Pierwszy tom "Pokoleń" Katarzyny Drogi to całkiem dobra powieść oparta na losach rodziny autorki. Poznajemy tutaj losy Janki, Leszka, ich najbliższych oraz przyjaciół począwszy od zakończenia II wojny światowej, aż do połowy lat 60. XX w. Książka ta jest pełna wzruszeń i emocji, a do tego napisana jest pięknym, poetyckim językiem. Ode mnie siedem gwiazdek.

Pierwszy tom "Pokoleń" Katarzyny Drogi to całkiem dobra powieść oparta na losach rodziny autorki. Poznajemy tutaj losy Janki, Leszka, ich najbliższych oraz przyjaciół począwszy od zakończenia II wojny światowej, aż do połowy lat 60. XX w. Książka ta jest pełna wzruszeń i emocji, a do tego napisana jest pięknym, poetyckim językiem. Ode mnie siedem gwiazdek.

Bardzo przyjemnie czytająca się książka,oparta na prawdziwych wydarzeniach i losach rodziny autorki.
Historia zaczyna się od czasów wojennych ,po lata sześćdziesiąte XX wieku. Z chęcią przeczytam kontynuację.

Bardzo przyjemnie czytająca się książka,oparta na prawdziwych wydarzeniach i losach rodziny autorki.
Historia zaczyna się od czasów wojennych ,po lata sześćdziesiąte XX wieku. Z chęcią przeczytam kontynuację.

Pamiętnik. Bohaterka opisuje dzieje swojej rodziny. Wspomnienia Janki zaczynają się na Podlasiu nad Narwią w czasach wojennych. Dosyć dobrze się czyta.

Pamiętnik. Bohaterka opisuje dzieje swojej rodziny. Wspomnienia Janki zaczynają się na Podlasiu nad Narwią w czasach wojennych. Dosyć dobrze się czyta.

Znakomita opowieść o życiu zwykłych ludzi. Tocząca się przez lata, pokazująca dzieje Polski od wojny do PRL-u, trudy epoki, ciężar codzienności, problemy i troski. A jednocześnie pełna ciepła i wrażliwości, sympatycznych, ludzkich bohaterów, ze wspaniałymi opisami przyrody, pięknych miejsc i miłością do ojczyzny, nawet jeśli ta jest wredna i niełatwa do kochania.
Czyta się tę historię tak, jakby słuchało się przy kominku opowieści mądrego, kochanego dziadka.

Znakomita opowieść o życiu zwykłych ludzi. Tocząca się przez lata, pokazująca dzieje Polski od wojny do PRL-u, trudy epoki, ciężar codzienności, problemy i troski. A jednocześnie pełna ciepła i wrażliwości, sympatycznych, ludzkich bohaterów, ze wspaniałymi opisami przyrody, pięknych miejsc i miłością do ojczyzny, nawet jeśli ta jest wredna i niełatwa do kochania.
Czyta się...

Jedna z lepszych historii rodzinnych, które czytałam.

Jedna z lepszych historii rodzinnych, które czytałam.

Ciekawa historia rodzinna. Lekko się czyta. Wciągająca. Sporo tego, co lubię, czyli ludzkich emocji.

Ciekawa historia rodzinna. Lekko się czyta. Wciągająca. Sporo tego, co lubię, czyli ludzkich emocji.

" Raz napiętnowana złem ofiara nie wydźwignie się od cienia kata." (str.146)

Pięknie opowiedziana historia przodków Autorki zamieszkałych w wiosce nad Narwią. Tam wybudowali swoje domy, tam zamieszkali i tam wracały po latach młode pokolenia. Wszyscy pokochali tę cudną okolicę i nawet jeśli losy rzuciły ich z dala od niej, często wracali do niej we wspomnieniach i realu. Bohaterką jest matka Autorki, która opowiada o swoim życiu, rodzinie, przyjaciołach i ich pokręconych losach. Przeszłość przodków i czasy wojenne zawarte są w jej pamiętniku. W czasie wojny przez wioskę przewijali się raz Niemcy raz Rosjanie. Okrutne wojenne wspomnienia szczególnie dotyczące Żydów tam zamieszkałych wywożonych do getta, lub zabijanych po drodze. Część z nich uciekała z getta szukając ratunku u życzliwych ludzi w wiosce. Ci pomagali im mimo represji jakie ich czekały w razie schwytania.

Później nastała smutna, biedna powojenna rzeczywistość, czasy niepewne, z jednej strony milicja na usługach władzy ludowej z drugiej partyzanci. Wielu mieszkańców wioski musiało ją opuścić ratując swoje życie. Tak też było w przypadku naszej bohaterki. Wiele ludzkich tragedii odcisnęło się piętnem na jej bliskich, lecz z żałoby trzeba było się otrząsnąć i budować nowe życie w tych trudnych, komunistycznych czasach. Młodzi ludzie szybko zawierali związki małżeńskie pragnąc spokoju i stabilizacji , a także by zapomnieć o grozie wojennej. Poprzez małżeństwo bohaterki ze studentem medycyny poznajemy środowisko i studentów Akademii Medycznej w Poznaniu. To wojenne pokolenie, któremu wojna zabrała najlepsze lata młodości, teraz chcieli nadrobić stracony czas. Marzyli o karierach lekarskich, lepszym życiu, lecz wspomnienia wojenne ciągle w nich tkwiły. Starali się trzymać z dala od polityki, prócz grupy donosicieli na usługach ubecji i zetempowskich krzykaczy z propagandową pochwałą socjalizmu. Sowietyzacja się nasilała, a reakcyjni studenci buntowali się przeciwko przedwojennej sanacyjnej kadrze. Wojna też uwypukliła dystans do aktualnej rzeczywistości i jej wartości.

Miasta powoli się odbudowywały, wsie elektryfikowano, a chłopi płacili wysokie kontyngenty. Mijały kolejne lata, dziesięciolecia a z nimi zmiany w polityce, gospodarce, modzie i nastawieniu społeczeństwa. Zmieniało się życie naszych bohaterów. Obserwujemy jak powoli się dorabiali, budowali swoją przyszłość, wnosząc do swojego życia kolejne zdobycze techniki i motoryzacji.

To powieść o bólu, stratach, żalu za bliskimi. Ludzkich smutkach i radościach, wzlotach i upadkach. Jedni wygrywali z losem inni przegrywali. O decyzjach i wyborach by być w zgodzie z samym sobą, bliskimi i otaczającą rzeczywistością. O wierze w lepsze życie. O podążaniu za swoimi marzeniami i spełnianiu ich. O prawdziwej przyjaźni. W tych niepewnych czasach łatwo dało się odróżnić prawdziwych przyjaciół ich siłę i wsparcie od tych fałszywych. O przemijaniu. Jedni przychodzą na świat inni z niego odchodzą. O ludzkiej zawiści wprowadzającej zamęt, niepokój , niepewność i przykre konsekwencje. O obsesyjnej, zaborczej miłości prowadzącej do tragedii. O wierze w przeznaczenie.
Deszcz towarzyszy bohaterce w ważnych decyzjach i wydarzeniach życiowych. Jest to część pierwsza sagi.

" Raz napiętnowana złem ofiara nie wydźwignie się od cienia kata." (str.146)

Pięknie opowiedziana historia przodków Autorki zamieszkałych w wiosce nad Narwią. Tam wybudowali swoje domy, tam zamieszkali i tam wracały po latach młode pokolenia. Wszyscy pokochali tę cudną okolicę i nawet jeśli losy rzuciły ich z dala od niej, często wracali do niej we wspomnieniach i realu....

Uwielbiam..sagi rodzinne to jest to, co lubię czasami sobie zaserwować "na deser" czytelniczy. Jeśli jeszcze są to sagi oparte na wydarzeniach realnych, wplątanych w historię Polski, to już wisienka na torcie jest!
A ta książka taka właśnie jest, ciepła, ludzka, w której jest mnóstwo ludzkich emocji związanych z historią, która się działa.
Opisy są długie przez co długo się czytała ta część, ale dzięki temu jest wszystko dokładnie i jasno napisane.
Książka to uczta dla mej wyobraźni..przyjemnie się robiło kiedy myślałam w trakcie czytania o tym, że bohaterowie byli (są) z krwi i kości, a historie prawdziwe.
Dzięki tej książce i opisom nabrałam ogromnej ochoty odwiedzić to magiczne miejsce jakim jest książkowe Stokowo nad Narwią i przejść się ulicami, ścieżkami, którymi niedgyś mogła spacerować Janka - główna bohaterka!
Polecam!

Uwielbiam..sagi rodzinne to jest to, co lubię czasami sobie zaserwować "na deser" czytelniczy. Jeśli jeszcze są to sagi oparte na wydarzeniach realnych, wplątanych w historię Polski, to już wisienka na torcie jest!
A ta książka taka właśnie jest, ciepła, ludzka, w której jest mnóstwo ludzkich emocji związanych z historią, która się działa.
Opisy są długie przez co długo się...

W powieści "Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca" Tom 1- Katarzyna Droga przedstawia dzieje swoich przodków od czasu uzyskania przez Polskę niepodległości do końca dwudziestego wieku.
Powieść o przemijaniu, bardzo ciepła, rodzinna, prawdziwa, pełna wspomnień. To obraz tamtych czasów , czasów nie łatwych a jakże szczęśliwych dla ludzi, którzy to przeżyli , te stosunki międzyludzki, nie obok, ale razem z rodzinami ze znajomymi, z sąsiadami, ta nie zwykła życzliwość i ta walka o lepsze jutro dla siebie i swoich dzieci, to poszukiwanie swego miejsca na ziemi i ta tęsknota za rodzinnymi stronami. Dla niektóry, czytelników będzie to książka sentymentalnych wspomnień. Gorąco tę książkę polecam!!!

W powieści "Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca" Tom 1- Katarzyna Droga przedstawia dzieje swoich przodków od czasu uzyskania przez Polskę niepodległości do końca dwudziestego wieku.
Powieść o przemijaniu, bardzo ciepła, rodzinna, prawdziwa, pełna wspomnień. To obraz tamtych czasów , czasów nie łatwych a jakże szczęśliwych dla ludzi, którzy to przeżyli , te stosunki...

Przyznam szczerze, że nie była to miłość od pierwszej kartki. Ale w, którymś momencie, zauważyłam,że bardzo ciężko jest mi rozstać się z tą książką, na dłużej niż kwadrans.
Cudowna rodzinna historia na tle wielkiej historii i wielkich przemian. Napisana pełnym ciepła językiem, naprawdę przyciąga. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy.

Przyznam szczerze, że nie była to miłość od pierwszej kartki. Ale w, którymś momencie, zauważyłam,że bardzo ciężko jest mi rozstać się z tą książką, na dłużej niż kwadrans.
Cudowna rodzinna historia na tle wielkiej historii i wielkich przemian. Napisana pełnym ciepła językiem, naprawdę przyciąga. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy.