznajemy życiorys i "background" drugo i trzecioplanowych osób, wybija to czytelnika z głównego wątku i można się...