"Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca" to słodko-gorzka historia, w której nie brakuje bólu i cierpienia, ale też szczęścia. Dobro przeplata się ze złem, ludzie dobrzy spotkają złych, a ówczesne realia komplikują nawet najprostszą sprawę. Bohaterowie tej opowieści są bardzo żywi, prawdziwi i spora ich część jest taka, że chciałoby się ich poznać naprawdę, porozmawiać z nimi przy filiżance kawy, zawrzeć bliższą znajomość, zaczerpnąć z ich życiowych doświadczeń.

Jednak samo wejście w tę opowieść nie było dla mnie łatwe. Przytłoczyła mnie ilość wydarzeń i bohaterów, bo niemal równocześnie czytamy o tym, gdzie współcześnie przechowywany był pamiętnik Janki, poznajemy historię jej przodków, opowieści wojenne i te już powojenne. Można się w tym pogubić. Oczywiście z czasem wszystko się wyjaśnia i składa w całość, dlatego radzę, żeby nie zrażać się tym nie najłatwiejszym początkiem. Później jest już znacznie prościej, chociaż opisane wydarzenie rzadko należą do lekkich. Ta opowieść chwyta za serce, wzrusza i krzepi. Łatwo jest się w niej zatracić i ją pokochać.

Czytając takie sagi rodzinne wsiąkamy w historię jej bohaterów, żyjemy ich życiem, ich smutkami i radościami, nie czekamy na happy end, ale zastanawiamy się, co jeszcze przyniesie los. Czy będzie łaskawy, czy może okrutny? Życie Janeczki nie było łatwe. Być może gdyby ktoś napisał fikcyjną opowieść zbliżoną do jej wspomnień, to ktoś inny mógłby uznać ją za niewiarygodną, ale jak już wspomniałam, życie potrafi być zaskakujące. Zawsze gdy czytam o okrucieństwie wojny, to kraje mi się serce. Jeśli jednak nie potrafię zrozumieć tamtych wydarzeń, to to co się działo później jest dla mnie chyba jeszcze trudniejsze do pojęcia. To, jaki los spotkał bohaterów wojennych, to jak kraj podzielił się potem na zwolenników i przeciwników systemu, jak był pełny obłudy i zakłamania. Chłonę kolejne książki o tamtych czasach i ciągle nie potrafię przejść nad tym po porządku dziennego.

Bezsprzecznie gorąco wszystkim polecam tę piękną i bardzo wartościową historię. Napisało ją życie, a Katarzyna Droga ubrała je w barwne słowa, oddała ducha tamtych czasów, sprawiła, że łatwo można zakochać się w Narwi i Podlasiu oraz poczuć powiew historii...

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2016/01/katarzyna-droga-pokolenia-wiek-deszczu.html

"Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca" to słodko-gorzka historia, w której nie brakuje bólu i cierpienia, ale też szczęścia. Dobro przeplata się ze złem, ludzie dobrzy spotkają złych, a ówczesne realia komplikują nawet najprostszą sprawę. Bohaterowie tej opowieści są bardzo żywi, prawdziwi i spora ich część jest taka, że chciałoby się ich poznać naprawdę, porozmawiać z nimi...