Ech...Stany i te ich religijne wspólnoty. Tyle się o tym naczytałam i naoglądałam, iż dochodzę do wniosku, że to poniekąd wpisane w charakterystykę tegoż kraju...
Ale do rzeczy: książka zdecydowanie ciekawsza od "Zbrodniarza" przeczytanego tuż przed nią. Wartka akcja, brak przynudzania, świetnie opisana relacja między Sarą a Jeffreyem, dodatkowo bardzo ciekawa postać Leny. Co do samej historii będącej przedmiotem książki, to albo ja już mam jakiś wynaturzony mózg i zbyt wiele oczekuję, albo historia przeciętna... Zaczyna się bardzo ciekawie, napięcie rośnie z każdą stroną, ale same motywy postępowania zabójcy/ów już nie powalają. Nie mam absolutnie na myśli, że są mało prawdopodobne. Wręcz przeciwnie - uważam, iż są aż nazbyt prozaiczne i mało wyszukane. Sięgając po tego typu książkę, oczekuję, że stanę oko w oko z emocjonalnym i psychologicznym popaprańcem, którego w prawdziwym życiu nie chciałabym pewnie oglądać nawet w telewizji. Spodziewam się gościa tak chorego i zwichrowanego, że przeciętny śmiertelnik nie jest w stanie ogarnąć poziomu jego nieszczęścia nierozerwalnie połączonego z okrucieństwem. Spodziewam się również dogłębnej analizy psychologicznej typa. Tymczasem dostaję popaprańca łasego na kasę... Mało. Dla mnie mało. To już Ethan budził momentami większy niepokój, niż ten cały Paul i Cole razem wzięci.
Pozycja dobra i warta przeczytania, natomiast w dalszym ciągu uważam, że Slaughter stać na więcej.
Chyba wrócę, póki co, do Nesbo...

Ech...Stany i te ich religijne wspólnoty. Tyle się o tym naczytałam i naoglądałam, iż dochodzę do wniosku, że to poniekąd wpisane w charakterystykę tegoż kraju...
Ale do rzeczy: książka zdecydowanie ciekawsza od "Zbrodniarza" przeczytanego tuż przed nią. Wartka akcja, brak przynudzania, świetnie opisana relacja między Sarą a Jeffreyem, dodatkowo bardzo ciekawa postać Leny....