Nie wiem, kto nazwał to książką, jak to ledwie opowiadania, które można było fajnie rozwinąć.

Nie wiem, kto nazwał to książką, jak to ledwie opowiadania, które można było fajnie rozwinąć.

Chciałam dać 10/10 bo wciągało się i świetne, ale druga część i zakończenie mnie niestety nie spodobało mi się i musiałam zmienić ocenę na 8/10.

Chciałam dać 10/10 bo wciągało się i świetne, ale druga część i zakończenie mnie niestety nie spodobało mi się i musiałam zmienić ocenę na 8/10.

Powiem tak... Książka kompletnie nie trafiła w mój gust. Po przeczytaniu wydaje mi się, że była pisana na kolanie. Akcja dzieje się zdecydowanie za szybko, jednak pomysł był nawet dobry. Nie przeczytałabym jej ponownie. Na szczęście byłam krótka, to jeden plusów.

Powiem tak... Książka kompletnie nie trafiła w mój gust. Po przeczytaniu wydaje mi się, że była pisana na kolanie. Akcja dzieje się zdecydowanie za szybko, jednak pomysł był nawet dobry. Nie przeczytałabym jej ponownie. Na szczęście byłam krótka, to jeden plusów.

Cecelia Ahern to niezmiernie sympatyczna pisarka, którą miałam okazję poznać osobiście w 2015 roku (relacja ze śniadania z autorką). Wprawdzie nie czytałam jej najbardziej rozpoznawalnego tytułu "P.S. Kocham cię", ale zachwyciła mnie na przykład "Love, Rosie".

By zadośćuczynić swojemu Pod hasłem, przeczytałam niewielkich rozmiarów zbiorek dwóch opowiadań autorki:

'Dziewczyna w lustrze' opowiada historię Lili, która od dziecka wie, że w domu niewidomej babci wszystkie lustra muszą być zasłonięte czarnym płótnem i nie kwestionuje tego faktu. Dopiero w dniu ślubu dwudziestoośmioletnie dziewczyna, pragnąc zobaczyć swój wizerunek w ślubnej sukni łamie zakaz i tym samym poznaje rodzinną tajemnicę. Wydarzenia następujące od tego momentu są mocno zaskakujące a samo opowiadanie jest dość logiczne, mimo że nie do końca realne.


'Maszyna wspomnień' jest opowieścią o maszynie, którą pewien wynalazca ze złamanym sercem stworzył przez przypadek i przechowuje w piwnicy swego georgiańskiego domu. Coraz więcej osób interesuje się wynalazkiem, aż mężczyzna musi zatrudnić asystentkę. Historia pojawienia się w jego życiu Judith jest dość oryginalna, ale wypowiedzi bohaterów nie zawsze są jasne czy zrozumiałe. Sama idea maszyny, która zatrzymuje wspomnienia jest dobra, ale stworzone opowiadanie znacznie odbiega od utworów, które mogłabym ocenić pozytywnie.


Podsumowując - zbiór opowiadań Cecelii Ahern "Dziewczyna w lustrze" to dwa skrajnie różne utwory. O ile pierwszy może się podobać, ma morał, tajemnicę i zaskakujące zakończenie to drugie jest dla mnie totalnie dziwne i z nieodgadnionymi przesłankami. Poza jedną: miłość warto pamiętać na zawsze, ale przeszłości zmienić się nie da. Tylko czy to wystarczy, by polecić Wam ten tytuł? Oceńcie sami

Cecelia Ahern to niezmiernie sympatyczna pisarka, którą miałam okazję poznać osobiście w 2015 roku (relacja ze śniadania z autorką). Wprawdzie nie czytałam jej najbardziej rozpoznawalnego tytułu "P.S. Kocham cię", ale zachwyciła mnie na przykład "Love, Rosie".

By zadośćuczynić swojemu Pod hasłem, przeczytałam niewielkich rozmiarów zbiorek dwóch opowiadań...

Jest to zbiór dwóch opowiadań. Tak jak pierwsze jeszcze mi się podobało, tak drugie było bardzo słabe. Nic nie wnosiło, co więcej nawet nie byłam pewna co dokładnie czytam, , bo zwyczajnie mnie ono nudziło.

Pierwsza historia bardzo mi się spodobała. Szkoda, że cała książka się na niej nie skupiła, bo miałam wrażenie, że zakończyła się w połowie historii.

Jest to zbiór dwóch opowiadań. Tak jak pierwsze jeszcze mi się podobało, tak drugie było bardzo słabe. Nic nie wnosiło, co więcej nawet nie byłam pewna co dokładnie czytam, , bo zwyczajnie mnie ono nudziło.

Pierwsza historia bardzo mi się spodobała. Szkoda, że cała książka się na niej nie skupiła, bo miałam wrażenie, że zakończyła się w połowie historii.

Nie dam opinii w gwiazdkach. Do końca książka również nie została przeczytana. Nie trafiła w mój gust i już od początku dała to o sobie poznać. jeśli ktoś chce czytać to jego wybór - mi nie pod pasowała :)

Nie dam opinii w gwiazdkach. Do końca książka również nie została przeczytana. Nie trafiła w mój gust i już od początku dała to o sobie poznać. jeśli ktoś chce czytać to jego wybór - mi nie pod pasowała :)

Obie historie dość przeciętne i zdecydowanie zbyt krótkie bym mogła je bardziej docenić. Z pewnością miały potencjał na dłuższą powieść.

Obie historie dość przeciętne i zdecydowanie zbyt krótkie bym mogła je bardziej docenić. Z pewnością miały potencjał na dłuższą powieść.

Krótka książka zawierająca dwa opowiadania.
Pierwsze z nich skończyło się, zanim się na dobre zaczęło. Pomysł jak najbardziej na jakąś dłuższą opowieść.
Opinia kogoś innego: "Bohaterkami pierwszego opowiadania są Lila i jej babcia Bellie. Dla Lilii babcia jest najukochańszą na świecie, piecze wyśmienite ciasta i zawsze przygotowuje jej niesamowite desery. Tylko w jej domu wszystkie lustra są zakryte czarnym materiałem. Czemu? Nie pytała nigdy, tak już zawsze było i zawsze będzie. A to, że babcia jest niewidoma, nie budzi w niej żadnych zastrzeżeń. Lilia wychodzi za mąż, już dziś. Spieszy do babcinego domu się przebrać i dokończyć przygotowania. Chce sprawdzić czy wszystko jest jak należy, musi spojrzeć w lustro, jedno z wielu skrywanych pod czarnym materiałem...
Drugie z kolei było idealne. Poruszające. Opowiadało o człowieku, który doświadczył osobistej tragedii. I w jej obliczu wynalazł maszynę, która jest w stanie stworzyć wspomnienia, te które już bledną i rozmazują się w świadomości. Daje im nowe życie, nowe zapachy i daje wielu radość z zachowania pamięci o ukochanych."

Krótka książka zawierająca dwa opowiadania.
Pierwsze z nich skończyło się, zanim się na dobre zaczęło. Pomysł jak najbardziej na jakąś dłuższą opowieść.
Opinia kogoś innego: "Bohaterkami pierwszego opowiadania są Lila i jej babcia Bellie. Dla Lilii babcia jest najukochańszą na świecie, piecze wyśmienite ciasta i zawsze przygotowuje jej niesamowite desery. Tylko w jej domu...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

"Dziewczyna w lustrze" to książka składająca się z dwóch opowiadań. Pierwsze - "Dziewczyna z lustra" bardzo mi się podobało. Niecodziennie, fascynujące, przeczytane jednym tchem. Drugie - "Maszyna wspomnień" w ogóle do mnie nie trafiło. Zmęczyć zmęczyłam, ale nie chwyciło za serce i było nudne.

"Dziewczyna w lustrze" to książka składająca się z dwóch opowiadań. Pierwsze - "Dziewczyna z lustra" bardzo mi się podobało. Niecodziennie, fascynujące, przeczytane jednym tchem. Drugie - "Maszyna wspomnień" w ogóle do mnie nie trafiło. Zmęczyć zmęczyłam, ale nie chwyciło za serce i było nudne.