Nie, Panie Sparks. Tak się bawić nie będziemy, tak się nie robi. To ja się Panem tak zachwycam, książek Pana otrzymałam już siedem, chcę skolekcjonować wszystkie, a Pan mi taki numer wykręca. Ciężka ta nasza znajomość, oj ciężka…

Pokochałam tę książkę, już od pierwszych rozdziałów była dla mnie wyjątkowa. Bohaterowie, historia, wszystko po kolei. Czułam, że to najlepsza jak dotąd książka Nicholasa Sparksa, która wpadła w moje ręce. Im dalej brnęłam w opowieść o Dawsonie i Amandzie, tym bardziej ich lubiłam, z przejęciem czytałam o świadomej lub nie tęsknocie podczas ponad dwudziestoletniej rozłąki. Są na tym świecie ludzie, którzy po prostu muszą być ze sobą, choćby cała ludzkość, los i nie wiadomo co jeszcze było przeciwko. To byli właśnie oni. Amanda. Dawson. Magia miłości. Tylko, że czasem nawet ona nie pomoże…

Trochę to niesprawiedliwe, że wystawił Pan mój charakter na taką próbę. Przecież powinnam być przede wszystkim za trwałością związku małżeńskiego, za jednością rodziny. Co Bóg złączył, niech się człowiek nie waży rozdzielać. Cóż tam miłostka sprzed lat. Tak, powinnam być… Tylko, że nie potrafiłam! Chciałam, naprawdę się starałam! Ale kiedy czytałam o Dawsonie, o jego wieloletniej samotności, wyrzutach sumienia i nieustającej miłości po prostu nie dało się inaczej. Słaba jestem widocznie. I dał mi Pan nauczkę, przyznaję. Ale żeby aż tak?

Zdradzić zakończenia nie mam prawa, toż sama nienawidzę, gdy ktoś spoileruje książkę, nim zdążę ją przeczytać. Powiem tyle – ja się kategorycznie nie zgadzam na takie zakończenie. Bojkotuje. Oficjalnie! Wymyślę swój własny, alternatywny finał tej historii i jego w swojej głowie będę się trzymać. Koniec i kropka!

PS. Panie Sparks, uwielbiam Pana. Mimo wszystko.

Ulubione cytaty:

„Poczuła jednocześnie, że znowu traci kontrolę nad sobą i zaczęła godzić się ze świadomością, że nie ma wpływu na to, co będzie dalej”

„Miłość zawsze mówi więcej o tych, którzy ją odczuwają, niż o tych, którzy są jej obiektem”

„Kocham cię i jeśli ty też mnie kochasz, to nie oczekuj ode mnie tego wszystkiego. Bo nie ręczę już za siebie i mogłabym ci nie odmówić”

Nie, Panie Sparks. Tak się bawić nie będziemy, tak się nie robi. To ja się Panem tak zachwycam, książek Pana otrzymałam już siedem, chcę skolekcjonować wszystkie, a Pan mi taki numer wykręca. Ciężka ta nasza znajomość, oj ciężka…

Pokochałam tę książkę, już od pierwszych rozdziałów była dla mnie wyjątkowa. Bohaterowie, historia, wszystko po kolei. Czułam, że to najlepsza...