Najbardziej fascynująca była pierwsza połowa książki, gdzie Hibbert opisuje Kosmę (wraz z ojcem) i Lorenzo - twórców potęgi rodu Medyceuszy. Niesamowite opisy bogactw, uroczystości, sztuki i zabaw sprawiają, że człowiek chce się przenieść do Florencji tamtych czasów, a z pewnością odwiedzić również tę współczesną :)

Najbardziej fascynująca była pierwsza połowa książki, gdzie Hibbert opisuje Kosmę (wraz z ojcem) i Lorenzo - twórców potęgi rodu Medyceuszy. Niesamowite opisy bogactw, uroczystości, sztuki i zabaw sprawiają, że człowiek chce się przenieść do Florencji tamtych czasów, a z pewnością odwiedzić również tę współczesną :)

Fascynująca wizyta we Florencji sprzed kilkuset lat. Obok historii rodu Medyceuszy otrzymujemy wspaniały opis powstawania zabytków i miejsc, które teraz możemy podziwiać w tym jednym z najpiękniejszych włoskich miast.

Fascynująca wizyta we Florencji sprzed kilkuset lat. Obok historii rodu Medyceuszy otrzymujemy wspaniały opis powstawania zabytków i miejsc, które teraz możemy podziwiać w tym jednym z najpiękniejszych włoskich miast.

Kolejne sezony serialu Medyceusze. Władcy Florencji zachęciły mnie do porównania serialowej wersji historii z książkową. Pierwszą z książek, po jaką sięgnąłem, była Medyceusze. Wzlot i upadek.

Serialowe mijanie się z prawdą
Zawsze wprawia mnie w zdziwienie poprawianie historii w przypadku, kiedy ona jest gotowym scenariuszem filmu. Losy rodziny Medyceuszy to gotowy materiał na serial, więc po co wprowadzać widza w błąd? Wiele postępków rodu Medici było niegodnych, a czasem zbrodniczych, więc w jakim celu przypisuje się im w serialu czyny, jakich nie dokonali? Oto dwa najbardziej typowe przykłady z sezonu 1:

Rywalizacja Medyceuszy z rodem Albizzich jest przewodnim wątkiem pierwszego sezonu. Porównajmy jednak zakończenie serialu z opisem z książki Christophera Hibberta. W serialu Kosma Medyceusz powraca z wygnania i doprowadza do wygnania Rinaldo degli Albizzi i jego potomków z Florencji. Następnie nakazuje zbirom zamordowanie Rinalda. W książce podana jest wersja zgodna z prawdą historyczną – Albizzich wygnano z miasta.
W serialu twórca potęgi Medyceuszy Giovanni (ojciec Cosima) zostaje otruty przez swoich wrogów. W książce przed śmiercią przywołuje swoich synów i przekazuje im taką wskazówkę: „Nie obrażajcie bogatych i silnych, ale miejcie zawsze miłosierdzie dla biednych i słabych. Nie przemawiajcie w sposób przypominający udzielanie rad. Przedstawiajcie sówj punkt widzenia. (…) Unikajcie politycznych sporów, polemik i nie ściągajcie na siebie niczyjej uwagi”.

Spisek Pazzich
Drugi sezon serialu pokazuje Florencję w czasach Lorenza de Medici (Wawrzyńca),wnuka Kosmy. Ponownie widzimy walkę o władzę, tym razem z rodem Pazzich. Najbardziej dramatyczne wydarzenia mają miejsce w czasie tzw. spisku Pazzich, kiedy Wawrzyniec zostaje raniony przez zamachowców, a jego brat – Giuliano – zostaje zabity. W dodatku sam zamach miał miejsce podczas mszy we florenckiej katedrze.

Spisek się nie powiódł, a jego uczestnicy byli ścigani i wykonano na nich wyroki śmierci. W serialu Lorenzo doprowadza do skazania na śmierć swojego szwagra Guglielma de’Pazzi. Jak podaje Hibbert: „Guglielmowi do’Pazzi, prawdopodobnie rzeczywiście niewinnemu, zakazano tylko opuszczania swej willi”.

Czy autorom scenariusza nie wystarczyły dramatyczne sytuacje opisane w książce?
[Losy Jacopo de’Pazzi. S. 133] Wieśniacy (…) przywiedli [go] z powrotem do Florencji, gdzie poddano go torturom, zdarto zeń ubranie i powieszono go w oknie Palazzo della Signoria obok arcybiskupa. Później pochowano go w Santa Croce. Ale ludzie przypisywali uciążliwe ulewy złemu duchowi Jacopa, wykopali więc trupa i wrzucili do rowu w sadzie jabłoniowym. Wyciągnięto go jednak ponownie i włóczono po ulicach wrzeszcząc „Z drogi, bo idzie wielki rycerz”. Potem oparto go o drzwi pałacu Pazzich przy akompaniamencie plugawych żartów i okrzyków: Otwierać! Wasz pan chce wejść” – a rozkładająca się głowa trupa służyła za kołatkę.

Kilka wieków Florencji w skrócie
Książka Hibberta przedstawia w skrócie, ale nie ogólnikowo kilka wieków dziejów Florencji rządzonej przez ród Medyceuszy. Przez karty ksiązki przewija się kilku znanych papieży (Juliusz II, Leon X, Klemens VII i Sykstus IV),jeden antypapież (Jan XXIII),cesarz bizantyjski, cesarze rzymscy, królowie, sławni artyści oraz wielu zwykłych ludzi.

Otrzymujemy więc nie tylko historię Florencji, ale również Italii i Europy.

Jeśli chcesz pogłębić swoją wiedzę, to polecam ksiązkę M. Hollingsworth – Medyceusze. Tajemna historia dynastii.

Kolejne sezony serialu Medyceusze. Władcy Florencji zachęciły mnie do porównania serialowej wersji historii z książkową. Pierwszą z książek, po jaką sięgnąłem, była Medyceusze. Wzlot i upadek.

Serialowe mijanie się z prawdą
Zawsze wprawia mnie w zdziwienie poprawianie historii w przypadku, kiedy ona jest gotowym scenariuszem filmu. Losy rodziny Medyceuszy to gotowy...

Trochę przedłużyła mi się lektura, bo w międzyczasie wpadło mi w rękę kilka ciekawych książek, ale Medyceuszy również udało się zmęczyć. Nie było to trudne, bo pozycja Hibberta to jedna z ciekawszych książek historycznych, jakie czytałem.

Przede mną roztacza się piękno renesansowej Toskanii. Okres powstawania największych dzieł sztuki, rozkwit nauki, nieśmiały powrót do pogańskich wzorców z Kościołem w szczytowym okresie hipokryzji w tle. No i Florencja, perła Italii. Wszystko to stanowi podkład dla historii rodu Medyceuszy. Rodu, który wydał na świat zarówno mecenasów sztuki oraz patriotów, jak i zdrajców oraz chulaków. Autor podchodzi do charakterystyki poszczególnych postaci z niebywałym obiektywizmem. Okazuje się, że nawet sam Lorenzo il Magnifico miał swoje za uszami. ;)

Hibbert opisując historię rodu nie szafuje setkami nazwisk (jak wielu autorów ma w zwyczaju),od których boli głowa, a raczej pozwala bez natłoku informacji cieszyć się możliwością stanięcia twarzą w twarz z najznamienitszymi przedstawicielami renesansu włoskiego. Dla czytelników, którzy mieli okazję widzieć na własne oczy i dotknąć Toskanii, książka to nie lada gratka. Bardzo polecam.

Trochę przedłużyła mi się lektura, bo w międzyczasie wpadło mi w rękę kilka ciekawych książek, ale Medyceuszy również udało się zmęczyć. Nie było to trudne, bo pozycja Hibberta to jedna z ciekawszych książek historycznych, jakie czytałem.

Przede mną roztacza się piękno renesansowej Toskanii. Okres powstawania największych dzieł sztuki, rozkwit nauki, nieśmiały powrót do...

Książka zabiera w niezwykła podróż.
Szczególnie dla tych którzy cenią sobie sztukę ( bo co rusz natykamy się na nią),łaknących poznania losów i poszczególnych postaci jakże barwnego rodu Medyceuszy. Każdy kto chciałby poznać kulturę tamtych czasów także znajdzie tu wiele zabawnych i szokujących szczegółowych relacji ludzi z epoki.
W niektóre rzeczy ciężko uwierzyć, inne kuszą swą wizją.
Piękno i brzydota tak ludzka jak i obrazów, rzeźb, budowli, wydarzeń publicznych i poczynań są tu rzetelnie opisane i nieodłączne.
Myślę że warto przeczytać z wielu względów.
Choćby tuż przed podróżą do Włoch traktując go jako niepisany przewodnik, który niechybnie sprawi że w naszym umyśle każda uliczka ożyje blaskiem dawnej świetności a każdy zakamarek będzie miał dla nas urok, wszakże czuć można się jakby było się uczestnikiem zdarzeń których świadkami były te miejsca.
Jest też dość osobliwym studium relacji ludzkich jakie mogą mieć miejsce w życiu.
Po trochu zachętą po trochu ostrzeżeniem co do pewnych ludzi i przekonań.
A polityka przenika wszystko nawet sztukę.
Polecam

Książka zabiera w niezwykła podróż.
Szczególnie dla tych którzy cenią sobie sztukę ( bo co rusz natykamy się na nią),łaknących poznania losów i poszczególnych postaci jakże barwnego rodu Medyceuszy. Każdy kto chciałby poznać kulturę tamtych czasów także znajdzie tu wiele zabawnych i szokujących szczegółowych relacji ludzi z epoki.
W niektóre rzeczy ciężko uwierzyć, inne...

Uwielbiam Medyceuszy i czasy ich świetności. Każda nowa informacja na ich temat jest dla mnie fascynująca. ich historia pozwala nabrać dystansu do polityki.

Uwielbiam Medyceuszy i czasy ich świetności. Każda nowa informacja na ich temat jest dla mnie fascynująca. ich historia pozwala nabrać dystansu do polityki.