„Pokolenie Ikea” zaczęłam od tomu drugiego, z podtytułem „Kobiety”. Książkę pożyczył mi znajomy, mimo, iż mocno się opierałam, zwłaszcza kiedy przeczytał mi dwa wybrane fragmenty…Moja pierwsza myśl: książka napisana przez szowinistę, dla szowinistów, których może to bawić. Na pewno nie dla inteligentnych kobiet! A jednak wzięłam ją do domu i….pierwszego wieczora przeczytałam 1/3 książki….

Myślę, że każdy kto po nią sięgnie będzie miał własną opinię na jej temat – jednych ona rozbawi, inny rozdrażni – ale raczej nikt nie pozostanie wobec niej obojętny. Pełno w niej wulgaryzmów, pełno szowinistycznego spojrzenia na kobiety, pełno niewybrednych opisów seksu – mimo to, czytałam ją z ciekawością. Dlaczego? Może dlatego, że napisana jest z typowo męskiego punktu widzenia, który jako kobiecie jest mi obcy. Na dodatek, nie każdy mężczyzna, którego znam, prezentuje taki właśnie punkt widzenia, więc tym bardziej byłam ciekawa tego spojrzenia na nas, kobiety, oczyma wielkomiejskiego samca, przedstawiciela „pokolenia Ikea”, do którego ja także się zaliczam ;)

Momentami miałam wrażenie, że książka jest przerysowana, taka męska wersja „50 twarzy Greya” – seks, seks, od rana do…rana. W każdej postaci, pozycji i z każdą napotkaną kobietą, 5 minut po jej poznaniu. Senne mary autora? Czy rzeczywistość „planety singli” ze stolicy? Trudno mi to określić – na szczęście nie żyję w korpoświecie Warszawy. Czytając tę książkę wiele razy powtórzyłam w myślach to „na szczęście” ;)

Dla mnie ta książka to takie trochę „sience fiction”, czy raczej „seks fiction” ;) Mimo niewybrednego języka, w kilku momentach całkiem nieźle się ubawiłam, inne sprawiały że szerzej otwierałam swoje – nie całkiem niewinne – oczęta. W każdym razie, nie polecam książki zagorzałym feministkom, ani osobom mocno konserwatywnym, a zwłaszcza pruderyjnym. Cała reszta może przeczytać – i wyrobić sobie własną opinię :)

„Pokolenie Ikea” zaczęłam od tomu drugiego, z podtytułem „Kobiety”. Książkę pożyczył mi znajomy, mimo, iż mocno się opierałam, zwłaszcza kiedy przeczytał mi dwa wybrane fragmenty…Moja pierwsza myśl: książka napisana przez szowinistę, dla szowinistów, których może to bawić. Na pewno nie dla inteligentnych kobiet! A jednak wzięłam ją do domu i….pierwszego wieczora...