Powiem szczerze że kiedy koleżanka pożyczyła mi tą książkę, byłam do niej nastawiona dosyć sceptycznie. Żenująca okładka i opis nie wzbudzały we mnie zbyt wiele entuzjazmu.
Początek jest rzeczywiście bardzo nużący i pierwszy raz od dawna chciałam odłożyć książkę na samym początku historii. Główna bohaterka wydawała mi się rozkapryszoną córeczką tatusia, która na wszystkich patrzy z góry. Nie potrafiłam wbić się w tę historię.
Na szczęście po pewnym czasie akcja rozkręciła się a Lilac pokazała swój prawdziwy, skrywany przed światem charakter. Nie mniej jednak nie odczuwałam żadnych emocji w czasie czytania. Nie byłam zaintrygowana, nie drżałam o to co będzie dalej. Po prostu przekręcałam kolejne kartki.
Najciekawszym wątkiem były dla mnie urywki z przesłuchania Tervora, które dodawały całej historii pewnej aury tajemniczości. Ale było ich zbyt mało by utrzymać moje zainteresowanie na dłużej.
Nie jestem w stanie zrozumieć porównań do Titanica, które obijały mi się o uszy. To ogromna obraza dla filmu, z którym ta książka z pewnością nie ma nic wspólnego.
Całościowo powieść oceniam jako przeciętną i nie rozumiem fenomenu oraz szumu jaki wokół siebie wywołuje. Raczej nie pokuszę się o kolejną część.

Powiem szczerze że kiedy koleżanka pożyczyła mi tą książkę, byłam do niej nastawiona dosyć sceptycznie. Żenująca okładka i opis nie wzbudzały we mnie zbyt wiele entuzjazmu.
Początek jest rzeczywiście bardzo nużący i pierwszy raz od dawna chciałam odłożyć książkę na samym początku historii. Główna bohaterka wydawała mi się rozkapryszoną córeczką tatusia, która na wszystkich...